(روزنامه آفتاب يزد – 1395/04/20 – شماره 4655 – صفحه 11)
فکرش را بکنید! سه سال و یک ماه گذشت. ولی انگار نه انگار. سه سال و یک ماه از 27 خرداد 92.
همان روزی که برگه احضاریه به دست نوید دهنده دولت بهار رسید. آن هم چه احضاریهای (!) شاکی، علی لاریجانی رییس مجلس بود و محمد علی پورمختار رییس کمیسیون اصل 90.
خیلیها گفتند لاریجانی بعد از ماجرای یکشنبه سیاه و پخش فیلم کذایی از صحن مجلس! از در انتقام برآمده و میخواسته تا هر جور که شده زهر خود را باطرح این شکایت بریزد. هرچند که خود لاریجانی منکر این ماجراست و ماجرا هم از این قرار نبود.
خلاصه اینکه، به قول رسانههای هم مسلک محمود احمدینژاد، پاداش خدمت او بعد از 8 سال این شد که قوه مقننه علم مخالفت باوی را بر دوش بگیرد و قوه قضاییه نیز برگه دادگاه را برساند به دست رییس دولت مهرورزی . اما...
محمود آمدنی نیست
5 آذر 92. دوربینها روشن میشوند آن هم برای ثبت یکی از مهم ترین لحظههای تاریخی. اینکه رییس جمهور سابق ایران در اولین روز دادگاهش پای به عدالتگاه قضایی بگذارد. اما...نه...
انتظارها بی فایده است. او که به خیره سریهای گاه و بیگاه در عرصه سیاست شهره است، باز هم قانونمداری پیشه نکرده و بانیامدنش دهن کجی به شاکیان میکند.
16 دی 92. اینبار گفتند حتما میآید. مگر میشود کسی برای باردوم نیز به قانون نه بگوید؟ اما او بازهم گفت:"نه !"
احمدینژاد در دومین جلسه دادگاه نیز حضور پیدا نکرد. حالا دیگر همه میدانند احمدینژاد پایش را به عدالتگاه نمیگذارد. او جز خودش هیچ کس را قبول ندارد. نه دادگاه را نه شاکیان را. او هنوز فریاد "اناالحق" خودش را برترین میداند و بی اشتباه ترین.
شاکیان خصوصی
اما شاکیان پرونده احمدینژاد فقط کمیسیون اصل 90 و رییس مجلس نبودند او آنقدر مخالف دارد که هر کسی در فکر به جریان ساختن یک روند قضایی علیه اش باشد. مثلا همان وقتها که شکایتهای لاریجانی و کمیسیون اصل 90 مجلس به شکایتهای سه گانه معروف شده بودند، محمود شاکیان خصوصی دیگری هم داشت. شاکیانی که البته شاکیان دندانگیری نبودند(!) یکی مثل یعقوب خلیل نژاد از برخی الفاظ احمدینژاد شکایت کردهبود(!) یکی مثل خسرو شاهین از بابت تلفات جاده ای، احمدینژاد را مقصر قلمداد کرد وشکوه به پیش دادگاه برده بود و باقی هم که... شاید از بین همه این شاکیان خصوصی، امید مخالفان محمود احمدینژاد به فاضل... بود که البته آن هم راه به جایی نبرد.
ناگفته نماند به غیر از شکایتهای سه گانه مجلس، در همان زمان، قوه مقننه سعی داشت تا پروندههای دیگری هم علیه احمدینژاد تشکیل دهد، پروندههایی مثل سفر پر حرف و حدیث او(احمدینژاد) به همراه اقوام و خویشان! به نیویورک و یا تاسیس غیر قانونی دانشگاه ایرانیان... اما نشد که نشد...
از همین رو در طول این سه سال و یک ماه، پارلمان، پیگیر همان سه پرونده قدیمیعلیه احمدینژاد شد. سه پرونده ای که محسنی اژه ای چند روز پیش گفت فراموش نشده اند و محمود صادقی عضو فراکسیون امید مجلس دهم هم در گفتگویی اعلام کرد این پروندهها در دیوان محاسبات رفته و احکام آنها نیز علیه رییسجمهور سابق صادر شده اند اما احکام،اجرا نمیشود! به گفته او قرار است نمایندگان مجلس دهم نیز این موضوع را پیگیری کنند.
