هشدار نسبت به «کودتا» و «ترور نرم» در رسانه‌های اصولگرا

ارائه تصویرهای مختلف از انتخابات ریاست جمهوری سال آینده و مدل سازی های مختلف برای این انتخابات، این روزها به یکی از مهم ترین دغدغه های رسانه های جناح راست تبدیل شده است. در این بین هم هر یک از این رسانه ها از زاویه دید خود به تصویرسازی از انتخابات سال 92 می پردازند و این گونه می شود که «کیهان» به همه نهادها، از قوه قضاییه و مجمع تشخیص تا دولت و مجلس هشدار می دهد که مراقب ترور نرم در انتخابات سال آینده باشند و روزنامه دولتی ایران هم در یادداشت خود از وقوع کودتا علیه دولت احمدی نژاد خبر می دهد.
روایت ایران: کودتا علیه دولت احمدی‌نژاد
روزنامه ایران در یادداشت روز گذشته خود به بازخوانی انتخابات های ریاست جمهوری پیش از سال 84 پرداخته و همه آنها را دوقطبی سازی فضا توسط اصلاح طلبان و اصولگرایان دانسته و از تغییر این روند با به میدان آمدن احمدی نژاد در سال 84 خبر داده و نوشته است: «دکتر محمود احمدی نژاد با صداقت تمام در راهبردها، شعارها و بالاخره در میدان عمل، اثبات می کند که تمامی مشکلات دولت های قبلی، ناشی از عدم ولایتمداری و غربزدگی و وادادگی آنان به دول غربی بوده است و با شعار (حقیقی و قلبی و نه صوری) برائت از دو دولت گذشته (دولت های هاشمی و خاتمی) با قدرت، پیروز انتخابات می شود.»
روزنامه دولت به صراحت از «برائت حقیقی و قلبی» احمدی نژاد از دولت های قبلی به عنوان رمز موفقیت او یاد می کند و در ادامه استفاده از این نسخه برای کامیابی دیگر اصولگرایان را ناممکن دانسته و می نویسد: «عده یی با این تصور که با شعار مخالفت با دولت فعلی می توان به صندلی ریاست جمهوری رسید با راه اندازی شبکه زنجیره یی از سایت ها و روزنامه های متعدد و تریبون های مختلف، سانسور رییس جمهور و تقطیع کلمات و سخنرانی های وی و نزدیکانش و... تخریب چهره دولت خدمتگزار را از اواخر سال 89 شدت بخشیدند، دو سال تخریب رییس جمهور و همکاران وی (بدون کمترین خوف از برخورد قضایی!) با تمام توان صورت می گیرد اما در تابستان 91 و با مشاهده نوع استقبال مردم از دولت و عدم تاثیر واژه هایی چون جریان انحرافی و... بر عموم مردم، جبهه مقابل دولت به این نتیجه می رسد که این بار فضای جدیدی در صحنه سیاسی ایران در حال شکل گیری است، فضایی که موید این امر است که دولت بعدی لزوما باید ادامه دهنده مسیر این دولت باشد!»ا
یران پس از این، صحنه یی از انتخابات سال آینده ترسیم می کند که در آن همه دست به دست هم داده اند تا نامزد مورد تایید تیم احمدی نژاد، رییس دولت بعدی نباشد. روزنامه دولت این صحنه را این گونه توصیف می کند: «تلاش ها برای گرفتن اختیارات اقتصادی دولت در یک سال باقی مانده (با هدف متوقف کردن اقداماتی همچون طرح مهر ماندگار و...)، تلاش جهت خلع ید دولت از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری (که عموما هدف اصلی، عدم اجازه ورود به حامیان دولت در انتخابات است)، تلاش ها برای پارلمانی کردن انتخاب رییس جمهور، (به جهت بیم از رای مستضعفان به کاندیدای ادامه دهنده مسیر دولت)، تلاش برای گنجاندن شرط مدرک دکترا برای انتخابات ریاست جمهوری (برای جلوگیری از ورود اولیه نامزد دولت که به زعم خود: او را شناسایی کرده اند!) و... مشتی نمونه خروار از کودتای این روزها علیه دولت مکتبی و ولایی است.»
ایران پس از مطرح کردن گزینه «کودتا»، عاملان آن را هم این گونه معرفی می کند: «مدعیان اصلاح طلبی و اصولگرایی دو روی یک سکه بودند که آبشخور و منبع یکسانی داشتند و تا قبل از سال 84 بازی با اصطلاحات «اصولگرایی و اصلاح طلبی» کارآمد بود، اما ظهور پدیده یی فراتر از بازی های بچگانه چپ و راست (در سال 84) فصل جدیدی را در تاریخ سیاسی ایران آغاز کرد که تداوم این فصل جدید به معنای بطلان نظریه «رییس جمهور فعلی را تخریب کن تا رییس جمهور شوی»! خواهد بود، باید تا خرداد 92 صبر کرد و انتخاب ملت همیشه بصیر ایران را با تحلیل هایی فراتر از تحلیل های مادی سنجید.
روایت کیهان: ترور نرم در ایام انتخابات
اما تصویری که روزنامه کیهان از انتخابات آتی به نمایش می گذارد، نمایی به مراتب امنیتی تر از مدل روزنامه ایران است. کیهان ابتدا از تلاش هایی برای تکرار حوادث پس از انتخابات سال 88 خبر می دهد و می نویسد: «قریب 10 ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری برگزار می شود. برخی گروه ها و چهره ها از هم اکنون به شکل پنهان و پیدا فعال شده اند تا گوی سبقت از حریفان بربایند و برخی طیف های دیگر تشجیع می شوند تا بازی ضدانتخاباتی سه سال پیش را سامان دهند.»کیهان پس از این تصویرسازی از کارزار انتخابات 92، گروه هایی را که می توانند باعث تکرار آن حوادث، البته بر اثر فریب خوردن از دشمن بشوند، این گونه معرفی می کند: «وحدت شکنان و «خود فربه گران» در هر موقعیتی که باشند، مورد طمعند چرا که گارد آنها نسبت به هرکس که به شرکت سهامی قدرت آنها بپیوندد و ادعای مساعدت و شراکت داشته باشد باز است.
