الجزایر؛ ایستگاه جدید آتش‌بازی واشنگتن و تل‌آویو

(روزنامه جمهوري اسلامي ـ 1395/10/29 ـ شماره 10787 ـ صفحه 6)

بسیاری کشور «الجزایر» را از جمله ایستگاه‌های قطار ناآرامی‌ و اعتراض‌هایی می‌دانستند که غرب بر آن نام «بهار عربی» را نهاده بود. پیش‌بینی که چندان هم غیر منطقی نشان نمی‌داد. تونس، کشوری که جرقه انقلاب‌های عربی در آن زده شد، در شمال شرقی الجزایر قرار دارد و با این کشور دارای مرزهای مشترک است.

اندکی‌ آن طرف‌تر، مصر دومین کشوری بود که ناآرامی را تجربه کرد. هنوز اوضاع در مصر تثبت نشده بود که بهار عربی لیبی، دیگر همسایه شرقی الجزایر از راه رسید تا هرآنچه دارد، را به باد دهد.

ناآرامی‌های این سه کشور کافی بود تا خرمن الجزایر را بگیرد و این کشور را به همان سرنوشتی دچار کند که مصر و تونس و لیبی به آن دچار هستند.

چرا ناآرامی پای به الجزایر نگذاشت

آنچه موجب در امان ماندن الجزایر از طوفان ویرانگر ناآرامی شد،‌ را می‌توان در موارد زیر ملاحظه کرد.

1- حکومت الجزایر با برداشت درست از تحولات درحال وقوع در منطقه، سعی کرد به خواسته‌ها و مطالبات مردمی از جمله در حوزه اقتصادی و معیشتی پاسخ مثبت دهد، قبل از آنکه مردم با زور آنها را دولتمردان الجزایری بگیرند.

2- حضور قدرتمند و گسترده نیروهای امنیتی؛ گزارش‌ها‌ تاکید می‌کند در ناآرامی‌های مارس 2011 (90ش) شمال الجزایر نسبت حضور نیروهای امنیتی الجزایری در نقاط ناآرام نسبت 1 به 50 داشت، این بدین معناست که در مقابل هریک معترض 50 نیروی امنیتی در میدان حضور داشتند.

3- درک درست و آگاهی مردم الجزایر از بهای تغییر و تحولاتی که منادی آن هستند؛ لذا تلاش کردند بی‌جهت وارد گود اعتراض‌ها نشوند.

4- تفاوت شرایط سیاسی و اجتماعی حاکم بر الجزایر با دیگر کشورهای عربی؛ الجزایر اگرچه با ایده‌آل‌ها فاصله دارد، اما شرایط اجتماعی و سیاسی حاکم بر این کشور قابل قبول‌تر از شرایط کشورهایی چون تونس و لیبی است، با وجود برخی سانسورها، با این حال مطبوعات درالجزایر آزادانه به نقد حکومت می‌پردازند درحالی که در بسیاری از کشورهای عربی این انتقادات با بازداشت و حبس منتقدین همراه است

5- ضعف معارضان؛ یکی دیگر از موانع انقلاب در الجزایر موضع منفعل معارضان الجزایری بود که طی دوره انقلاب‌های عربی قدرت ورود به میدان و هرگونه اقدام علیه نظام را از آنها گرفته بود

6- تاریخ طولانی مبارزه با استعمار؛ واقعیت امر این است که کشور الجزایر در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه شمال آفریقا و خاورمیانه بهای بسیار سنگینی برای کسب استقلال و خروج از زیر یوغ حاکمیت استعمار پرداخت کرده و بهای آزادی کنونی آنها تقدیم میلیون‌ها شهید بود که مشابه آن در دیگر کشورها کمتر مشاهده شده است

عوامل فوق، در کنار عوامل دیگری که پرداختن به آنها از حوصله این مقال خارج است، موجب شد، الجزایر از طوفان سهمگین «بهار عربی» در امان بماند.

توطئه‌های جدید در راه بودند

با این حال، شواهد امر نشان می‌دهد، الجزایر از سال 2011 میلادی (90ش) تاکنون در معرض توطئه‌ بزرگی قرار دارد که ثبات و امنیت این کشور را هدف گرفته است. محافل الجزایری وقوع برخی ناآرامی‌ها در نقاط مختلف الجزایر که هر از چندگاهی خبرهایی درباره آنها منتشر می‌شود، را به این توطئه نسبت می‌دهند.

