آل خلیفه خود ر ا آماده می کند تا با موج دوم انقلاب بحرین برخوردی آهنین داشته باشد تا به زعم خود، انگیزه انقلابیون را از بین ببرد، انگیزه انقلابیون برای مقابله با رژیم آل خلیفه در ششمین سالگرد انقلاب این کشور نه تنها فروکش نکرده، بلکه با شدّت بیشتری جریان دارد و در آخرین تحولات، مردم بحرین با تجمع مقابل منزل شیخ عیسی قاسم، رهبر شیعیان این کشور، علیه رژیم آل خلیفه راهپیمایی کردند و همزمان گروههای مخالف بحرینی مستقر در خارج با صدور بیانیه ای بر پایبندی به خواست و راه شهدا و ادامه حضور در صحنه مقابله با استبداد تاکید کردند.
بسیاری از تحلیگران منطقه بر این باورند که اعدام اخیر سه جوان بحرینی، به تنهایی می تواند گویای اوضاع کنونی بحرین و نشان دهنده تزلزل پایه های رژیم آل خلیفه باشد؛ به ویژه آن که اعدام این جوانان بی گناه، مناسبات بین دولت و ملت این کشور کوچک و جزیره ای را به تیره ترین حد ممکن، تنزّل داده و روند مبارزات انقلابی با رژیم آل خلیفه را وارد مرحله ای تازه کرده است. چنانکه اقدام علمای بحرین در اعلام روز «خشم عمومی» جهت اعتراض به صدور حکم اعدام این سه جوان را نیز، می توان نشانه این امر و بیانگر پیدایش شکافی عمیق در روابط میان رژیم پادشاهی و مردم بحرین به شمار آورد.
جریان اتهام زنی علیه این سه جوان شهید بحرینی، به نام های: سامی مشیمع، عباس السمیع و علی السنکیس و سپس توطئه صدور حکم اعدام برای آن ها، زمانی کلید خورد که رژیم آل خلیفه در صدد برآمد تا روح دوباره دمیده شده به انقلاب مردم را که در واکنش به شهادت شهیدجعفر الدرازی به وجود آمده بود، از میان ببرد و با توسل به بهانه هایی جدید، به سرکوب مردم بحرین و ایجاد خوف و نگرانی در آن ها، مبادرت کند. بنابراین زمانی که در منطقه ای دور افتاده در بحرین انفجار مشکوکی به وقوع پیوست و طی آن سه تن از نیروهای امنیتی از جمله فردی اماراتی به نام «طارق الشحي» کشته شدند، رژیم آل خلیفه آن را به مردم شهر الدراز و روستای الدیه نسبت داد و در این شهر حالت فوق العاده نظامی اعلام کرده و تظاهرات اهالی را به شدت سرکوب نمود.
در واقع در چنین شرایطی بود که سناریوی اتهام زنی به سه جوان شهید بحرینی به اجرا در آمد و این هنگامی بود که حکومت امارات درخواست خود را برای معرفی به اصطلاح «قاتلان افسر امنیتی» مطرح کرد. رژیم آل خلیفه هم در پاسخ به این درخواست کوشید تا با گرفتن قربانی از میان شیعیان، آنان را به ارتکاب این جرم متهم کند تا از یک طرف رضایت حاکمان امارات را جلب کرده و از سوی دیگر بتواند از انقلابیون بحرین زهر چشم بگیرد.
به این ترتیب، سه جوان بی گناه بحرینی در حالی بازداشت و به اعدام محکوم شدند که یکی از آنان بنا بر شهادت همکارانش در ساعت انفجار در مدرسه در حال تدریس بوده و دیگری که یک عکاس فعال بود، همان شب در شهر الدراز در حال عکس برداری از درگیری ها بوده و قطعا در روستای الدراز حضور نداشته است. حکایت نفر سوم هم این بود که او همان روز در درگیری های شهر کرزکان بازداشت شده بود و قاعدتاً نمی توانست چند ساعت بعد در روستای دیگری، با بمب دست ساز نیروهای امنیتی را به قتل برساند.
