نقدی بر غائله دراویش در قم

محمد ولایت‌مدار
پس از اینکه در عصر روز دوشنبه 24 بهمن ماه سال گذشته یک روز تلخ در تاریخ قم به ثبت رسید و غائله دراویش گنابادی با تلاش مردم و مسئولان انتظامی در نیمه‌های شب پایان یافت و آرامش به شهر بازگشت، عملیات تخریب خانقاه دراویش در قم آغاز شد و این محل که باعث ایجاد فتنه در شهر مقدس قم شده بود با خاک یکسان شد.
اما با نگاهی گذرا به گذشته این فرقه درمی‌یابیم که اگرچه از صدر اسلام تا به حال مسلمانان را به نام‌هایی چون مسلمان، زاهد، عابد، صحابه، شیعه، سنی و... شناخته می‌شدند اما واژه صوفی یا درویش از قرن دوم هجری پدید آمده و معروف به کسانی هستند که خود را از جامعه و سرنوشت مسلمانان کنار کشیده‌اند.
دراویش در تاریخ سابقه زیادی دارند. در زمان جنگ اسپارت در یونان باستان، آنان که شهامت جنگ را نداشتند به گوشه‌نشینی پرداختند و از جنگ رفتن فرار کردند. این صوفیان در عالم اسلام، بیشتر تحت تاثیر رهبانیت مسیحی و ریاضت‌های غیرشرعی مرتاضان هندی بوده‌اند.
معمولان این صوفیان یا دراویش در برابر ائمه اطهار موضع‌گیری‌های مخالفت‌آمیز زیادی می‌کردند.
حلاج یکی از دروایش وقتی به قم آمد، ابتدا ادعا کرد نماینده امام زمان است اما وقتی مردم ادعای دروغ او را نپذیرفتند و او را از قم بیرون کردند.
به بغداد رفت و حتی اصل وجود امام زمان را نیز انکار کرده و خود را سنی مذهب معرفی کرد.
تصوف دارای فرقه‌های بسیار زیادی است اما آنچه در غرب ایران شایع است، فرقه‌های اهل حق، نقشبندیه، قادریه و بکتاشیه است که اکثر این‌ها به مذهب اهل سنت گرایش دارند. اما دراویشی که در قم یا تهران یافت می‌شوند غالبا نعمت الهی بوده و پیرو سلطان محمد گنابادی هستند. سلطان محمد گنابادی ادعا کرد که تصوف را از معصوم علی شاه رکنی فراگرفته و معصوم علی شاه رکنی شخصی است هندی که از مرتاض‌های بت‌پرست هندی تصوف را آموخته است. اما سلطان محمد گنابادی شخصی است که در سال 1327 هجری شمسی توسط آیت الله آخوند خراسانی مرجع تقلید زمان خود، مرتد اعلام شده و مردم، او را به قتل رساندند.
این فرقه در زمان حکومت طاغوتی پهلوی هم از طرفداران و مدافعان این نظام بودند به طوری که ارتشبد نصیری رئیس ساواک و اسدالله اعلم از مریدان وی گردیدند.
بسیاری از آیات عظام تقلید از جمله آیت الله مرعشی نجفی اینان را از عوامل و وابستگان استعماری انگلستان دانسته‌اند که اخبار منتشره درباره ارتباط سران این فرقه با خارج از کشور از جمله آمریکا و انگلیس موید این مطلب است.
صوفیه حتی جعل حدیث را به نفع خود جائز می‌دانند و بزرگانی چون مقدس اردبیلی و شیخ حر عاملی از مراجع وقت خود، در کتاب‌های‌شان از اینان به نکوهش یاد کرده‌اند. دراویش غالبا طرفدار اباحه‌گری بوده و به شریعت یا احکام فقهی اسلام چون نماز، روزه، شرکت در مسجد و اقامه نماز جماعت متعهد نبوده و به اسم آن که طرفدار طریقت و باطن دین هستند ظواهر شرع را براحتی زیرپا می‌گذارند که اگر بخواهیم ادعای آنان را صحیح بپنداریم، قطعا امامان معصوم از اینان بیشتر به باطن دین عالم بوده‌اند، پس نباید نیازی به ظواهر دین می‌داشتند در صورتی که هر مسلمانی بدرستی می‌داند که سیره معصومین و ائمه اطهار ما کاملا برعکس عمل اعتقاد دراویش بوده است.
این فرقه در ادامه این اعتقادات منحرف خود حتی دین را نیز از سیاست و حکومت‌داری به دور می‌داند و خود را افرادی بی‌آزار معرفی می‌کنند که حتی به مورچه هم‌آزارشان نمی‌رسد.
اما در درگیری‌های اخیر آنان با مردم حزب الهی قم که حدود یک هزار نفر با چوب و چماق و سنگ و آجر برای حفظ لانه توطئه خود در قم به بیمارستان راهی کردند صدق این مدعایشان کاملا عیان می‌شوند؟؟!!