در جدیدترین تحولات از این دست هفته گذشته دو شهر «البویره»، مرکز ایالت البویره و بندر نفتی «بجایا»، مرکز ولایت بجایا در شمال الجزایر شاهد ناآرامی‌های چند روزه‌ای بود که با تلاش نیروهای امنیتی برای آرام کردن اوضاع و متفرق کردن معترضان که اغلب به خشونت کشیده شد.

اگرچه دلیل ناآرامی‌های اخیر شمال الجزایر تشدید شرایط اقتصادی و معیشتی درپی وضع قانون جدید مالیات‌ها جهت مقابله با کاهش قیمت جهانی نفت و کسری بودجه دولت عنوان شده، اما حوادث پشت پرده چیز دیگری می‌گویند.

معارضان الجزایری، دولت این کشور را متهم می‌کنند بار اصلی قانون جدید مالیاتی بر دوش اقشار کم درآمد جامعه است و اولین پیامد اجرای این قانون را افزایش قیمت کالاهای اساسی مانند شیر و نان و بنزین عنوان می‌کنند.

نگرانی الجزیره از گسترش اعتراض‌ها

در این بین دولت الجزایر بشدت نگران گسترش دامنه اعتراض‌ها و سرایت آن از البویره به «تیزی وزو»، مرکز ایالت و منطقه «قبایلی» الجزایر است که از زمان استقلال الجزایر در سال 1962 میلادی (41ش) تاکنون به دشمنی با نظام معروف است و همواره کانون اصلی بحران در الجزایر معرفی شده است.

به موازات آغاز موج اعتراض‌ها در شمال الجزایر، محافل سیاسی و امنیتی الجزایری نسبت به این ناآرامی‌ها هشدار داده و آنها را توطئه‌ای آمریکایی – صهیونیستی توصیف کرده‌اند که با کمک برخی طرف‌های معارض داخلی، درحال پیاده شدن در کشور است.

در این ارتباط «عمار سعدانی»، دبیرکل جبهه آزادی ملی الجزایر از تشکل‌های حزبی و نیروهای سیاسی این کشور خواست، خود را آماده مقابله با فازی جدید از طرحی قدیمی کنند که هدف آن تقسیم و تجزیه الجزایر است و در این راستا، تلاش می‌شود، سناریو سوریه، عراق، یمن و لیبی، در الجزایر اجرا شود.

دبیرکل جبهه آزادی ملی الجزایر نسبت به خطر نفوذ عناصر تروریستی تکفیری بعنوان ابزارهای اجرایی این طرح که صاحبان آن آمریکا و رژیم صهیونیستی هستند، بشدت هشدار داده و بر ضرورت کنار نهادن اختلافات داخلی تاکید کرد.

واقعا توطئه‌ای در راه است؟

«سهیل الخالدی»، نویسنده و روزنامه‌نگار مشهور الجزایری به اظهارات «مارک راجو»، سخنگوی کابینه رژیم صهیونیستی در سال 2014 (93ش) استناد می‌کند که حمایت مردم و دولت الجزایر از فلسطینی‌های نوار غزه را اقدامی خصمانه علیه اسرائیل و حمایت از گروه «حماس» را توصیف کرده بود.

به گزارش خبرگزاری فارس این نویسنده برجسته جهان عرب ضمن خطرناک توصیف کردن این اظهارات و تصریحات مشابه آن، تحرکات جدید صهیونیست‌ها در الجزایر را امری دور از انتظار نمی‌داند، بویژه آنکه یهود دارای پیشینه‌ای دیرینه در الجزایر است. به گواه تاریخ این یهودیان بودند که زمینه اشغال الجزایر بدست استعمارگران فرانسوی را فراهم کردند تا از تابعیت فرانسوی بهره‌مند شوند.

الخالدی می‌افزاید: طی سال‌های انقلاب در الجزایر نیز سازمان جاسوسی «موساد» مسئولیت شکار انقلابیون و نیروهای ارتش آزادیبخش و جبهه ملی آزادی الجزایر را برعهده داشت و دولت فرانسه به پاسداشت این جنایت‌ها در سال 1958 میلادی (37ش) در بیانیه‌ای ارتش فرانسه و ارتش رژیم صهیونیستی را برادر توصیف کرد که در یک سنگر مبارزه می‌کنند.

