اختصاصی بصیرت: یکی از حربه های کلیشه ای و کهنه دولت های غربی در مواجهه با کشورهای مستقل و رقبای خود، ادعای دفاع از آزادی رسانه ها بوده است. این دولت ها همواره مخالفان خود را به نقض آزادی اطلاعات و سانسور متهم می کنند، اما واقعیت به گونه ای دیگر است. گرچه امروز همه در حیرت هستند که اتحادیه اروپا چگونه با این همه ادعای آزادی خواهی اقدام به حذف شبکه های تلویزیونی ایران از ماهواره هاتبرد کرده است، اما یکی از شاخصه های اصلی نظام سلطه حاکم بر جهان انحصار رسانه ای است.
به طوری که تقریباً هیچ یک از سازمان های رسانه ای غربی، مستقل نیستند و همه آنها در خدمت دولت های حاکم قرار دارند. «برنا کولمن» نویسنده آمریکایی و کارشناس مطالعات رسانه در مقاله ای در سایت «سواد رسانه ای» به این موضوع پرداخت و رسانه های آمریکایی را «انحصاری» دانست. وی در این مقاله افشا کرد که رسانه های آمریکایی اعم از شبکه های تلویزیونی، ماهواره ای و رادیویی، شرکت های فیلم سازی، روزنامه های محلی و سراسری، انتشاراتی ها، شرکت های تولید موسیقی و... تنها در تملک شش کمپانی هستند. وی اسامی این کمپانی های بزرگ که تقریباً همه آنها تحت مالکیت سرمایه داران صهیونیست هستند را به این شرح معرفی می کند: شرکت های «تایم وارنر»، «وایاکام»، «والت دیسنی»، «نیوز کورپ»، «وایوندی یونیورسال» و «سونی».
کولمن در تشریح چگونگی اعمال انحصار رسانه ای در آمریکا توضیح داده بود: «شرکت های انحصاری رسانه ای نه تنها خروجی های ارتباطاتی را در تملک خود دارند، بلکه همچنین از طریق تعامل هیئت مدیره ها با دیگر کمپانی های رسانه ای نیز در پیوند هستند. از این رو صاحبان منافع به طور مستقیم بر رسانه ها تأثیر می گذارند. به این ترتیب، افرادی که با چنین ساختاری تعارض پیدا کنند از آن اخراج می شوند. مصداق بارز چنین افرادی «دنی شکتر» است. وی از گزارشگران و مستندسازان شبکه «سی ان ان» آمریکا بود، اما به دلیل افشای حقایق و انتقاد از حکومت آمریکا از این شبکه اخراج شد. «شکتر» چند ماه پیش برای نمایش جدیدترین فیلمش «سلاح های فریب» به ایران سفر کرد و در نشستی به سخنرانی درباره فیلم خود و وضعیت رسانه های آمریکا پرداخت. این کارگردان معترض آمریکایی فضای رسانه ای آمریکا را بسته و محدود و رسانه های خبری این کشور را در کنترل شرکت های بزرگ سرمایه داری دانست.
وی با اشاره به وضعیت خبرنگاری و رسانه ها در جامعه آمریکا گفت: با گذر زمان رفته رفته تعداد شرکت هایی که مسئولیت خبررسانی را در جامعه آمریکا برعهده دارند کمتر می شود و اکثر شرکت هایی که باقی مانده اند از جناح های راستگرا و یا میانه رو هستند و دیگر از کسانی که از سیاست های آمریکا انتقاد کنند کسی باقی نمانده است .«شکتر» با طرح این سوال که «چه گروه هایی آمریکا را کنترل می کنند، دولت آمریکا، شرکت های چندملیتی و یا گروه های منافع خاص؟» پاسخ داد: گروه های منافع خاص هستند که بیشترین قدرت را دارند و رسانه ها نیز مجموعه ای از این شرکت ها محسوب می شوند .وی به نقش رسانه های آمریکا در بیان حقایق جنگ عراق اشاره کرد و افزود: از آنجایی که رسانه های مهم و تأثیرگذار آمریکا توسط شرکت ها و گروه های خاص اداره می شود، اطلاع رسانی درستی پیرامون جنگ عراق انجام نشده و شاهد هستیم که قریب به اتفاق رسانه های ارتباط جمعی این کشور از حضور نظامیان آمریکایی در عراق حمایت می کنند.
شکتر ادامه داد: با گذشت زمان، هدف رسانه های آمریکا از خبررسانی تبدیل به پول سازی شد. به همین دلیل، نسلی در آمریکا به وجود آمده که اخبار را نگاه می کند اما هرچه بیشتر می بیند، چیزی نمی فهمد.
این فعال رسانه ای افزود: رسانه های آمریکا توسط افراد و گروه های بسیار قدرتمندی اداره و پشتیبانی می شوند که از جمله آنها می توان به «رابرت مرداک» سرمایه دار یهودی الاصل استرالیایی اشاره کرد که با سرمایه فراوان خود با تمام توان در مقابل مردم این کشور و مخالفان خود ایستادگی می کند. ولی با این وجود، مردم آمریکا پیروزی را دور از دسترس نمی دانند .وی با اشاره به بایکوت خبری خود از سوی شبکه های خبری آمریکایی مانند سی ان ان، بی بی سی، فاکس نیوز و سایر شبکه های آمریکایی گفت: هر کجا از من دعوت شود حضور خواهم یافت، اما شبکه های آمریکایی چنین کاری نمی کنند، چرا که در حال حاضر فضای بسته ای در عرصه رسانه ای آمریکا حاکم است.
«اسکات فرانک»، کارگردان آمریکایی نیز که چندی پیش به بهانه برگزاری جشنواره فیلم مقاومت به ایران سفر کرده بود به بازگویی همین واقعیت پرداخت و گفت: من فیلم سازی هستم که از غرب آمده ام؛ در آمریکا شبکه های مستقلی بودند که می خواستند اوضاع رسانه ای آمریکا را تغییر دهند، اما الان هیچ کدام از این شبکه های مستقل وجود ندارند .این وضعیت در رسانه های اینترنتی هم حاکم است. در شبکه موسوم به «یوتیوب» که از بزرگ ترین شبکه های اینترنتی است، شما هیچ فیلم ضد آمریکایی را نمی یابید. در این شبکه، صدها فیلم و تصویر با موضوع نقض حقوق بشر در ایران نمایش داده می شود، اما کشتار میلیون ها انسان غیرنظامی به وسیله نظامیان آمریکایی و متحدان آنها در این شبکه سانسور می شود .به این ترتیب اقدام غرب در محدود کردن صدای رسانه ای ایران چندان عجیب و دور از انتظار نیست. این اتفاق بار دیگر لزوم راه اندازی ماهواره مستقل برای پخش برنامه های رسانه های کشورهای مستقل را الزامی کرد.
