روحانی چگونه بازی انتخابات را واگذار کرد و خطر سقوط در سال 96 جدی شده است؟ خبرگزاری دانشجو با طرح این پرسش نوشت: روحانی در میان منتخبین مردم تهران اول نشد؛ دوم هم نشد! او بعد از آیتالله امامی کاشانی در جایگاه سوم ایستاد و این بار حتی از تکرار رکورد ناپلئونی سال 92 در تهران بازماند.
انتخابات هفتم اسفند را میتوان یک «انتخابات زودهنگام» برای روحانی دانست، او این شانس را داشت تا پیش از خرداد 96، یک بار دیگر خود را در معرض آرای مردم قرار دهد. روحانی در جایگاه سوم ایستاد. مردی که سه سال پیش و تنها با سیصد هزار رأی بیشتر و کسب 50 به علاوه هفت دهم درصد آرا توانست به عنوان رئیس جمهور برگزیده شود، این بار حتی از تکرار همان رکورد هم در تهران بازماند. انتخابات حاوی پیامهای روشنی برای روحانی بود، شاید به همین خاطر او در میان خودروسازان گفت: «انتخابات بسیار «معناداری» در ایران انجام شد، آرای مردم صدها جلد کتاب حرف و سخن و رهنمود برای همه ما دارد.»
خبرگزاری دانشجو مینویسد: در خبرگان تهران، آرای آیتالله امامی کاشانی بیشتر از روحانی بود؛ آیتالله دوستداشتنی تهرانیها که در تمام این سالها با خطبههای اخلاقیاش در نماز جمعه شناخته میشود، توانست از آقای رئیس جمهور پیشی بگیرد، او نه تبلیغات خاصی کرد، نه تریبون آنچنانی در اختیار داشت. مقایسه شود با روحانی، مردی که نه تنها خود مجری انتخابات بود، بلکه از حمایت یک لشگر رسانه و روزنامه و تبلیغاتچی داخلی و خارجی و یک دوجین سلبریتی هم برخوردار بود.
مجموع آرای مأخوذه در انتخابات مجلس خبرگان حوزه انتخابی تهران آمار 4/178/524 نفر شرکتکننده را نشان میدهد، که تنها تعداد 2/238/166 نفر نام حسن روحانی را روی برگه نوشته بودند، و 1/940/358 نفر به او رأی نداده بودند. نباید فراموش کرد روحانی هم در لیست جامعتین، و هم در لیست هاشمی به صورت مشترک حضور داشت، این یعنی بخشی از جریان اصولگرا نیز به واسطه تعلقات سنتی به جامعتین، به ایشان هم رأی دادند. این که چه میزان از همین آرا به خاطر حمایت جامعتین، و چه میزان به خاطر حمایت هاشمی و رسانهها است، میتواند محل مناقشه قرار گیرد، با این همه بررسی برگزیدگان انتخابات در سایر حوزههای انتخاباتی نشان میدهد، اکثریت قاطع نمایندگان مردم در مجلس خبرگان آینده از حمایت جامعتین برخوردار بودند.
خبرگزاری دانشجو با اشاره به کاهش 5 درصدی آرای روحانی در تهران و در مقایسه با سال 92 مینویسد: بررسی گرایشات سیاسی منتخبین مردم در شهرها و حوزههای انتخابی گوناگون در سراسر کشور نیز نشان میدهد، اعتدالگرایان در اقلیت مطلق قرار دارند. آنها تنها توانستهاند 5 درصد کرسیهای مجلس را به خود اختصاص دهند، حتی اگر قرار باشد تعداد منتخبین اصلاحطلب را نیز از سراسر کشور به این آمار اضافه کنیم، باز هم از عدد منتخبین منتقد دولت و اصولگرایان که حدودش نیمی از کرسیها را در اختیار دارند کمتر خواهد شد.
این میزان قابل مقایسه با نتایج انتخابات مجلس ششم است که آن زمان (سال 1378) 220 نماینده اصلاحطلب و همسو با دولت اصلاحات انتخاب شدند.