- صفحه نخست
- |
- استان ها
- |
- بین الملل
- |
- سیاسی
- |
- چند رسانه ای
- |
- اقتصادی
- |
- فرهنگی
- |
- حماسه و جهاد
- |
- صبح صادق
- |
- صدای انقلاب
- |
- محرومیت زدایی
(روزنامه اعتماد - 1394/07/20 - شماره 3365 - صفحه 9)
آنجايي كه علي لاريجاني هر روز مي‌نشيند ديروز منظره‌اي متفاوت از هميشه داشت. همان ٢٠٠ و چند نماينده‌اي كه رييس مجلس به ديدن‌شان عادت كرده است ديروز تصميم مهمي گرفتند. در ميان اين ٢٠٠ و چند نماينده اما ١٢ نماينده فعال‌تر بودند. «تذكر، اخطار، ازدحام، تلاش براي برهم زدن جلسه و در نهايت «تهديد». اين همه برنامه‌ريزي پايداري‌ها بود كه در نهايت هم به در بسته خورد. تذكرهاي‌شان با فرياد درخواست مي‌شد و اخطارهاي‌شان مبناي قانوني نداشت. هدف‌شان از همان هشت صبح ديروز كه روي صندلي‌هاي سبز مجلس نشستند يك چيز بود؛ متشنج كردن جلسه و در مرحله بعدي عصباني كردن علي لاريجاني رييس مجلس.
كار با تذكر حميد رسايي شروع شد. همان جايي كه كنارترش روح‌الله حسينيان نشسته بود و ديروز پس از سال‌ها بيشترين اظهارات چند سال اخيرش را داشت. اما دستور كار براي تحركات پايداري‌ها از دو جا صادر مي‌شد؛ يكي دو رديف بعد از حميد رسايي و حسينيان، همان جايي كه مرتضي آقاتهراني دبيركل جبهه پايداري نشسته بود و ديگري از سمت راست مجلس و جايي كه عليرضا زاكاني رييس كميسيون ويژه بررسي برجام نشسته بود. آقاتهراني نشسته بود و نمايندگان عضو جبهه پايداري با او رايزني مي‌كردند. يك ربع از ٩ صبح گذشته بود كه تحركات پايداري‌ها وارد فاز جديدتري شد. جرقه عصبانيت‌شان را هم تذكر علاءالدين بروجردي و نطق كمال‌الدين پيرموذن در موافقت با كليات طرح مجلس زد. حالا تقريبا پايداري‌ها ايستاده بودند.
حميد رسايي، روح‌الله حسينيان، علي اصغر زارعي و حسينعلي حاجي‌دليگاني قصد نشستن روي صندليهايشان را نداشتند. كمال‌الدين پيرموذن ادامه شرايط كنوني را به نفع كاسبان تحريم دانسته بود و حالا به پايداري‌ها برخورده بود. از آن يكي قسمت مجلس صداي سيدمحمود نبويان هم بلند شده بود كه مدعي بود منظور پيرموذن از كاسبان تحريم، او و هم‌طيفانش بوده‌اند. علي لاريجاني اما مي‌ديد كه اگر وقت به تذكر و اخطار بدهد بايد پاسخ آنها را هم بدهد، در نتيجه هم وقت مجلس تلف مي‌شد و كار به راي‌گيري نمي‌رسيد و هم اينكه جلسه متشنج مي‌شد. عليرضا زاكاني هم حالا فعاليتش جدي‌تر شده بود. كتابچه آيين‌نامه داخلي مجلس ديروز شايد بيشتر از عمر همه روزهاي نمايندگي مجلس در دست پايداري‌ها ورق خورد. دنبال ماده‌اي در آيين‌نامه داخلي مجلس بودند تا تذكر بدهند يا در قانون اساسي به دنبال اصلي براي اخطار دادن مي‌گشتند.
لاريجاني همچنان يكي در ميان فرصت تذكر و اخطار مي‌داد. كريمي قدوسي و چند نماينده ديگر هم حالا ايستاده بودند. در دست همگي‌‌شان آيين‌نامه داخلي مجلس جا خوش كرده بود و درخواست تذكر داشتند. نخستين شكست پايداري‌ها اما در همان يك ربع ابتدايي آغاز جلسه رقم خورد. علي لاريجاني درخواست تغيير دستور نمايندگان را به راي گذاشته بود؛ درخواستي كه همه پايداري‌ها براي راي نياوردنش در تلاش بودند تا اصلا برجام مطرح نشود. پايداري‌ها اما همان جا نخستين شكست را خوردند، نمايندگان با تغيير دستور براي بررسي برجام موافق بودند.