گیر کار پروندههای احمدینژاد چیست؟
اما اگر واقعا سه پرونده محمود احمدینژاد در دیوان محاسبات بررسی شده و رایی برعلیه رییس جمهور سابق داشتهاند، پس علت تاخیر اجرای احکام چیست؟ و یا اساسا چرا پرونده ای بعد از این همه سال هنوز به نتیجه ای که باید برسد نرسیده و از چهروی احمدینژاد میل رفتن به دادگاه و دفاع از خود را هیچگاه پیدا نکرده است ؟ بسیاری دلیل این امر را به حاشیه امن احمدینژاد ربط میدهند(!) چرا که روزگاری شایعه بود ؛ محمود احمدینژاد بعد از عزل وزیر اطلاعات خود و سرپرستی کوتاه مدت شخص خودش! براین وزارتخانه به اطلاعات مهمی دستیافته که نباید! و از طریق جمع آوری این مدارک، توانسته برای خود (در مواقع ضروری)، حاشیه امنیت درست کند که البته این ادعا هنوز اثبات نشده و تنها در حد حرف است.
اما ابراهیم نکو نماینده مجلس نهم درباره دلایل تاخیر و دیرکرد در پیگیری پرونده احمدینژاد نظر دیگری دارد و به آفتاب یزد میگوید: " پروندههای احمدینژاد، مجموعهای از تخلفات مالی اطرافیان و تخلفات سیاسی اوست ولی مطمئنا این پروندهها در شرایطی بررسی میشود که در شان و منزلت او باشد طبیعی است که نباید هر مقامی در موردپرونده او صحبت کند. وقتی میبینیم شخصی مثل آقای محسنی اژهای درباره ایشان سخن میگوید به خاطر این است که باید افراد خاص و مسئول در باره روند پیگیریهای پرونده او اظهار نظر کنند . "
وی اضافه کرد: " مجلس در جایگاهی نیست که بخواهد برای احمدینژاد حکم صادر کند واز طرفی باید با این پروندهها به صورت اخلاق مدارانه برخورد شود چون بارها پیش آمده که در ابتدا اتهاماتی به کسی وارد شده است اما بعدتر مشخص میشود یا آن اتهامات صحت نداشته اندیا به آن شکلی که وانمود میشده، نبوده است. بنابراین به نظرم نهادهای مسئول در این قضیه باید احتیاطهای لازم را به کار گیرند."
نکو ادامه داد:" اگر به غلط اتهامی علیه کسی مطرح شود که به اثبات نرسیده باشد، صرف آن اتهام،ذهنیتی در بین مردم ایجاد خواهدکرد که حتی بعد از اثبات بیگناهی آن فرد،آن ذهنیت غلط پاک نخواهد شد."
نکو گفت :" مجلس نباید صرفا به گزارشها استناد کند و یا درصدد افشای کسی بربیاید به همین دلیل است که میبینیم بعضا گزارشهای محرمانه، در مجامع مربوطه مورد رسیدگی قرار میگیرد و اظهارنظری در آن باره نمیشود ".
این نماینده سابق مجلس افزود: "کمیسیون اصل 90 مجلس نیز تا زمانی که یک مطلب اثبات نشود نمیتواند اظهارنظری کند. بنابراین ما نیز قبل از صدور حکم نباید نسبت به اشخاص اتهام ناروایی وارد کنیم."
وی درباره اینکه آیا گفتههای او به معنای آن است که مبهم و راکد ماندن پروندههای رئیسجمهورسابق را مطلوب و لازم میداند؟ گفت: "باید به عدالت دستگاه قضایی ایمان داشته باشیم هر چند با توجه به محدودیتهای مالی و امکانات، تاخیر درروند بررسی بعضی پروندهها نیز طبیعی است. "
نکو درباره اینکه گفته میشود سه پرونده احمدینژاد در دیوان محاسبات تشکیل و رای آن نیز صادر شده اما باز هم اجرایی نمیشود، اظهار کرد: "رسیدگی به پروندههای مهمی مثل فیشهای نجومی، و یا پرونده رئیسجمهورسابق خواه ناخواه پروسه طولانی وخاصی دارد باید زمان بیشتری روی آن وقت گذاشته شود اما باید این را هم بگویم که در پروندههای مذکور، مجلس کار خود را انجام داده و حالا نوبت دستگاههای ذیربط است که به وظیفه خود عمل کنند ".
