علیرضا حسنیه
جنگ سایبری از تهدیدهای بسیار جدی در عصر جدید است. با گسترش فناوری اطلاعات و تمرکز بر ظرفیت های فضای سایبری تهدیدات در این حوزه نیز افزایش یافته است. در این میان به نظر می رسد که دشمنان علیه جمهوری اسلامی ایران برنامه بسیاری جدی را در حوزه جنگ سایبری ترتیب داده اند که باید به دقت مراقب این حملات سایبری بود و راهکارهایی را برای متوقف کردن و پاسخ دادن به این حملات اندیشید.
«جنگ سایبری» (Cyberwarfare) یا «رایاجنگ» و یا «نبرد مجازی» به نوعی از نبرد اطلاق می شود که طرفین جنگ در آن از رایانه و شبکه های رایانه ای (بخصوص شبکه اینترنت) به عنوان ابزار استفاده کرده و نبرد را در فضای مجازی جاری می سازند. البته این نوع خرابکاری ها سابقه طولانی داشته و مواردی مانند هک سایت های اینترنتی ، نفوذ به سیستم بانکها و سرقت اطلاعات و... از این دست است اما به نحوی در سالهای اخیر کشورهایی مانند آمریکا در حال تشکیل یک ارتش سایبری هستند و حتی لوایحی در کنگره آمریکا مبنی بر توانایی رئیس جمهور برای قطع کامل اینترنت در موقع اضطرار مورد بحث قرار گرفته است.
تاکنون تاسیسات هسته ای ایران بارها مورد هجمه سایبری قرار گرفته است و اخیرا نیز پرونده ای از دستور رئیس جمهور آمریکا برای حمله سایبری به ایران فاش شده است.نیویورک تایمز چندی پیش خبر داد که دولت باراک اوباما حملات سایبری علیه برنامه هستهای ایران را تشدید کرده است. این عملیات در دوران ریاست جمهوری جرج بوش با اسم رمز «بازیهای المپیک » آغاز شد و اولین حمله سایبری دائمی آمریکا علیه کشورهای دیگر بوده است. در این عملیات از کدهای ساخته شده توسط اسرائیل (رژیم صهیونیستی) استفاده شده است.نیویورک تایمز افزود که گزارش خود را براساس 18 ماه مصاحبه با مقامات فعلی و پیشین آمریکایی، اروپایی و صهیونیست تهیه کرده وبا کتابی از دیوید سنجر، با عنوان « جنگهای پنهان اوباما و استفاده غافلگیر کننده از قدرت آمریکا» که قرار است منتشر شود، مطابقت داده است.
نیویورک تایمز نوشت که این حمله سایبری که هدف از آن پیشگیری از تولید تسلیحات هستهای در ایران و حمله پیشگیرانه اسرائیل به این کشور است اختلالاتی را در تاسیسات هستهای نطنز موجب شده است.این روزنامه مدعی شد: بعد از حمله ویروس استاکس نت که به طور مشترک با اسرائیل (رژیم صهیونیستی) طراحی شده بود از این تاسیسات «گریخت» و در سیستمهای چند کشور دیگر ظاهر شد، مقامات ارشد دولت تصمیم به تعلیق این عملیات گرفتند. اما در نهایت اوباما دستور داد این حملات ادامه یابد و ظرف یک هفته پس از گریختن استاکسنت، مدل جدیدتر این کرم به طور موقت فعالیت 1000 سانتریفیوژ از 5000 سانتریفیوژ فعال ایران در آن زمان را مختل کرد.
البته پیشتر نیز گمانه زنی ها از نقش جدی آمریکا و رژیم صهیونیستی در حملات سایبری به کشور ما خبر می دادند اما به نظر می رسد که امروز آمریکا و رژیم صهیونیستی عملا سعی در پذیرش مسئولیت حملات سایبری به کشور را دارند. حملاتی که در صوت غفلت ما می تواند صدمات جبران ناپذیری را به روند روبه رشد کشور وارد سازد.در این میان به نظر می رسد که تشکیل شورای عالی فضای مجازی در کشور به دستور رهبر معظم انقلاب گامی مهم در مقابله با این تهدیدات به حساب می آید.
رهبر انقلاب اسلامی در اسفند ماه سال 90 ضمن دستور برای تشکیل شورای عالی فضای مجازی، آثار چشمگیر شبکه جهانی اینترنت در ابعاد زندگی فردی و اجتماعی، لزوم برنامه ریزی و هماهنگی به منظور صیانت از آسیب های ناشی از آن و بهره گیری حداکثری از فرصتها در جهت ارائه خدمات گسترده و مفید به مردم را از دلایل اصلی ضرورت تشکیل شورای عالی فضای مجازی دانستند.
یکی از ابعاد این دستور آینده نگرانه مقام معظم رهبری که در میان کمکاری نهادهای مسئول در حوزه سایبری صورت گرفت، معطوف به «جنگ سایبری» است که در سالهای اخیر به موازات «جنگ فرهنگی» اهمیت ویژه ای یافته است.
حملات متعدد سایبری دشمن به مراکز حساس ایران اهمیت بالای دستور رهبر انقلاب را روشن و مسئولیت اعضای آن را چندین برابر سنگین تر می کند. در واقع اکنون تمرکز و سرمایهگذاری بخش های مختلف آی تی و فضای مجازی بسیار ضروری است و شرط مقابله و برنامه ریزی جدی و منسجم با طرح ها و حملات سایبری دشمنان جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود.
امروز شورای عالی مجازی با توجه به جایگاه ویژه آن و حضور مقامات عالی رتبه در آن با استفاده از امکانات بسیار می تواند پاسخ های بسیار فعالانه و هوشمندانه ای را به این نوع از حملات وارد سازد.
ما برای دستیابی به توسعه نیازمند استفاده از فضای مجازی هستیم اما امروز بستر اصلی فضای سایبری در دست کشورهای غربی و علی الخصوص آمریکا است و به نوعی تمام فعالیت های اینترنتی زیر رصد دستگاه های اطلاعاتی و جاسوسی غرب قرار دارد.
از همین روست که ابتدایی ترین راهکار برای مقابله با این توطئه های غرب تشکیل یک بستر بومی دستیابی به فضای مجازی است. از دیگر سو ما باید در برابر حملات سایبری غرب به دنبال یک دیواره مدافع باشیم که توانایی محافظت از فعالیت های مجازی بخش های مهم کشور را داشته باشد.
در نهایت صرفا باید بر این نکته تاکید کنیم که اگر اکنون در برابر این حملات سایبری غفلت کنیم مطمئنا در آینده ای نه چندان دور ضربات سهمگینی از این طریق بر پیکره فعالیت های مهم کشور پدید می آید.
در این میان ما همچنین باید به دنبال کشاندن مسببان حملات سایبری به مجامع بین المللی و ایجاد یک جبهه جهانی علیه این دست از حملات باشیم. حملاتی که می تواند با زندگی میلیون ها انسان بازی کند.