پایگاه اینترنتی «ووکس» 25 نوامبر 2015 (۴ آذر) در مقاله‌ای به ابعاد سرنگونی هواپیمای روسیه به دست ترکیه پرداخت و نوشت: [...]
یادداشت: گروه ترجمه - پایگاه اینترنتی «ووکس» 25 نوامبر 2015 (۴ آذر) در مقاله‌ای به ابعاد سرنگونی هواپیمای روسیه به دست ترکیه پرداخت و نوشت: «اقلیت قومی ترکمان که مورد حمایت ترکیه است، احتمالاً در میان تمام گروه‌های مسلح مخالف اسد کمتر شناخته شده‌اند. ترکیه حامی ترکمان‌های سوریه است. «هنری بارکی» مدیر برنامه خاورمیانه مرکز بین‌المللی وودرو ویلسون می‌گوید: ترکیه از ترکمان‌ها به منزله ابزار سیاسی استفاده می‌کند. اطلاعات زیادی درباره اقلیت ترکمان و جمعیت واقعی آنها وجود ندارد. در صورتی که ترکمان‌ها خلبان‌های این جنگنده‌های روسی را می‌کشتند، چالشی جدی برای ترکیه به وجود می‌آمد؛ زیرا مطابق حقوق بین‌الملل، نباید به چتربازها شلیک شود. حال باید منتظر ماند و دید روس‌ها به این حادثه چگونه واکنش نشان می‌دهند. البته به نظر می‌رسد، پوتین در داخل روسیه این مسئله را به‌طور جدی بررسی نکند.»
در ادامه مقاله آمده است: «ترک‌ها همواره در سوریه و عراق به منظور پیشبرد اهداف سیاسی خود بهره‌برداری کرده‌اند. پس از حمله آمریکا به عراق در سال 2003، ترک‌ها از کارت ترکمان‌ها استفاده کردند و از آنها به مثابه اهرم فشار علیه کردهای عراق بهره بردند. ترک‌ها در عراق به این نتیجه رسیدند که ترکمان‌ها واقعاً به ترکیه وفادار نیستند و به هویت شیعی خود احساس وفاداری دارند. در صورتی که ترک‌ها بار دیگر از این کارت استفاده کنند، این‌بار تا حدی متفاوت خواهد بود؛ زیرا ترکمان‌ها در سوریه سنی هستند؛ اما نکته این است که وقتی شما چنین گروه‌هایی دارید، لزوماً از دستورات شما پیروی نمی‌کنند و می‌توانند مسائلی نیز برای شما به وجود آورند.
در پایان مقاله آمده است: ترک‌ها همواره از کارت ترکمان‌ها به ویژه علیه کردها استفاده کرده‌اند. آنها از حقوق ترکمان‌ها به عنوان راهی برای نادیده گرفتن حقوق کردها استفاده می‌کنند. به گونه‌ای که گویا ترکیه شکایتی به شورای امنیت سازمان ملل فرستاده است که مطابق آن، روس‌ها علیه ترکمان‌ها مرتکب نسل‌کشی شده‌اند. بنابراین، پیش از این حادثه میان ترکیه و روسیه تنش وجود داشته است. با توجه به اینکه ترکیه عضو ناتو است و چنین حمله‌ای علیه جنگنده‌های روسیه انجام داده است، اوضاع برای ایجاد ائتلافی فراگیر علیه داعش دشوارتر خواهد شد.