البته این موضوع که رژیم بحرین سرانجام تصمیم گرفت تا از خشن ترین شیوه ممکن، بهره برداری کند و به منظور ایجاد رعب و وحشت از آخرین تیر ترکش خود یعنی مجازات اعدام نیز استفاده نماید به خودی خود از وجود شرایطی خبر می دهد که به نفع رژیم آل خلیفه به پیش نمی رود و مقامات این رژیم و حامیان منطقه ای و بین المللی آل خلیفه را به این نتیجه رسانده است که توسل به اعدام جوانان انقلابی شاید بتواند به عنوان عاملی بازدارنده، از گسترش دامنه حرکت های اعتراضی مردم انقلابی مردم بحرین بکاهد. آن هم در حالی که تاکنون انواع دیگر سرکوب ها و اعمال فشارها در کاهش فعالیت های انقلابی این مردم نقشی ایفا نکرده است.
به هرحال دستگاه قضایی رژیم آل خلیفه این سه جوان بحرینی را به اتهام ادعایی هدف قرار دادن نیروهای پلیس در منطقه الدیه به اعدام محکوم کرد و این نخستین حکم اعدام معارضان سیاسی از زمان آغاز انقلاب بحرین در ۱۴ فوریه سال۲۰۱۱ (24 بهمن 1389) است. این در حالی بود که گروهی موسوم به سرایا الاشتر در بیانیه ای ضمن بر عهده گرفتن مسئولیت حمله به گشتی های پلیس در منطقه بنی جمره بحرین، درباره اجرای عملیات های بیشتر هشدار داده بود. این گروه در بیانیه ای که در آن زمان در سایت های اینترنتي منتشر شد، مسئوليت هدف قرار دادن نيروهاي پليس را بر عهده گرفته بود و لیکن رژیم آل خلیفه این بیانیه را نادیده گرفت.
در واقع با صدور حکم اعدام این سه تن بود که احزاب و گروه های مردمی در بحرین طی اطلاعیه های متعدد، روند محاکمه این سه جوان محکوم به اعدام را ناعادلانه، پر‌مغالطه و سياسي خوانده و خاطر نشان ساختند که در واکنش به قصد رژیم بحرين براي اجراي اعدام اين سه جوان به اتهام واهي که روند قضائي پر‌اشتباه و پروسه بازداشتي مملو از نقض حقوق را به همراه داشته، از مردم این کشور دعوت کردند تا اعتراضات خود را با برگزاری تظاهرات و اجتماعات به نمایش بگذارند
البته نگاهی به فهرست اقدامات قبلی رژیم آل خلیفه برای سرکوب و مجازات انقلابیون بحرینی، بیانگر این امر است که این رژیم تا پیش از صدور حکم اعدام اخیر، از کلیه شیوه های ممکن برای فائق آمدن بر اوضاع استفاده کرده و با وجود بکارگیری شدیدترین تدابیر و به خاک و خون کشیدن مکرر اجتماعات و تظاهرات مردمی، در مهار حرکت های انقلابی مردم بحرین عاجز بوده است. و این واقعیتی است که نه تنها مقاومت بی نظیر مردم شجاع، فهیم و متعهد بحرین را نشان می دهد، بلکه بیانگر این امر است که مجموعه تدابیر رژیم پادشاهی بحرین برای به شکست کشاندن انقلاب مردمی در این کشور نتیجه ای کاملا عکس، در پی داشته است.
