شهادت صدها تن در عملیات خیبر با گلوله های شیمیایی

عراق اولين بار در تاریخ ٢٣ دی ماه ١٣٥٩ به کاربرد آزمایشی و سنجش تاثير سلاح شيميایی بر عليه رزمندگان اسلام در محور های هلاله و نی خزر، منطقه عمومی ميمک مبادرت و سپس در سال ١٣٦٠ دامنه کاربرد این سلاحها را در جبهه های هویزه، تپّه های الله اکبر، جسر نادری و خرمشهر نيز به صورت پراکنده آزمود.

در سال ١٣٦١ با گسترش محدوده کاربرد و حجم عوامل شيميایی و اضافه شدن فرماندهی و رسته جنگهای شيميایی به سازمان رزم ارتش عراق، و استفاده بر عليه نيروهای ایران در جبهه های آبادان، مریوان، تپّه شرهانی، شلمچه بيش از پانزده شهيد و ده ها نفر مصدوم بر جای گذاشت و در پی عمليات موفق والفجر ٢ توسط ایران در غرب پيرانشهر و تصرف پادگان حاج عمران، عراق بطور نسبتاً وسيع روستاهای مرزی و منطقه عمليات را مورد بمباران‌های شيميایی قرار داد که باعث شهادت ده‌ها و مصدوميت صدها نفر از روستائيان و رزمندگان گردید و در عمليات والفجر ٤ در غرب مریوان و اطراف شهر پنجوین نيز از این عوامل سود جست.

منطقه عملياتی خيبر بخصوص جزایر مجنون، در سال ١٣٦٢ نقطه عطف عرصه کاربرد وسيع و گسترده انواع عوامل شيميایی (گازهای تاول زا بخصوص خردل نيتروژنه و موستارد، اعصاب، خفه کننده و ناتوان کننده‌ها) به شمار می رود که طی آن، هواپيماها و توپخانه های دشمن به شليک انواع بمب‌ها، راکتها و گلوله های شيميایی مبادرت کردند، که منجر به شهادت صدها نفر و مصدوميت حداقل دو هزار و هفتصد نفر دیگر گردید.

یادآوری این نکته ضروری است که حجم کاربرد عوامل شيميایی در عمليات خيبر در طول چهارمين سال جنگ تحميلی، بی سابقه بوده است و تاثير عوامل به کار گرفته شده و پایداری آنها نيز بيشتر بودکه با گذشت بيش از ١٢ روز از حمله شيميایی، هنگاميکه کارشناسان و محققان اعزامی از سازمان ملل را به منطقه رفتند موفق شدند عوامل شيميایی را شناسائی، نمونه برداری و تجزیه و نوع آنها را تشخيص و ثبت نموده و با تأیيد عوامل بکار گرفته شده بر عليه ایران درگزارشی تحویل دبير کل سازمان ملل آقای ((خاویر پرز دوکيار)) نمودند.

دبير کل سازمان ملل نيز با استناد به گزارش مزبور در بيانيه ای با اشاره به مصدوميت نيروهای ایرانی بدون قيد استفاده عراق از سلاح های شيميایی صرفاً کاربرد آن عوامل را محکوم نموده و آنرا به شورای امنيت اعلام نمودند و شورا نيز به رغم فعاليتهای سياسی ایران اقدامی ننمود.

در جریان عمليات بزرگ بدر در اسفند ماه ١٣٦٣ که طی آن نيرو های ایران موفق شدند جاده استراتژیک بصره - بغداد را به مدت یک هفته قطع کنند، دشمن دوباره در سطحی وسيع تر و پيچيده تر، از سلاح های شيميایی استفاده کرد و در ابعادی گسترده تر به بمباران و گلوله باران شيميایی مناطق عملياتی بدر و خيبر ، هورالهویزه، جاده ها، عقبه ها، قرار گاهها، اورژانس‌ها ،اسکله ها و موقعيت های پشتيبانی از هور الهویزه و جزایر مجنون تا مناطق جفير، پادگان حميد و هویزه مبادرت ورزید این تک وسيع شيميایی در جزایر و طول پل چهار ده کيلومتری خيبر و جاده های شهيد همت، سيد الشهدا (ع)، سه راهی فتح و طلائيه، از شدت بيشتری برخوردار بود.

ادامه دارد....