امام على (ع) می‌فرمایند: «هر که خود را در مقام پیشوایى مردم قرار دهد باید پیش از تعلیم دیگران، به تعلیم خود بپردازد و پیش از آنکه به زبانش تربیت کند، با رفتار خود تربیت نماید و کسى که آموزگار و مربى خود باشد، بیشتر سزاوار بزرگداشت است تا آنکه آموزگار و مربى دیگران است.»
(نهج‌البلاغه، حکمت ۷۳)