چه کسانی از سینمای دفاع مقدس می ترسند؟/آرش فهیم

پایگاه بصیرت:گرچه حدود ربع قرن از پایان جنگ تحمیلی گذشته، اما امروز در شرایطی قرار داریم که بیش از پیش به فرهنگ جهادی و دفاع مقدسی نیازمندیم. غرب صلیبی- صهیونی که اقتدار روزافزون جمهوری اسلامی ایران را کابوسی هراسناک می داند و در عین حال توان حمله نظامی را نیز ندارد، ابزارهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و به خصوص رسانه ای خود را برای خاموش کردن منادی اصلی «بیداری اسلامی» به کار گرفته است.
واقعیت این است که تهاجم و تحمیل دشمن پایان نیافته، بلکه شکل و شمایل آن تغییر کرده است. کافی است به حجم سخن پراکنی ها، فیلم ها، سایت ها، شبکه های ماهواره ای، فرقه سازی ها، تفرقه افکنی ها و سایر فعالیت های ضدفرهنگی و رسانه ای دیگری که سران جنگ طلب نظام سرمایه داری جهانی طی سال های اخیر علیه ایران انجام داده اند توجه کنیم تا دریابیم، آنچه ملت ایران با آن مواجه است، یک جنگ تمام عیار و همه جانبه است؛ تا آنجا که براساس بررسی های اعلام شده از سوی مراکز آمار جهانی، حجم جنگ نرم غرب علیه ایران در دو سال اخیر، از میزان تهاجم فرهنگی آمریکا علیه بلوک شرق در تمام دوران جنگ سرد بیشتر است.البته پرواضح است که عملیاتی شدن این جریان تازگی دارد و حداقل این که تا پنج، شش سال قبل روند تهاجم فرهنگی و جنگ نرم علیه ایران چنین شدتی نداشت، اما امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب (مدظله العالی) در همان روزها و سال هایی که جنگ تحمیلی تازه به پایان رسیده بود، بارها این مسئله را هشدار داده بودند. از جمله حضرت امام(ره) فرمودند: «... جنگ ما جنگ عقیده است و جغرافیا و مرز نمی شناسد...» و یا امام خامنه ای که به طور فراوان و مکرر در بیانات خویش موضوع هایی چون تهاجم فرهنگی، ناتوی فرهنگی و جنگ نرم را مطرح کرده اند.
با اندکی تعمق می توان دریافت، یکی از مهم ترین دستاوردهای فرهنگی که محصول منحصر به فرد انقلاب اسلامی محسوب می شود، سینمای دفاع مقدس است و تمامی عناصر فرهنگ شیعه در آن دیده می شود. سینمای دفاع مقدس، بومی ترین ژانر سینمایی ایران و مصداق بارز و تام سینمای ملی است. فیلم هایی که در این ژانر دسته بندی می شوند، بازتاب دهنده روحیات، ارزش ها و شاخص های فرهنگ اسلامی- شیعی-ایرانی هستند. به بیان صریح، پاینده و پویابودن سینمای دفاع مقدس، می تواند سد محکمی در مقابل جنگ نرم جبهه صلیبی- صهیونی باشد. چون این نوع فیلم ها به شکل غیرمستقیم و با مخاطبی انبوه می توانند ارزش هایی چون ایثارگری، عدالت خواهی، شهادت طلبی، پیروی از ولی فقیه عادل و مقاومت در مقابل فتنه های درونی و بیرونی شیطان را به مخاطب خود منتقل کنند و در ذهن و روحش نهادینه سازند.
