هر زمانی که بدن شخص نتواند به اندازه کافی انسولین تولید کند یا انسولین تولید شده را درست استفاده کند، آن شخص به دیابت مبتلا خواهد شد. انسولین همان هورمونی است که لوزه‌المعده آن را در بدن تولید می‌کند. این هورمون، قند را از خون گرفته و به داخل سلول‌های بدن منتقل می‌کند تا بدن از آن قند برای انرژی استفاده کند.
در مبتلایان به دیابت یا میزان انسولین کم است یا انسولین به دلایل گوناگون تأثیر کافی ندارد و سلول‌ها نمی‌توانند قند موجود در خون را به درستی جذب کنند. در نتیجه، میزان قند یا گلوکز در خون بالا می‌رود و با گذشت زمان، این موضوع موجب آسیب به برخی اعضای بدن می‌شود.
دو نوع دیابت وجود دارد؛ دیابت نوع یک و دیابت نوع دو:
دیابت نوع یک که به آن دیابت وابسته به انسولین نیز گفته می‌شود و شیوع کمتری دارد، دلایل ژنتیکی و محیطی علت شروع بیماری هستند که هنوز به طور کامل هم شناسایی نشده‌اند. افراد در هر سنی ممکن است که به دیابت نوع یک مبتلا شوند، اگرچه این نوع دیابت در کودکان و جوانان شایع‌تر است.
دیابت نوع دو که از آن به عنوان دیابت غیر وابسته به انسولین نیز یاد می‌شود، شایع‌ترین نوع دیابت در جهان است که معمولاً به دلیل مقاومت سلول‌های بدن نسبت به انسولین رخ می‌دهد. دیابت نوع دو در بزرگسالان بیشتر دیده می‌شود، ولی به دلیل اضافه وزن، کاهش تحرک و تغذیه نامناسب، شیوع آن در جوانان و نوجوانان هم رو به افزایش است.
نوشیدن زیاد مایعات و تشنگی بیش از حد، پرخوری، تکرر ادرار، خستگی بیش از حد، مشکلات بینایی، کاهش وزن، بهبود نیافتن زخم و عفونت‌های عودکننده، علایمی هستند که با وجود داشتن آنها بهتر است به پزشک مراجعه شود.