پروندههای قدیمیکدام هستند؟
مدتهاست که در باره سه پرونده احمدینژاد سخن گفته میشود. سه پرونده قدیمیکه محمدعلی پورمختار رئیس کمیسیون اصل 90 در مجلس نهم درباره آن به آفتاب یزد میگوید:"همانطور که قبلاهم اعلام کردیم، پروندههای احمدی نژاد در برگیرنده موضوعات اداری است، موضوعاتی از جمله عدم ابلاغ قوانین و مقررات مربوط به مجلس، عدم به موقع معرفی کردن وزیر ورزش و جوانان و همچنین عدم تهیه اساسنامه شرکت نفت از سوی وی .این سه پرونده، پروندههایی است که مجلس گذشته نسبت به آن واکنش نشان داد و آنها را به مراجع قضایی ارسال کرده است."
وی درباره اینکه آیا احمدی نژاد مستقیم یا غیرمستقیم درگیر پرونده ای مربوط به فسادهای مالی هست یا خیر ؟ضمن رد وجود پروندههای مالی وی تاکید کرد:" پروندههایی که از سوی مجلس علیه او تشکیل شده اند درباره تخلفات اداری است. "
رئیس کمیسیون اصل 90 مجلس نهم در باره این پرسش که "چرا علی رغم صدوررای علیه احمدینژاد،آن رای اجرایی نمیشود؟" با بیان اینکه اطلاعی از روند رسیدگی قضایی نسبت به پروندههای احمدی نژاد ندارد پاسخ داد:" البته دادگاه چند جلسه مختلف گذاشت که احمدی نژاد هیچ واکنشی نه در دوره ریاست جمهوری و نه بعد از آن نسبت به آنها از خود نشان ندادو دراین مدت هم تغییری در رفتار او در اینباره صورت نگرفت.اما به نظر می رسد هرآنچه که برای صدور رای، کفایت می کرد از سوی مامجلسیان به مراجع ذیربط داده شد."
وی در پاسخ به این سوال که آیا مجلس دهم (آنگونه که صادقی میگوید) پیگیر پروندههای احمدی نژاد خواهد بود، گفت:" آن کارهایی که باید در مجلس انجام می شده، انجام شد، پروندهها را هم ارجاع دادیم و ادامه آن برعهده مراجع رسیدگی کننده است."
صحبتها را کنارهم بگذاریم
اگر صحبتهای پورمختار، صادقی و نکو را در کنارهم بگذاریم، به نظر میآِید، هنوز که هنوز است محافظهکاریها و استیصال در نوع برخورد نمایندگان با موضوع پرونده احمدینژاد رخ مینماید. بخصوص که یکی از شاکیان اصلی این پروندهها (پورمختار) از ادامه پیگیری آن ابراز بی اطلاعی میکند.
عدم هماهنگی و موضع نامشخص نمایندگان پیگیر پروندههای احمدینژاد، بی قانونی رییس جمهور سابق ودهن کجیهای مکرر او و عدم همکاریاش شائبه...، مصلحت اندیشی سیاسی (به دلیل آنکه شاکی و متشاکی این پرونده از مسئولین نظام هستند)، همه و همه دست در دست هم داده اند تا پرونده احمدینژاد و سرنوشت آن همچنان در پارهای از ابهام باشد. بگذریم از اینکه اساسا قرار نیست با اثبات اتهاماتی مثل دیرکرد در معرفی وزیر ورزش و یا عدم نوشتن اساسنامه شرکت نفت، دنیای محمود احمدینژاد به آخر برسد و یا حبس در انتظار او باشد!
اما آنچه که در زمینه پروندههای او، بیش از اتهامات و احکام وی قابل توجه است، لج بازیها و نافرمانیهای همیشگی اش نسبت به قانون است. اینکه احمدینژاد اصولا نه به شکایتها اهمیتی میدهد و نه به جلسات دادگاه، نه به نمایندگان مردم و نه به خواست ملت!
http://aftabeyazd.ir/?newsid=42348
ش.د9501193