روز ۱۶ اردیبهشت در اراضی اشغالی مصادف با «یوم هاشوا» بود. یهودیان این روز را برای یادبود هلوکاست ادعایی خود در تقویم گنجانده‌اند.
«یائیر لاپید» سخنران یکی از مراسمات «یوم هاشوا» بود. آنچه نخست وزیر پیشین اسرائیل در این مراسم گفت، فضاسازی در یک نهاد بین‌المللی برای قلب واقعیت نبود، بلکه در یک محفل داخلی گفته شد.
لاپید احوالات خود در هفتم اکتبر در نقطه‌ای دورتر از غزه را اینگونه ترسیم می‌کند: هفت اکتبر وحشتناک‌ترین روزی بود که یهودیان از زمان هولوکاست پشت سر گذاشته‌اند. در زیرزمین خانه‌ام نشسته بودم. بیرون راکت‌ها در حال انفجار بودند و من تلفنی با مردمی صحبت می‌کردم که فریاد میزدند: ارتش کجاست؟ چرا نیامد؟
نیروهای مقاومت فلسطین ساعت ۶:۲۹ دقیقه صبح ۱۵ مهرماه برای اولین بار یک عملیات ترکیبی در سه حوزه زمینی، دریایی و هوایی علیه اسرائیل طراحی و اجرایی کردند و وارد اراضی اشغالی ۱۹۴۸ میلادی شدند.
این عملیات تبدیل به بزرگترین شکست اطلاعاتی تاریخ رژیم صهیونیستی شد که انزوای اسرائیل و مهاجرت معکوس جمعی، بخشی از پیامدهای آن بود. اما خروج نیروهای مقاومت غزه از اراضی اشغالی ۱۹۶۷ و ورود به اراضی اشغالی ۱۹۴۸ به این سادگی نبود.
ابر اسرائیلی بالای غزه و پیشرفته‌ترین دیوار کره زمین!
نوار غزه ۳۶۳ کیلومتر مربع است. یعنی نصف شهرِ تهران. شکل جغرافیایی غزه مثل مستطیلی است که عرض آن ۱۰ کیلومتر (اندازه میدان انقلاب تا میدان امام حسین) و طول آن ۴۱ کیلومتر (اندازه ورودی توچال تا ورودی بهشت زهرا) است.
دو خیابان «الرشید» و «صلاح الدین» نیز شمالی‌ترین نقطه غزه را به جنوبی‌ترین نقطه غزه متصل می‌کند. با ماشین حداکثر نیم ساعت راه است!
غزه از شمال و شرق توسط ارتش اسرائیل و از جنوب توسط ارتش مصر مسدود شده است. غرب غزه نیز دریای مدیترانه است که نیروی دریایی رژیم صهیونیستی در آن مستقر است. محدودیت دریایی برای غزه از ساحل شروع می‌شود.
دور غزه یک دیوار مرزی امنیتی به قیمت یک میلیارد دلار ساخته شد که پیچیده‌ترین پروژه ساخته شده توسط نهاد‌های نظامی اسرائیل بود.
این دیوار به طول ۶۵ کیلومتر و شامل دیوار زیرزمینی مجهز به حسگر، حصار ۶ متری بالای زمین و یک مانع در دریا با تجهیزات نظارتی برای تشخیص نفوذ از آب بود.
دیوار دور غزه ملقب به دیوار آهنین دو تکه بود: تکه بالای زمین و زیر زمین!
بالای زمین یک حصار ۶ متری ساخته شد که متصل به سامانه تسلیحاتی کنترل از راه دور بود. پشت این حصار یک برج دیده‌بانی و رصد استقرار یافت که با دوربین تجهیز شده بود. تجهیزات رصد این دیوار می‌توانست کل نوار غزه را پوشش دهد.
اما اصل پروژه زیر زمین بود. یک دیوار در عمق زمین ساخته شد. ارتفاع این دیوار اعلام نشد اما هدف از آن، ممانعت از عبور تونل‌های حماس به سمت اراضی اشغالی خارج از غزه بود. این دیوار مجهز به حسگرهای بود که در صورت نزدیکی اشیاء هشدار می‌داد.
این دیوار حائل یک سیستم پیچیده مهندسی و فناوری بود که در نوع خود در جهان منحصر به فرد بود. موازی با این دیوار در کل نوار مرزی غزه حصار کشی شده بود. میان دیوار آهنین تا حصار آهنین نیز یک حصار شنی ساخته شده بود!