هم اینک، مدت شش سال از آغاز حرکت بیداری اسلامی در بحرین می گذرد و به عبارت دیگر انقلاب مردم این کشور در آستانه ورود به هفتمین سال حیات و حرکت خود قرار دارد، ولی از پتانسیل انقلاب برای ادامه راه و از انگیزه های مردم برای رسیدن به اهدافشان به هیچ وجه کاسته نشده است. و این به معنای استثنایی بی سابقه و بی نظیر در بین کلیه انقلاب های جهان است و بسیار مهمتر، این که مردم انقلابی بحرین در طول این شش سال، تنها با اقدامات سرکوبگرانه و انواع خدعه ها و فریبکاری های رژیم آل خلیفه روبرو نبوده اند، بلکه همزمان اقدامات خشونت آمیز نیروهای سرکوبگر رژیم عربستان و دیگر امیرنشین ها و سلطان نشین های منطقه را با عنوان «نیروی سپر جزیره» تجربه کرده اند. در همین حال دولت آمریکا با هدف جلوگیری از فروپاشی پایگاه دریایی بسیار مهم خود در بحرین (مرکز فرماندهی پنجم نیروی دریایی آمریکا) و انگلیس به لحاظ برنامه ها و سیاست های جدیدش برای احیای پایگاه نظامی سابقش در بحرین در طول این شش سال بیشترین حمایت ها را از رژیم آل خلیفه به عمل آورده و به صورت غیر مستقیم و بعضاً به طور مستقیم در سرکوب انقلاب مردم بحرین، با هدف تثبیت و تحکیم پایه های لرزان حکومت پادشاهی مشارکت داشته اند. چنانکه گفته می شود: تخریب میدان لؤلؤ و از میان بردن مظاهری که نشانه های انقلاب ضد استبدادی و ضد استعماری مردم بحرین محسوب می شد، از جمله نقشه های انگلیسی و آمریکایی بوده است. علاوه بر این، اقدامات ضد اسلامی و ضدمردمی رژیم آل خلیفه در انحلال احزاب و گروه های مردمی همچون جمعیت الوفاق و زندانی کردن شخصیت وارسته و دانشمندی همانند شیخ علی سلمان و برخی از یاران و هواداران وی و اعمال انواع شکنجه های بدنی و روحی آنان نیز نتیجه نقشه ها و فرامین آمریکایی و انگلیسی بوده است. کما این که اقدام به سلب تابعیت عالم مجاهد و بزرگوار شیخ عیسی قاسم و کوشش برای صدور احکام ظالمانه علیه این رهبر مذهبی مردم بحرین نیز نشانه دیگری از به بن بست رسیدن رژیم آل خلیفه بشمار می رود
به هر ترتیب مردم بحرین با وجود انواع فشارها و ارعاب های پلیس اجاره‌ای آل‌خلیفه به دنبال تحقق اهداف خود هستند و دیر یا زود به خواسته خود خواهند رسید، اما خیزش آنها، تاکنون نیز تأثیرات شگرفی در عرصه منطقه‌ای داشته است. در واقع به جرأت می‌توان گفت که سرکوب مردم مظلوم بحرین، یکی از مطالبات راهبردی آمریکا و به خصوص انگلیس خبیث است، چرا که با منافع آنان در غرب آسیا کاملاً مغایرت دارد.
بحرین، پایگاه پنجم نیروی دریایی آمریکاست و انگلستان در حال تأسیس اولین پایگاه دائم نظامی خود در این کشور است؛ افزون بر اینکه «ترزا می»، نخست‌وزیر انگلیس چندی پیش با حضور در اختتامیه نشست اخیر سران شورای همکاری خلیج فارس، ایران را تهدیدی برای صلح و ثبات منطقه عنوان کرده بود.
اگر قیام مردم بحرین به پیروزی برسد و سیستم فاسد پادشاهی بحرین که از حکومت سلطنتی انگلیس الگوبرداری شده، در نتیجه اعتراضات مردمی ساقط شود، منافع انگلیس و آمریکا به طور مستقیم به خطر خواهد افتاد، بنابراین، تعجبی ندارد که مقامات بحرینی، ایران اسلامی را مسبب تحولات این کشور بدانند و از ارتجاع عرب گرفته تا مسئولین غربی، همه و همه جمهوری اسلامی را عامل بی‌ثباتی در غرب آسیا معرفی کنند. اما واقعیت این است که اعتراضات انقلابی مردم بحرین -با جمعیتی کمتر از یک میلیون نفر- از چنان بسامد پرقدرتی برخوردار است که ابتکار عمل را از دست آل‌خلیفه و هم‌پیمانانش خارج کرده و به‌مثابه سدی محکم در برابر مطامع استکبار در منطقه عمل می‌کند.
و بالاخره باید گفت که انقلاب بحرین از سوی آحاد مردم این کشور از گروه‌ها و مذاهب مختلف آغاز شده و صرفاً از سوی گروه و تشکل خاص سیاسی هدایت نمی‌شود و رژیم آل خلیفه با وحشی‌گری و ریختن خون مردم نمی‌تواند با انقلاب این کشور مقابله کند.
پیش‌بینی‌ها حاکی از این است که موج اعتراضات خشمگینانه مردم بحرین پس از اعدام‌های اخیر، شدت خواهد گرفت و با عکس‌العمل مقامات امنیتی این کشور، شرایط به سمت تحولات جدیدتر و در نهایت به سوی پیروزی کامل پیش خواهد رفت./