اینجاست که مناطق نفوذ سیاستمداران در عرصه های مدیریت و رسانه و حزب و حلقه و باند، دچار آلودگی و به شدت ویروسی می شود: فرقی هم نمی کند این حوزه نفوذ مربوط به اجزایی از دولت و مجلس و مجمع تشخیص و قوه قضاییه و شهرداری باشد یا چهره ها و گروه های بیرون از مراکز رسمی قدرت. مهم برای دشمن رصد چهره ها و محافلی است که حاضرند به خاطر خودشگفتی و خودشیفتگی، لوازم وحدت و منافع و امنیت ملی را زیر پا بگذارند.» یادداشت نویس روزنامه کیهان در پایان یادداشت خود، در دل فضای خطرناک و وهم آلودی که از عرصه انتخابات سال 92 ارائه می کند، بر این جمله تاکید دارد که: «در سال پیش رو باید منتظر ترورهای نرم دشمن بود.»
روایت رسالت: قبلی‌ها نیایند
در این بین روزنامه رسالت هم به عنوان ارگان محافظه کاران سنتی، اقدام به بیان نشانی های رییس جمهور آینده کرده و با نوشتن آدرس های افرادی که نباید رییس جمهور شوند، تلویحا تیم احمدی نژاد و اصلاح طلبان را فاقد صلاحیت ریاست جمهوری اعلام کرده است. رسالت در این باره نوشته است: «یکی از الزامات عالی ترین مقام رسمی کشور بودن بعد از مقام رهبری داشتن مشخصه هایی نزدیک به مقام رهبری است. یکی از این ویژگی ها داشتن صلاحیت های علمی در دو حوزه مذهبی و اجرایی است. یعنی از آنجا که بر اساس اصل 115 قانون اساسی رییس جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی برگزیده شود، فردی که قرار است رییس جمهور آینده ایران باشد باید درجه یی از آگاهی های دینی و مذهبی داشته باشد.
طبیعی است یکی از مصادیق احراز رجلیت مذهبی، اطلاعات و دانش نامزدها به کتاب و سنت برای تصدی پست ریاست جمهوری است، یعنی رییس جمهور باید تا حدودی با فقه، اصول فقه، تفسیر قرآن، اخلاق اسلامی، عرفان و فلسفه اسلامی و... آشنا باشد. اگر روحانی نیست حداقل تا سطح حوزه و رسائل و مکاتب آشنایی داشته باشد.» رسالت در گام بعدی منظور خود را واضح تر بیان می کند و می نویسد: «رییس جمهور اگر درباره آخرالزمان، رابطه انسان با خدا یا مدیریت انبیای الهی می خواهد اظهارنظری بکند نباید صرفا به چند حدیث دم دستی و اطلاعات سطحی بسنده کند.
اگر مجتهد نیست مثل بقیه مردم مقلد باشد نه اینکه چون با بزرگان دین و مذهب به واسطه جایگاهش نشست و برخاست کرد احساس کند که وی نیز می تواند در حوزه های دینی صاحب نظر باشد و دیدگاه های عده یی را که «اعلم بِامرالله و اعلم بکتاب الله و سُنّهِ نبیّه» هستند با نظرات غیر کارشناسانه خود مقایسه کند و حتی دیدگاه هایش را ترجیح دهد و سپس این ترجیح بلامرجح را پایه یی برای تصمیم سازی و اولویت بندی در سیاستگذاری ها قرار دهد.» به نظر می رسد مخاطب این جملات سرمقاله روز گذشته روزنامه رسالت، کاملامشخص است. اما این روزنامه نسبت به رییس دولت فعلی فقط از باب نگرش های مذهبی نیست.
رسالت در ادامه مطلب خود به دیگر «نباید»های رییس جمهور می پردازد تا همزمان با رییس دولت فعلی، رییس جمهور سابق را نیز از دایره واجدان شرایط بیرون بیندازد: «امروزه در اغلب کشورهای پیشرفته دنیا 80 درصد مناصب عالی در اختیار رشته هایی نظیر علوم سیاسی، حقوق، مدیریت و اقتصاد است. این در حالی است که در کشور ما 80 درصد مناصب عالی در اختیار متخصصان این رشته ها نیست. مدارک تحصیلی روسای جمهور در کشور ما یا از این بر بوم انتزاع گرایی افتاده است یا از آن سوی عملگرایی! رییس جمهور های ما یا کارشناس فلسفه هستند یا دکترای ترافیک. همخوانی تخصص های علمی به ویژه در سطوح مدیریت سیاسی و اجتماعی کمک شایانی به پیشبرد امور در حوزه های داخلی و خارجی می کند.»
با این حساب در عرصه یی که از نگاه کیهان، همه نهادهای حاکمیتی در معرض «ترور نرم» قرار دارند و به تعبیر «ایران»، همه گروه ها برای «کودتا» علیه دولت پایان یافته احمدی نژاد هم قسم شده اند، محافظه کاران به روایت رسالت، دغدغه این دارند که چه کسانی به این عرصه وارد نشوند.