«شهید نورالله عباس‌زاده» در اولین روز از دی‌ماه ۱۳۴۶ در خانواده‌ای مؤمن و متعهد در نجف‌آباد اصفهان متولد شد. ۱۰ سال بیشتر نداشت که همراه والدین انقلابی و فهیم خود در صحنه‌های ناب قیام ملت ایران حاضر می‌شد. نورالله تحصیلات ابتدایی خود را تکمیل و به منظور کمک به اقتصاد خانواده در امور کشاورزی و دامداری فعالیت می‌کرد. بسیار خوش برخورد و خوش اخلاق بود. به پدر و مادرش احترام فراوان می‌گذاشت. صداقت، راحتی و بی‌آلایشی در رفتار و گفتارش هویدا بود.
با شکل‌گیری بسیج به این ارگان مردمی پیوست. با وجود مخالفت‌های اطرافیانش و ضمن دیدن آموزش‌های لازم عازم جبهه‌های نبرد شد. مدتی بعد به عضویت سپاه درآمد و در لشکر ۸ نجف اشرف خدمت کرد. در انجام فعالیت‌های گروهی پیشتاز بود. به خاطر فعالیت‌های فراوان و ایثارگری‌هایش به عنوان فرمانده گروهان مخابرات انتخاب شد. اهل دستور دادن به نیرو‌های زیردستی نبود. به فرزندان شهدا توجه داشت و از آنها دلجویی می‌کرد.
یکی از همرزمان شهید تعریف می‌کند: «از سال ۱۳۶۲ باهم بودیم. پاسدارشهید نورالله عباس‌زاده اهل جوزدان نجف‌آباد بود که در واحد مخابرات لشکر ۸ و قسمت باسیم (بانی) در خدمت فعالیت خالصانه بود. شاهد بودم و می‌دیدم که در منطقه عملیات زیر آتش گلوله‌ها و توپخانه‌های دشمن نسبت به ترمیم و تعمیر خطوط ارتباطی و کابل و سیم‌های جنگی که بین مرکز پیام لشکر و گردان‌ها بودند و بر اثر ترکش توپ وخمپاره دشمن قطع می‌شد، شبانه‌روزی تلاش می‌کرد.»
یکی دیگر از همرزمانش در وصف او می‌گوید: «رئیس مخابرات بود و می‌توانست فقط با نشان دادن یک کارت وارد شود، اما هیچ مکان این کار را نمی‌کرد. روزی در نزدیکی ورودی سنگر گردانی، نورالله را در حال جر و بحث با یکی از نیرو‌ها دیدم. نزدیک رفتم و گفتم: «نورالله چی شده؟» سرش را به نشان اینکه سکوت کنم، بلند کرد. اما من گوش نکردم و او را معرفی کردم. آن رزمنده باور نمی‌کرد که رئیس اداره برای گرفتن اجازه با او بحث می‌کند!»
مرد کار و عمل بود، نه فقط اهل حرف زدن. از خودبینی و خودخواهی به شدت پرهیز می‌کرد و کمحرف و مؤدب بود. در تشییع جنازه شهدا شرکت می‌کرد و از صمیم قلب خواستار پیوستن به آسمانی‌ها بود. به شرکت در فریضه عبادی ـ سیاسی نماز جمعه و اقامه نماز شب بسیار علاقه داشت.
او سرانجام پس از چند سال جهاد فی سبیل الله در چهارم اسفند ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ و در شلمچه (کربلای ایران) بر اثر موج گرفتگی برای همیشه جاودانه شد و به کاروان سرخ عاشوراییان پیوست.