قدرت طلبی و فاصله گرفتن از روحیات انقلابی و غرور هویت ملی در برخی اشخاص، خانواده ها و گروه های سیاسی موجب طمع انگلیس شده که در عصر پسابرجام، برای اعاده نفوذ مخدوش شده و آسیب دیده در اثر انقلاب اسلامی، اقدام کنند.
فرصت طلبی و فریبکاری از جمله ویژگی های انگلیسی ها است که در حافظه تاریخی مردم ایران اسلامی ثبت شده است، به گونه ای که در فرهنگ سیاسی ما، «چرچیل» نخست وزیر معروف انگلیس، نماد فریب و فتنه جویی به حساب می‌آید و وقتی می گویند فلانی عجب چرچیلی است؛یعنی فریبکار و فتنه جو و حتی خیانتکار و غیر قابل اعتماد است. این حافظه تاریخی بر آمده از واقعیت‌های تاریخ روابط سیاسی ما با انگلیس است که همواره با خدعه و خیانت همراه بوده که برخی نمونه‌های تاریخی آن عبارت است:
1- تلاش برای تجزیه کشور ایران در سال 1919 و ایجاد یک پایگاه برای حفظ مستعمرات در سرزمین‌های شرقی.
2- نفوذ در دولتمردان قاجار و استفاده از عناصر سست عنصر سیاسی برای تأمین منافع خویش و جلوگیری از پیشرفت ایران و حذف رجال شایسته.
3- انحراف در مسیر مشروطیت با برپایی دیگ‌های پلو در غیاب رهبران مشروطه و ایجاد ا ختلاف بین انقلابیون و حمایت از غربگرایان.
4- اشغال کشور ایران در جریان جنگ جهانی دوم و تحمیل قحطی و مرگ هزاران نفر ایرانی برای تأمین غذای سربازان و شهروندان اشغالگر.
5- اشغال جزایر ایرانی و کاشتن تخم اختلاف با کشورهای همسایه پس از خروج از آنها.
6- غارت نفت ایران و مقاومت در برابر نهضت ملی شدن آن و مشارکت در کودتای 28 مرداد 1332.
7- کمک به ضدانقلابیون و رژیم بعثی عراق پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای فشار بر جمهوری اسلامی ایران.
8- مشارکت در تحریم های ظالمانه آمریکا و غرب علیه جمهوری اسلامی ایران .
9- فعال کردن سفارت انگلیس در توطئه و فتنه علیه مردم کشورمان که اوج آن حضور مستقیم در فتنه 88 بود.
بدیهی است با چنین سابقه‌ای، هیچ اعتمادی به کشور انگلیس و انگلیسی جماعت در ایران نبوده و هرگونه نزدیک شدن اشخاص و جریانات سیاسی به انگلیس و یا بر عکس، موجب بدنامی و بی اعتباری در نزد مردم می شود؛ زیرا سابقه انگلیس در ایران با خیانت و فریب گره خورده است.
اما در این میان متأسفانه قدرت طلبی و فاصله گرفتن از روحیات انقلابی و غرور هویت ملی در برخی اشخاص، خانواده ها و گروه های سیاسی موجب طمع انگلیس شده که در عصر پسابرجام، برای اعاده نفوذ مخدوش شده و آسیب دیده در اثر انقلاب اسلامی، اقدام کنند. انگلیسی ها درصددند تا در بستر انتخابات، از نفاق و خستگی و استحالة فکری برخی اشخاص و گروه های سیاسی استفاده کرده و در راستای سیاست «نرمال سازی» یا همان تغییر ماهیت دینی ـ انقلابی جمهوری اسلامی، به عناصر لیبرال، هرهری مسلک و متلوّن دل دوخته و لذا به تصور کمک به آنها به عنوان جریان میانه رو در انتخابات و حذف نیروهای انقلابی و ضداستعماری، درصدد مداخله علنی در انتخابات برآمده و رادیوی دولت خود را مأمور کرده اند تا ضمن تخریب رقبای انقلابی به نفع جریان غربگرا یا همان عالیجنابان متلوّن و رنگین پوش اقدام نمایند. به نظر می رسد علاوه بر اخذ اطلاعات از مجاری رسمی که به برکت فعالیت دوباره سفارت انگلیس بدست می آورند و حضور سایمون گس(مدیرکل سیاسی وزارت خارجه انگلیس) در تهران، احتمالا برخی واقعیت‌های تلخ دیگر نیز در این مداخله وقیحانه روباه پیر موثر بوده است که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
1- حضور برخی عناصر سیاسی واداده و یا فرزندان شخصیت‌های سیاسی با بحران هویتی و بریده از انقلاب که کارشناسان انگلیس به اشتباه آنان را نماینده تغییر در جمهوری اسلامی و گسست هویتی تلقی می کنند.
2- طرح برخی مسائل داخلی ازجمله انتخابات در دیدار برخی چهره ها و مسئولین سیاسی با بیگانگان که این تصویر کج؛ یعنی فراهم بودن زمینه مداخله را به آنان منتقل می سازد.
3- فضای پسابرجام و ذوق زدگی برخی مسئولین از ارتباط گیری با غرب و قبح زدایی از لاس زدن با بیگانه و ابراز عجز و ناتوانی برای تأمین استقلال و بروز رفتار غربگرایانه که طمع بیگانه را برای نفوذ برانگیخته است.
اما در کنار این زمینه‌ها باید به عقب ماندگی و تفرعن انگلیسی ها نیز اشاره کرد که هنوز در دو قرن گذشته باقی مانده و قادر به درک پیام انقلاب اسلامی و عزت و غرور برآمده از آن نبوده و ایران امروز را با ایران زمان پهلوی و قاجار اشتباه می گیرند. پاسخ این اشتباه تاریخی و مداخله وقیحانه انگلیس از عالیجنابان رنگین پوش، تودهنی محکمی خواهد بود که مردم شریف ایران اسلامی در 7 اسفند به روباه پیر و مکار خواهد زد. پاسخ این اشتباه تاریخی و مداخله وقیحانه انگلیس از عالیجنابان رنگین پوش، تودهنی محکمی خواهد بود که مردم شریف ایران اسلامی در 7 اسفند به روباه پیر و مکار خواهد زد.