از حصار آهنین به اندازه ۱۰۰ متر به سمت داخل غزه یک منطقه ممنوعه ایجاد شد. پا گذاشتن در این محدوده مساوی است با مرگ. برج‌های دیده‌بانی و رصد در سراسر این نوار ۱۰۰ متری استقرار یافت.
بعد از این نوار ۱۰۰ متری مجدداً تا ۳۰۰ متر به داخل غزه یک منطقه حائل از سوی ارتش اسرائیل در نظر گرفته شده که هیچکس، به جز مورد استثناء نظیر کشاورزان حق حضور در آن را ندارد!
احدی حق حضور در کل این نوار مرزی میان غزه و قلمروی ۱۹۴۸ را ندارد و به آن اصطلاحاً «NO-GO ZONE» می‌گویند.
ماهواره‌های جاسوسی و هواپیما‌های بدون سرنشین نیز ۲۴ ساعته در حال تصویربرداری و رصد نوار غزه از بالا بودند. همزمان با این وضعیت یک ابر اسرائیلی بالای سر غزه تشکیل شده بود!
وزارت دارای رژیم صهیونیستی سال ۲۰۲۱ از یک قرارداد ۱/۲ میلیارد دلاری مربوط به یک سیستم رایانش ابری خبر داد که به صورت مشترک از سوی گوگل و آمازون ساخته شد.
اسرائیل در چارچوب این قرارداد، زیرساخت محاسباتی ابری، قابلیت ماشین لِرنینگ و هوش مصنوعی از دو غول بزرگ فناوری در جهان دریافت می‌کند. نام این قرار داد «پروژه نیمبِس» (Nimbus) بود.
نیمبِس به معنای یک ابر بارانی خاکستری است. این پروژه عظیم فناوری یک به اصطلاح تغییر زمین بازی (Game-Changer) برای رژیم صهیونیستی بود.
مشابه این پروزه در آمریکا در حال اجراست. گمرکات و مرزبانی آمریکا از سال ۲۰۲۰ با استفاده از ابزار‌های مشابه هوش مصنوعی گوگل برای پردازش تصاویر در شبکه برج‌های نظارت مرزی خود استفاده می‌کنند.
اسرائیل در چارچوب نیمبِس توانست به قابلیت تشخیص چهره، دسته‌بندی خودکار تصاویر، ردیابی هدف و حتی تحلیل احساسات دست یابد! یعنی محتوای حسی و عاطفی یک عکس، گفتار یا نوشتار را ارزیابی کند.
هدف، کنترل جمعیت فلسطینی نواره غزه و کرانه باختری است. در همین راستا، واشنگتن پست در سال ۲۰۲۱ میلادی از یک برنامه نظامی مخفی اسرائیل تحت عنوان «گرگ آبی» (Blue Wolf) خبر داد که کار ویژه آن، نظارت بر فلسطینی‌ها از طریق شبکه تلفن‌های هوشمند و دوربین‌های تشخیص چهره است.
رژیم صهیونیستی با پشتیبانی بزرگترین کمپانی‌های فناوری جهان و ارتش آمریکا، نوار غزه را به بزرگترین و مدرن‌ترین زندان جهان تبدیل کرد.
بودجه ۱۰۰۰ برابری!
اصلی‌ترین نیروی مقاومت فلسطین مستقر در غزه گروه مقاومت اسلامی حماس (به ریاست یحیی السنوار) است. یک شبکه وابسته به رژیم صهیونیستی سال گذشته در خبری مدعی شد اسنادی را از سوی ارتش رژیم به این شبکه رسیده که همکاری سنوار با ایران را نشان می‌دهد.
این اسناد مدعی است که ایران حدفاصل سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰ در مجموع ۱۵۴ میلیون دلار برای حماس فرستاده است: یعنی تقریباً سالی ۲۵ میلیون دلار!
این عدد برابر با هزینه فقط دو تانک آبرامز ۲-M آمریکاست. مضاف بر این، هزینه نظامی رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۲۲ میلادی بالغ بر ۲۳.۴ میلیارد دلار بود. یعنی بودجه نظامی رژیم صهیونیستی در سالی که طوفان الاقصی انجام شد، تقریباً ۱۰۰۰ برابر بودجه ادعایی ارسال شده از ایران به حماس است.
