سه دهه مقاومت رسانه ای انقلاب اسلامی در برابر دشمنان/علی حیدری

پایگاه بصیرت:پس از گذشت 34 سال از پیروزی انقلاب اسلامی، وقتی نگاهی به پشت سر می اندازیم و مسیر طی شده را از نظر می گذرانیم، با انواع شگردها و توطئه های نظام سلطه علیه انقلاب اسلامی مواجه می شویم که در برهه های مختلف برای از پا در آوردن نظام نوپای اسلامی، طراحی و اجرا شده اند و آنچه که منحصر به مقطع خاصی نبوده، مقابله رسانه ای با انقلاب اسلامی است که بسته به شرایط، نوع و حجم آن تفاوت هایی داشته است.
از همان اولین ماه های پس از پیروزی انقلاب اسلامی رادیوهای فارسی زبان تحت حمایت آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای اروپایی همواره مشغول عملیات روانی بر ضد ملت مسلمان ایران بودند تا جایی که حتی گروهک تروریستی منافقین هم از بستر رسانه ای که از سوی دشمنان انقلاب در اختیارش قرار گرفته بود، نهایت استفاده را می کرد. همه این تلاش ها برای تضعیف روحیه انقلابی ملت ایران انجام می شد. اما با همه اینها مردم ایران با اتکال به خداوند و هوشیاری و بصیرت، چشم بر دهان پیر جماران داشتند و نفس قدسی آن رهبر بزرگ بود که توطئه های تبلیغاتی و رسانه ای دشمن را نقش بر آب می کرد.
پس از سپری شدن دهه اول انقلاب اسلامی و شکست دشمنان در عرصه های نظامی و امنیتی، اولویت دشمنان برای مقابله با ملت ایران به حوزه های فرهنگی و اجتماعی تغییر کرد. این تغییر رویکرد دشمن در رویارویی، مصادف شد با گسترش و توسعه روزافزون رسانه ها و فناوری های ارتباطی جدید، ظهور پدیده اینترنت، گسترش فضای مجازی و... که می توانست زمینه و بستر مناسبی برای پیشبرد اهداف دشمن در حوزه جنگ فرهنگی باشد. حالا دیگر فقط رادیوهای بیگانه نبودند که به عنوان پشتیبان رسانه ای دشمنان عمل می کردند، بلکه طیف متنوعی از رسانه ها در خدمت دشمنان انقلاب قرار گرفته بودند تا قدرت تأثیر آنها را در مواجهه فرهنگی بالا ببرند.
از آنجایی که در مقابله فرهنگی، سلاح اصلی رسانه است، دشمنان نظام هم در این مرحله کوشیدند تا با بهره برداری از ابزارهای رسانه ای قدرتمندی که در اختیار داشتند، الگوها و مفاهیم مورد نظر خود را به خورد جامعه مخاطب بدهند و به عبارتی، سبک زندگی غربی را تبلیغ و ترویج کنند. اینجا بود که شبکه های مختلف اینترنتی و ماهواره ای در خدمت سیاست های غرب قرار گرفت و از قدرت تأثیرگذاری آنها بر فکر و ذهن مردم به ویژه جوانان استفاده شد. رفته رفته شبکه های ماهواره ای فارسی زبان مانند «بی بی سی فارسی»، «صدای آمریکا»، «فارسی وان»، «من وتو» و... یکی پس از دیگری متولد شدند تا حرکتی که برای اثرگذاری و تغییر ذائقه ها آغاز شده بود را شتاب بخشند. اگرچه در این عرصه هم جنگی نابرابر حادث شده بود و توان مقابله رسانه ای مستقیم با غرب وجود نداشت، اما سرمایه های عظیم دینی، فرهنگی و ملی مردم سبب کاهش اثرگذاری رسانه های غربی می شد.
اما رویارویی ناکام دشمن در حوزه های مختلف، موجبات ورود همزمان و البته پررنگ تر به عرصه سیاسی را فراهم می آورد. البته این کار در دوره های مختلف وجود داشت، اما این بار در اولویت قرار گرفت. اینجاست که طبق یک نقشه طراحی شده و فضاسازی های گسترده رسانه ای در موسم انتخابات ریاست جمهوری سال88، زمینه یک فتنه پیچیده فراهم شد. در این فتنه، سهم اصلی را رسانه ها و شبکه های اجتماعی عهده دار بودند. القای دروغ بزرگ تقلب از ماه ها پیش به وسیله رسانه های ضدانقلاب و برخی رسانه های داخلی که آگاهانه و ناآگاهانه در زمین دشمن بازی می کردند، انجام شد. این رسانه ها در حوادث پس از انتخابات نیز با شگردهای رسانه ای خود سعی کردند، حقایق را وارونه جلوه دهند و افکار عمومی را در جهت اهداف شوم خود جهت دهی کنند؛ شگردهایی که مقام معظم رهبری از آن با عنوان جنگ نرم یاد کردند.
شاید جنگ نظامی دیگر علیه جمهوری اسلامی تکرار نشود، اما جنگ رسانه ای همواره وجود داشته و خواهد داشت و به فراخور شرایط سیاسی کشور کم رنگ تر یا پررنگ تر می شود.
در این بین، از یک سو مردم که به نوعی در معرض آسیب رسانه های دشمن هستند باید با دقت، تیزبینی و ارتقای سواد رسانه ای خود مواظب باشند تا در دام نقشه های دشمن نیفتند و از سوی دیگر، رسانه های داخلی به ویژه رسانه ملی باید در این مقابله نقش اساسی را ایفا کند، چراکه توانمندی رسانه های داخلی یکی از مولفه های اصلی در تعیین میزان توانمندی جمهوری اسلامی در عرصه جنگ نرم محسوب می شود.