نکته قابل تأمل این است که در سال های پس از دفاع مقدس و گسترش روزافزون فرهنگ رفاه طلب و غرب زده درجامعه، سینمای دفاع مقدس نیز رو به استضعاف رفت. اهمیت سینمای دفاع مقدس زمانی گویاتر شد که مشاهده کردیم، سردمداران مدیریت فرهنگی دولت موسوم به اصلاحات که هم اکنون به دام انگلیس پناه برده اند، تلاش فراوانی برای سرکوب این نوع سینما کردند. یعنی می دانستند فیلم هایی که منتشرشده فرهنگ و ارزش های جهادی درسطح جامعه هستند، مانعی بر سر راه پیشبرد اهداف آنها برای گسترش اباحه گری بود. ناگفته پیداست که یکی از محورهای اصلی جریان های سیاسی منحرف و فاسد، سوق دادن مردم و به خصوص جوانان به سمت غرب زدگی و سطحی گرایی و مصرف زدگی بوده است. با این حال، مردم با هویت و برخوردار از شخصیت انقلابی، نشان داده اند که علاقه ای به همراهی با آنها نداشته و ندارند. تضعیف سینمای دفاع مقدس هم در همین رابطه قابل شناسایی است. یعنی منزوی شدن این فیلم ها، یک اتفاق طبیعی و خود به خودی نبود. این که عده ای می گویند سینمای دفاع مقدس به خاطر عدم استقبال مردم کم رنگ شد کاملا باطل است. به خصوص این که در جدول فیلم های پرفروش و پربیننده سینمای ایران در سال های پس از انقلاب همواره نام فیلم هایی با موضوع دفاع مقدس دیده می شود. واقعیت این است که جریان های فرهنگی، سیاسی و رسانه ای وابسته به سرمایه داری که منافع خود را در گرو غرب زدگی و تقلیل یافتن آرمان گرایی و عدالت خواهی در جامعه می دانسته اند، به صورت برنامه ریزی شده و تعمدی، سعی در به حاشیه راندن سینمای دفاع مقدس داشته و دارند.
متأسفانه در سال های اخیر نیز موج جدیدی در این راستا پدید آمده که در قالب فیلم های به ظاهر جنگی، سعی در تخریب ارزش های انقلابی و دفاع مقدسی دارد. این فیلم ها عمدتاً با ادعای ضدجنگ بودن و نمایش تصویری تیره و تار از فضای جامعه، ایستادگی ملت ایران در مقابل تجاوز بیگانگان را تحقیر می کنند. نکته تأمل برانگیز و تأسف آور این است که این گونه فیلم ها، در میان آثار جنگی اکران شده در چند سال گذشته، اکثریت را تشکیل می دهند.خواسته یا ناخواسته، آگاهانه یا ناآگاهانه، سازندگان این نوع فیلم ها در مسیر تقدس زدایی از مقاومت و نبرد مقدس مردم ایران در جنگ تحمیلی هشت ساله قرار گرفته اند. آن هم درست در شرایطی که دشمنان ایران و اسلام در آن سوی مرزها، هجوم خود به مرزهای عقیدتی و فرهنگی جامعه ما را به اوج خود رسانده اند. فیلم های سیاه جنگی که با تقلید کورکورانه و جاهلانه از روی فیلم های ضدجنگ غربی ساخته شده و می شوند، به نوعی نقش مکمل برنامه های شبکه های ماهواره ای ضدایرانی را برای ارزش زدایی از دفاع مقدس بازی می کنند. زیرا یکی از ترفندهای ثابت و مکارانه این شبکه ها این است که هر سال به مناسبت هفته دفاع مقدس برنامه هایی شبهه افکن و مخرب را درباره این بخش از تاریخ پرافتخار ایران نمایش می دهند. حتی در برخی از این برنامه ها، کشور ما به عنوان آغازگر و مسئول اصلی جنگ هشت ساله معرفی می شود!
نگاه باب شده در سینمای جنگی امروز ایران یک انحراف بزرگ است که عدم ترمیم آن لطمات فراوانی را در پی خواهد داشت. این انحراف از آنجا ناشی می شود که اساساً کشور ما در آن جنگ در مقام مدافع و مقاوم بود. هم از این رو ارائه نگاه ضدجنگ به مقاومت، نوعی نقض غرض محسوب می شود. چنین فیلم هایی را نمی توان ضدجنگ دانست، بلکه این آثار ضدمقاومت هستند. یعنی پایداری ملت ایران در جنگ را مخدوش می کنند، نه خود جنگ را.این یک جفای بزرگ به یکی از طلایی ترین نقاط تاریخ سرزمین مان است. مقابله پیروزمندانه با حمله رژیم بعث عراق به ایران و حمایت ده ها کشور از صدام برای سرنگون کردن جمهوری اسلامی و تصرف ایران یک افتخار بزرگ است. نمی توان با سهل انگاری در برابر ریاکاری عده ای، بیش از این اجازه تخریب دفاع مقدس را در برخی از فیلم های جنگی داد.
بنابراین به موازات حمایت از تولید فیلم های دفاع مقدسی به عنوان یک ضرورت اجتناب ناپذیر فرهنگی، باید در مقابل فیلم های ضدمقاومت هم ایستاد و مانع از گسترش یافتن چنین آثاری شد.کیهان