«یادگار جنوب» تازه‌ترین محصول نسل جدید کارگردان‌های سینمای ایران است. سالهای اخیر، تعداد قابل توجهی از فیلمسازان به عرصه تولید فیلم سینمایی پا گذاشتهاند؛ از جمله «پدرام پورامیری» و «حسین دوماری». دو فیلمسازی که آثارشان را با مشارکت و همکاری یکدیگر کارگردانی می‌کنند. دومین فیلم این زوج فیلمسازی پس از «جان‌دار» نیز اتفاقاً به زندگی جوانان در جامعه امروز اختصاص دارد و داستانی خاص و متفاوت را از یک زوج به تصویر می‌کند. از این نظرها، «یادگار جنوب» قابل بررسی است. فیلمی با موضوع و فضای متفاوت که بخشهایی از آن در مناطق بومی جنوب کشورمان می‌گذرد.
یادگار جنوب، فیلم‌نامه‌ای غیرخطی دارد که بار‌ها مخاطب را غافلگیر می‌کند. هر چند شروع کُند و آرام فیلم، این تلقی را ایجاد می‌کند که داستان، تخیلی و فانتزیک است و ماجرای مرد عاشقی را می‌بینیم که عشقش را از دست داده و حالا با خیال معشوق زندگی می‌کند؛ اما وقتی فیلم به میانه میرسد، مخاطب در می‌یابد که همه چیز واقعیت دارد و ماجرا موجب شگفتی او می‌شود.
«یادگار جنوب» فیلمی پرتعلیق و با کشش دراماتیک بالاست؛ اما از دو ناحیه لطمه دیده است؛ اول، ریتم بسیار کند و کشدار فیلم که هم در یک سوم ابتدایی و هم در دقایق پایانی، حوصله مخاطب را سر میبرد. دوم هم، حفرهها و کمبود‌های بسیار زیاد در داستان فیلم است.
چند جای خالی در داستان فیلم وجود دارد. مهم‌ترین جا‌های خالی، ضعف در پرداخت و تعمیق عشق وحید به دختر عمویش است؛ ما به شکل کامل در نمییابیم که او چرا این همه دلباخته دختر شده و این گونه مجنون اوست. همچنین نحوه به کما رفتن زن هیچگاه مشخص نمی‌شود و اینکه چرا این دو، قصد فرار داشتند که در حین آن، دختر دچار بحران می‌شود. کینه شدید و قوی برادر دختر نسبت به وحید هم دچار ابهامات فراوانی است که باورپذیری آن را دشوار کرده است.
دقایق پایانی فیلم «یادگار جنوب» هم مانند شروع آن، به شدت کسل‌کننده و بدریتم می‌شود؛ به گونه‌ای که مخاطب دچار این شبهه می‌شود که کارگردان یک مشت راش اضافه داشته و حیفش آمده دور بریزد و در آخر فیلم، جاسازی کرده است!
در مجموع، ویترین متنوع فیلم از بازیگران و داستان مخاطب‌پسند «یادگار جنوب» کمکی به قصه پرحفره آن و محتوای خنثی آن نمی‌کند. حتی رفتن فیلم به جنوب و سواحل خلیج فارس نیز کمکی به هویت‌بخشی آن نمی‌کند! بله، بزرگ‌ترین معضل خیلی از فیلمسازان جدیدالورود به عرصه حرفه‌ای ناتوانی در ترسیم شاخص‌های آرمانی و متعالی از خانواده و جوان ایرانی است.