(روزنامه آرمان ـ 1394/11/29 ـ شماره 2979 ـ صفحه 3)
میتوان گفت که تلاش اصلاحطلبان برای تشکیل لیست انتخاباتی که نظر مردم را جلب کند با این نوع چینش ناکام مانده است چون مردمی که اخبار سیاسی را دنبال میکنند و درصدد هستند رأی هفتم اسفند خود را بر اساس اسامی لیستها در صندوق رأی بیندازند اسامی ابتدایی این لیست خیلی توجه آنها را جلب نخواهد کرد. شاید حتی در میان اهالی رسانه و سیاست نیز بسیاری از این افراد قابل شناسایی نباشند. به نظر میرسد، بهتر بود بستن فهرست انتخاباتی بر مبنای میزان شهرت افراد باشد و فهرستی با ترتیب میزان شهرت، در اختیار مردم و رسانهها قرار گیرد، تا مردم با دیدن ۱۰ نفر ابتدایی این لیست، وزن فهرست را بالا دیده و به سمت رأی لیستی ترغیب و تشویق شوند. معرفی چهرههای گمنام لیستها با قرار گرفتن اسامی مشهور در ابتدای لیست و به دنبال آن، ارائه اسامی جدید، یکی از روش هایی است که میتوانست در این میان مورد توجه و محل عمل قرار گیرد.
چرا لیست دادند؟
افراد حاضر در ائتلاف برای کاهش نارضایتیها و گلایهها تصمیم گرفتند نام عارف را در صدر لیست بگذارند و پس از آن اعضای دیگر انتخاب شده به ترتیب حروف الفبا باشند که درباره چنین تنظیمی گلایهها کمرنگ بود اما موضوعی در مورد لیست مطرح است و آن هم اینکه ضرورت ارائه لیست از سوی اصلاحطلبان چه بوده است؟ آیا آنها امید به رای دادن لیستی مردم به اصلاحات داشتند و یا اینکه با ارائه لیست میخواستند زنده و پویا بودن خود را به رغم ردصلاحیت بیشتر اعضایشان به رخ رقیب بکشند؟ برخی معتقد بودند نباید لیست داد چرا که افراد مطرح و شناخته شده اصلاحات ردصلاحیت شدند و در نتیجه لیستی که به نام اصلاحات ارائه میشود آنچنان وزنی در غیبت افراد شناخته شده نخواهد داشت و برخی دیگر مخالف این دیدگاه بودند و عنوان داشتند که ندادن لیست به معنی مرگ اصلاحات است که نباید چنین شود. حتی برخی مطرح کردند لیستی با ۵ یا ۶ اصلاحطلب تاییدشده در تهران ارائه شود که این طرح مورد پذیرش نبود. در نهایت لیستی ارائه شد که از گرایشهای میانهرو و اصلاحات در آن حضور داشتند. اصلاحطلبان آرمانی برای خود ترسیم کردهاند که همان صیانت از آرمانهای امام و انقلاب و گسترش اعتماد میان اقشار مختلف کشور است. برای آنها مطلوب حضور حداکثری کاندیداهایشان در انتخابات است اما در شرایطی مانند اکنون که این کاندیداها تایید نشدند بهترین راه برای نیل به هدفشان تشویق مردم به حضور در انتخابات برای رساندن پیام وحدت به آنهایی است که تحقق منافع خود را در قهر ملت و گروههای سیاسی با صندوق رای میبینند.
اصلاحطلبان در این انتخابات کاندیداهای زیادی در تهران ندارند اما بر سر میثاق خود با ملت هستند و میخواهند حتی با حداقل کاندیدا به مطالبه ای مبنی بر تغییر روند حاکم بر مجالس اصولگرای هفتم، هشتم و نهم پاسخ دهند. پاسخ به این خواسته عمومی، در شرایط ردصلاحیت چهرههای اصلاحطلب، قطعا خط کشیدن بر گزینه قهر با صندوق رأی و ارائه فهرست بر مبنای واقعیات موجود بوده است. بر این مبنا، در نهایت با توصیه بزرگان اصلاحات، نظر کلی اصلاحطلبان بر انتشار لیست ۳۰ نفره از کاندیداها برای تهران نهایی شد.
دست دوستی حامیان دولت به اصلاحطلبان
اصلاحطلبان در جلسات مختلف به این نتیجه رسیدند که با همراهی طیف لاریجانی و اعتدالگرایان توانایی ممانعت از ورود طیف تندروکه در مجالس گذشته با بهانهجوییهای سیاسی در کار دولت اخلال ایجاد کردند، را دارند. برای این کار حامیان دولت در جریانهای مختلف مورد توجه قرار گرفتند و باور به شکل گیری مجلسی بدون تندروها، گستره همگرایی اصلاحطلبان با حامیان دولت از هر طیف را وسعت بخشید. علی لاریجانی و همسویان فکری او در زمره مهمترین بخش از حامیان دولت هستند که در ارائه فهرست، از سوی اصلاحطلبان و اعتدالیون مورد توجه قرار گرفتند. رئیس مجلس در جریان برجام در حمایت از دولت، فعالیت درخوری داشت. در سایه همین حمایت، ائتلاف اصولگرایان با او مرزبندی کرد و هیچ یک از حامیان او نیز در فهرست اصولگرایان قرار نگرفتند. استراتژی «مجلس دهم؛ مجلس اعتدالی»، منجر به قرار گرفتن نام دو تن از همراهان فکری لاریجانی در فهرست اصلاحطلبان شد؛ کاظم جلالی که رئیس فراکسیون رهروان ولایت در مجلس نهم است و بهروز نعمتی که سخنگوی این فراکسیون است.
مثلثی با سرمایه امید
مثلث اصلاحات، روحانی و لاریجانی، به عنوان نقطه قوت فهرست نهایی ارائه شده، گام مؤثر و مهم اصلاحطلبان برای شرکت در انتخاباتی است که بازیگران مهم این جبهه از شرکت در آن محروم شدهاند. در شرایطی که قدرت چانهزنی رقیب برای فعالیت در انتخابات با کاندیداهای مختلف، افزایش یافته است، تهیه لیستی که بتواند هم نظر شخصیتهای سیاسی و هم نظر مردم را تأمین کند کار بسیار دشواری بود اما با این حال اصلاحطلبان توانستند با استفاده از تجربه سال ۹۲ گام دوم را بردارند و لیست انتخاباتی تهیه کنند. تشکیل این مثلث، نقطه قوت دیگری است که مقدمات شکلگیری یک مجلس دور از افراطیگری را میتواند فراهم کند. با این حال در شرایط حاضر یک مشکل وجود دارد که جریانهای سیاسی از آن رنج میبرند و آن هم انتقال اختلافات درون تشکیلاتی به بیرون است و هنوز برخی نمیدانند که اختلافات باید در میان اعضای همسو و نه در فضای عمومی و مجازی مطرح شود که رقیب؛ مشتری پر و پا قرص آن است.
http://www.armandaily.ir/fa/Main/Detail/144205
ش.د9405950