حالا بازهم چاره بعدي‌شان تذكر و برهم زدن نظم جلسه بود. لاريجاني بازي را خوب مي‌دانست كه خطاب به همين نمايندگان عضو جبهه پايداري گفت كه معني اين رفتارتان اين است كه مي‌خواهيد نظم جلسه را برهم بزنيد. پايداري‌ها اما حواس‌شان جمع بود. خودشان كه تذكر مي‌دادند يا زماني كه زاكاني يا بذرپاش در قامت مخالف برجام صحبت مي‌كردند ساكت بودند و روي صندليهايشان مي‌نشستند اما اگر موافق صحبت مي‌كرد يا وزير، باز هم صداي فرياد تذكر تذكرشان بلند مي‌شد. مخالفان اما تمام تلاش‌شان را كردند.
بذرپاش در قامت مخالف حرف مي‌زد. روزنامه كيهان را بالا برد و از اظهارات وندي شرمن روخواني كرد. همان اظهاراتي كه محور اصلي اظهارات همه مخالفان بود و باعث شد كه كاظم جلالي به كنايه به آنها بگويد كه چرا به جاي وندي شرمن به سيدحسن نصرالله استناد نمي‌كنند؟ عليرضا زاكاني اما ديروز به اندازه تمام سال‌هاي نمايندگي‌اش فعاليت كرد. آيين‌نامه به دست در مسير هيات‌رييسه و رفقايش در حال حركت بود. كار به جايي رسيد كه به سمت رسايي، حسينيان و نبويان رفت و اعلام كرد كه همگي از جاي‌شان بلند شوند، فرياد بزنند و تذكر بدهند. بازهم تلاش براي تذكر دادن بي‌فايده مانده بود. زاكاني بازهم مسير هيات‌رييسه و صندلي‌اش را طي كرد و در مسير به آن دسته از نمايندگان هم‌طيفش كه ساكت بودند ماده‌اي را در آيين‌نامه نشان مي‌داد و درخواست تذكر دادن مي‌كرد. يكي از آنها بيرانوند همان نماينده توهين‌كننده به ظريف بود كه بعد از دستور زاكاني آيين‌نامه به دست از جا بلند شد.
آنجايي كه علي لاريجاني نشسته بود حالا بيش از ٢٠٠ نماينده مجلس نشسته بودند كه شايد نزديك به ١٥ نفر آنها تلاش ويژه‌اي براي برهم زدن جلسه مجلس داشتند. ديروز روز اوج پايداري‌ها بود. حميد رسايي بارها پله‌هاي هيات‌رييسه را بالا رفت. روح‌الله حسينيان به اندازه همه هفت سال نمايندگي‌اش نطق كرد و تذكر داد. تلاش كرد نماينده‌ها را به آبستراكسيون اقناع كند. اما همان ١٢ نفر از جاي‌شان بلند شدند و آبستراكسيون شكست خورده پايداري‌ها تبديل به يك تجمع ناموفق مقابل هيات‌رييسه شد. مرتضي آقاتهراني دبيركل جبهه پايداري ديروز از هيبت محافظه‌كاري بيرون آمده بود. آشكارا به دوستانش مشاوره مي‌داد. عليرضا زاكاني اما مرد اول پايداري‌ها بود. تمام تلاشش را كرد تا تذكر دهد و دوستانش را به تذكر دادن ترغيب كرد. همان مردي كه ترجيح مي‌داد ساكت باشد و محافظه‌كار اما در كنار مرتضي آقاتهراني مخالفان را ساماندهي مي‌كرد. محمدرضا باهنر هم كه براي نيم ساعتي در غياب لاريجاني رياست جلسه را بر عهده داشت به پايداري‌ها نه گفت.
ديروز اما يك خروجي مهم داشت. هرچند پايداري‌ها بودند كه نمايشي تمام قد از مخالفت ١٢ نفره‌شان داشتند اما پايان جلسه با ١٠٠ راي مخالف همراه بود. ٨٨ نماينده ديگري كه يا در نمايش علني پايداري‌ها در مجلس شركت نكردند يا پشت پرده به آنها قول موافقت داده بودند با اين حال پايداري‌ها خوب مي‌دانستند كه نتيجه جلسه ديروز، آينده آبروي سياسي آنهاست. با اين حال نه تحصني كه جلوي مجلس برگزار شد، نه تذكرها و اخطارهاي شتابزده، نه تهديد به مرگ مذاكره‌كنندگان و نه بالا و پايين رفتن‌هاي متعدد از پله‌هاي هيات‌رييسه مجلس براي‌شان نه تنها كاري نكرد كه هيچ زاييد و وادار شدند وقتي زنگ پايان جلسه خورد خوشحالي رقباي‌شان را نظاره كنند.
http://etemadnewspaper.ir/?News_Id=27626
ش.د9404164
