گروه ترجمه - پایگاه اینترنتی «حریت دیلینیوز» 10 نوامبر 2012 (20آبان) در مقالهای به رویکرد ایران در قبال ائتلاف ترکیه، عربستان و مصر پرداخت و نوشت: دکتر پیتر جونز، کارشناس غرب آسیا(خاورمیانه) در دانشگاه اتاوا میگوید: «یکی از بزرگترین هراسهای جمهوری اسلامی ایران، ایدهای است که مطابق آن، ترکیه، مصر و عربستان سعودی به نوعی از ائتلاف دست پیدا کنند و بتوانند مطابق آن با منافع مشترک، با ایران در منطقه مقابله کنند.» این کارشناس امور غرب آسیا(خاورمیانه) در مصاحبه روز 8 نوامبر با پایگاه اینترنتی حریت دیلینیوز تشریح کرد: «این موضوع مشخص میکند ایران چگونه به این تحولات مینگرد و نقطه آغازین این وحشت، مسئله سوریه است.» همچنین آقای پیتر جونز در نشستی در مرکز تحولات سیاسی جهانی در دانشگاه کولتور استانبول شرکت کرد.
در ادامه مقاله آمده است: آقای جونز معتقد است که ایران از پیامدهای بهار عربی ناامید و دلسرد شده است. وی میافزاید: «ایران از سال 1979 منتظر مانده است تا کشورهای جهان اسلام از مسیر انقلاب ایران پیروی کنند. در آغاز انقلابهای بهار عربی، این احساس در ایران وجود داشت که عملاً این هدف محقق شده است. با وجود این، آنچه در 20 ماه گذشته دیده شده پیروی نکردن منطقه از مسیر ایران بوده است و در عین حال، ایران نفوذ خود در منطقه را از دست میدهد... ملتهایی که بهار عربی به کشورهایشان رسید، ایران را الگوی مطلوب خود نمیدانند و نفوذ ایران به عنوان قدرت نرم تنزل یافته است... ایرانیها امیدوار بودند نفوذ آمریکا در منطقه تنزل خواهد یافت. تنزل نفوذ آمریکا واقعاً اتفاق افتاد، اما در عین حال، موقعیت ایران نیز در منطقه تنزل کرده است.»
در پایان مقاله آمده است: از نظر این کارشناس غرب آسیا(خاورمیانه)، «پس از انتخاب مجدد باراک اوباما برای دور دوم ریاستجمهوری آمریکا، تلاش دیپلماتیک جدی برای حل و فصل مسئله هستهای ایران در سال 2013 صورت خواهد گرفت... انتظار من این است که ایران پس از تحریمها و فشار اقتصادی، به گفتوگوها به روشی عملگرایانهتر نزدیک خواهد شد.»
بصیرت: محور نوشته فوق سخنان پیتر جونز است و حرف اصلی وی نیز این است که بیداری اسلامی(بهار عربی) منطقه در جهت خواست ایران نبوده و از طرفی هم معتقد است این بیداری اسلامی نفوذ آمریکا را در منطقه کم کرده است. باید گفت تا همین جا کم شدن نفوذ آمریکا در منطقه بخشی از خواست ایران است و درباره ادامه بحث باید مدتی انتظار کشید تا وضعیت منطقه پس از تحولات دیگری که به نظر میرسد در شرف وقوع است به ثبات نسبی برسد، آنگاه با ترسیم وضعیت جدید میتوان داوری کرد که این تحولات در مسیر موردنظر ایران بوده است یا خیر.