یک روزنامه زنجیرهای میگوید اصلاحطلبان و اصولگرایان براساس منطق قرآنی «تعالو الی کلمهًْ سواء» دور هم جمع شوند.
روزنامه اعتماد نوشت: در آیه 64 سوره مبارکه آل عمران برای محاجه با اهل کتاب آمده است که مطابق آن خداوند به پیامبر(ص) دستور میدهد که «بگو ای اهل کتاب، بیایید بر سر سخنی که میان ما و شما یکسان است بایستیم که جز خدا را نپرستیم و چیزی را شریک او نگردانیم، و بعضی از ما بعضی دیگر را به جای خدا به خدایی نگیرد.» پس اگر ]از این پیشنهاد[ اعراض کردند، بگویید شاهد باشید که ما مسلمانیم؛ نه شما». حالا قضیه ما با دوستان اصولگراست. بدون اینکه قصد تطبیق مصداق بر این آیه شریفه باشد، باید بگوییم که در عرصه سیاست نیز میتوان کلمه مشترکی راپیدا کرد و براساس آن برنامه حداقلی و مشترکی را تنظیم و اجرا کرد. آقای احمد توکلی، نماینده محترم اصولگرای مجلس اخیراً گفتوگویی داشتهاند که با بخش بزرگ آن میتوان موافق بود، به ویژه آنجا که میگویند، «فساد سیستمی، جمهوری اسلامی راتهدید میکند.» سپس موارد دیگری را در این زمینه برمیشمارند.
این روزنامه میافزاید: براساس الگوبرداری از آیه فوق میتوان گفت که ای دوستان اصولگرا برهمین اساس میتوانیم بر کلمه مشترکی که میان ما هست بایستیم. به گذشته هم خیلی کار نداریم، البته اگر موافق باشید به آن هم میتوان پرداخت ولی نگاه را به آینده و موضوعی خاص متمرکز کنیم. موضوعی که به قول آقای توکلی کلیت نظام را دچار مخاطره کرده است؛ و آن فساد نظاممند و به قول آقای توکلی سیستماتیک است. فسادی که اگرچه از گذشته بوده است ولی در دوره دولت اصولگرای آقای احمدینژاد روند افزایشی پیدا کرد.
اعتماد همچنین وجود نهادهای نظارتی مستقل از حکومت و دولت را برای مبارزه بافساد ضروری دانست و نوشت: این نهادها وظیفه نظارت و افشاگری و به پرسش کشیدن ساختارهای دولتی و قدرت را دارند. مهمترین ویژگی نیز استقلال آنها از قدرت است. بدون وجود آزادی امکان شکلگیری چنین نهادهایی وجود ندارد. صدا و سیما و مطبوعات مهمترین بخش نظام رسانهای آزاد مخالف و مانع فساد نظاممند هستند. آزادی مطبوعات هم چیز چندان پیچیدهای نیست که نتوان درباره آن به نتیجه رسید. آقای توکلی خودشان سایت دارند، بهتر از هر کس دیگری میتوانند بفهمند که وجود یک رسانه آزاد تا چه حد مانع از فساد است، مشروط بر اینکه این آزادی، در انحصار یک فرد یا گروه نباشد.
درباره این نوشته روزنامه اعتماد سؤالاتی مطرح است از جمله اینکه آیا مثلاً یک نشریه میتواند آزاد از حکومت اما دنبالهرو سایت دولتی انگلیس (BBC) باشد، تحلیلهای آن را عیناً بدون ذکر منبع انگلیسی از طرف خود منتشر کند و اگر اعضای این نشریه داخلی مرتکب جنایتهای متعدد شدند و از کشور گریختند، سر از بیبیسی یا صدای آمریکا و رادیو فردا در بیاورند؟! آیا میشود نشریه تبدیل به خانه تیمی گروهکها و کارچاقکن برخی مفسدان اقتصادی و فرهنگی باشد و بااو بر سر اصولگرایی و اصلاحطلبی راستین به توافق رسید؟ به نظر روزنامه اعتماد، هم پیالگی با مفسدانی چون شهرام جزایری و بابک زنجانی یا هم سفره شدن با متهمان برخی مفاسد تأمین اجتماعی و حضور در جشن تأسیس سالیانه آنها، در عالم واقع اصلاحطلبی و اصولگرایی است یاهیچ کدام؟! نیست و عین ستیزهجویی با اصول و فسادطلبی است؟!
همچنین جای سؤال است که چرا وقتی بازی تبلیغاتی با نام بابک زنجانی را علم میکنند به شجره نامه و ریشه او در دولتهای سازندگی و اصلاحات نمیپردازند و عملکرد همین چند سال اخیر او را برجسته میکنند؟ یا چرا فسادهای نفتی کرسنت و استاتاویل -بزرگترین فسادها- را درسته ماله میکشند و گریبان متهمان آن را در سطح وزیر و مدیر کل نمیگیرند؟ یا اینکه چرا ماجرای گم شدن دکل نفتی را برجسته میکنند اما وقتی نام پسر وزیر ارشاد دولت اصلاحات در همین پرونده به میان میآید، ناگهان فتیله را به طور کل پایین میکشند و روی خود را به طرفی دیگر میگردانند؟ آیا با این سوابق تیره و تار میشود به امثال احمد توکلی پیشنهاد رجوع به «کلمه سواء» میان اصولگرایان و اصلاحطلبان را داد و در عمل سودای استخدام افراد برای مافیای فساد سیاسی و اقتصادی و فرهنگی را در سر پروراند؟!