اسرائیل یک ارتش است که برای آن یک رژیم ایجاد کرده‌اند. اما بزرگترین نقطه قوت رژیم صهیونیستی تبدیل به بزرگترین نقطه ضعف رژیم شد. هفتم اکتبر از سوی چریک‌های کلاشنیکف به دست غزه علیه رژیمی رخ داد که بزرگترین پادگان نظامی جهان است.
در شرایطی که غزه در محاصره ۱۰۰% و پایش ۲۴ ساعته با به‌روزترین تجهیزات جهان بود، نیروهای مقاومت غزه در حال تمرین طوفان الاقصی بودند.
اسرائیل از برتری خود شکست خورد!
«اسکات ریتر» بازرس سابق اسلحه سازمان ملل در عراق (سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۸) و افسر اطلاعات سپاه تفنگداران آمریکا است.
این افسر اطلاعاتی از هفت اکتبر به عنوان یک شکست اطلاعاتی عظیم یاد می‌کند و می‌گوید این شکست در حالی اتفاق افتاد که واحد ۸۲۰۰ اسرائیل (معادل NSA آمریکا) میلیارد‌ها دلار برای ایجاد قابلیت جمع‌آوری اطلاعات هزینه کرد تا تمام داده‌های دیجیتالی غزه نظیر تماس تلفن، ایمیل و پیامک را جارو کند.
بیشترین تعداد تصویربرداری از یک مکان در جهان متعلق به غزه است. هر مترمربع آن هر ۱۰ دقیقه یک مرتبه با ماهواره، هواپیمای بدون سرنشین و دوربین عکس‌برداری می‌شود.
این حجم از داده برای تجزیه و تحلیل استاندارد، مبتنی بر بر ذهن انسان، بسیار زیاد است. لذا اسرائیل برای جبران آن به توسعه گسترده قابلیت هوش مصنوعی روی آورد.
یک راه این بود که حماس به دلیل برتری تکنولوژیک مطلق رژیم صهیونیستی، همه فعالیّت‌ها یا ارتباطات خود را متوقف کند و به حالت تاریکی برود. اما این تاریکی خود از نظر هوش مصنوعی یک تحلیل مشکوک درباره حماس تلقی می‌شد.
در همین چارچوب، اسکات ریتر معتقد است که حماس یک طرح فریب ارتباطی مفصلی برای گمراهی هوش مصنوعی و تجهیزات نظارتی اسرائیل تدارک دیده بود.
به این صورت که سطحی از ارتباطات میان اعضا و فعالیت علنی را حفظ کرده که از نظر کمی و کیفی کافی و از منظر تحلیلگر هوش مصنوعی و تحلیلگران اسرائیلی عادی تلقی شوند.
شاهکار حماس در پنهانکاری نبود، بلکه در عادی نمایی بود. در این مسیر فعالیت‌ها و حتی فعالیت نظامی خود را روی زمین حفظ کرد تا الگوریتم‌های هوش مصنوعی اسرائیل را راضی نگه دارد که هیچ اتفاق عجیبی در راه نیست.
در حالی که زیر زمین اتفاقات دیگر در حال وقوع بود. اسرائیل از برتری خود در تکنولوژی و جمع‌آوری اطلاعات شکست خورد!
مهم روز آخر است
۲۵ روز قبل از طوفان الاقصی مصادف با ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ کنفرانس سالانه مؤسسه سیاست ضد تروریسم (ICT) در دانشگاه رایشمن هرتزلیا واقع در اراضی اشغالی برگزار شد. سخنران کنفرانس «دیوید بارنیا» رئیس موساد بود.
«بارنیا» در این سخنرانی گفت زمان آن رسیده که ایران به گونه‌ای متفاوت تاوان دهد. منظور رئیس موساد عملیات در قلب تهران بود. در شرایطی که نهاد‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی به تهران خیره بودند، زیر گوش آنان بزرگترین شکست اطلاعاتی-عملیاتی تاریخ اسرائیل در شرف وقع بود.
یک سال از آخرین نبرد منطقه غرب آسیا می‌گذرد. این جنگ وارد مرحله جدیدی شده و به ایستگاه لبنان رسیده است. اسرائیل در این مسیر ضرباتی را زده و ضرباتی را دریافت کرده اما پایان بازی همان چیزی است که «ابراهیم عقیل» از فرماندهان شهید حزب الله لبنان تصویر کرده است:
«ممکن است بیشتر از این اتفاق بیافتد. جنگ روز‌های مختلفی دارد. یک روز ما بر دشمن پیروز می‌شویم و یک روز دشمن بر ما غلبه می‌کند. ولی مهم روز آخر است.»