پس از استقلال نیز در دهه هشتاد قرن گذشته ارتش رژیم صهیونیستی به یکی از بنادر الجزایر تجاوز کرد. در دهه نود، نیز یک کشتی حامل مهمات و سلاح‌های اسرائیلی برای احزاب معارض کشف شد. پس از آن آشکار شد دلیل پافشاری‌های تل‌آویو جهت تشکیل جمعیت دوستی اسرائیل – الجزایر آن هموار کردن نفوذ صهیونیسم در الجزایر بود.

الخالدی تاکید می‌کند با این پیشینه، الجزایر همواره یکی از اهداف رژیم صهیونیستی بوده و هست.

طرح صهیونیستی– مغربی

دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی الجزایر چندی پیش اعلام کردند اطلاعات محرمانه‌ای در اختیار دارند که تاکید می‌کند طرحی صهیونیستی – مغربی برای فتنه‌انگیزی در الجزایر تدارک دیده شده که مجریان آن اتباعی از کشور مغرب هستند و برای اجرای موفق آن، هماهنگی‌های دقیق و گسترده‌ای بین اسرائیل و مغرب انجام شده و در این ارتباط 13 تروریست مغربی نیز در مرزهای غربی این کشور دستگیر شدند.

این تروریست‌ها که هنگام دستگیری بهمراه خود دستگاه‌های بسیار پیشرفته و دقیق ارتباطی، مکان یاب، عکسبرداری، شنود و ده‌ها مدرک شناسایی جعلی داشتند، در بازجویی‌ها اعتراف کرده بودند که هدف آنها نفوذ به الجزایر و جذب مزدور جهت تشکیل هسته‌های تروریستی از میان الجزایری‌ها در مناطق مختلف بود.

بلک واتر در مرزهای لیبی - الجزایر

از سوی دیگر، مطبوعات الجزایری از طرح درحال بررسی اعزام نیروهای شرکت نظامی و امنیتی «بلک واتر» به مرزهای مشترک این کشور با لیبی توسط اتحادیه اروپا خبر دادند. مطبوعات الجزایر با بیان اینکه آمریکا سعی می‌کند زبده‌ترین گروه‌های نظامی خود را در مرزهای مشترک بین لیبی و الجزایر مستقر کند، تاکید کردند آمریکایی‌ها اهداف متعددی را از این اقدام دنبال می‌کنند که یکی از آنها بازاریابی برای فروش تسلیحات شرکت‌های نظامی خود در شمال آفریقاست و در این بین هرچه اختلافات در کشورهای این منطقه بیشتر باشد، میزان فروش و سود دهی نیز بیشتر خواهد بود.

هدف دوم این اقدام مقابله با مهاجرت پناهجویان آفریقایی به کشورهای اروپایی عنوان شده و رئیس بلک واتر از اتحادیه اروپا خواسته است این ماموریت را به شرکتش محول کنند.

اما مهمترین هدف از این اقدام یافتن جای پایی در کشورهای منطقه شمال آفریقا از جمله الجزایر و سیطره بر اوضاع امنیتی و سیاسی این کشور با هدف ضربه زدن آن است.

کشف شبکه جاسوسی صهیونیستی

در جدیدترین تحولات نیز سرویس‌های امنیتی الجزایر جمعه گذشته از کشف و شناسایی یک شبکه جاسوسی در ولایت «غردایه» در جنوب این کشور خبر دادند که برای رژیم صهیونیستی و مشخصا سازمان جاسوسی موساد فعالیت می‌کرد و در مقر آن دستگاه‌های پیشرفته ارتباطی، شنود، عکسبرداری و غیره ساخت سرزمین‌های اشغالی کشف و ضبط شده است.

ایالت غردایه از جمله ایالت‌های ناآرام الجزایر است. ناآرامی‌ها و اعتراض‌ها در این ایالت ریشه در اختلافات دو طایفه ساکن این ایالت یعنی آمازیگ‌ها یا همان اباضی‌ها و اعراب موسوم به «مالکی‌ها» دارد.

آفریقا و کشورهای آفریقایی جایگاه ویژه‌ای در سیاست خارجی رژیم صهیونیستی دارند. تل‌آویو معتقد است، با گسترش نفوذ خود در این قاره می‌تواند تا حدود زیادی خود را از انزوا و فشارهایی که در آن قرار گرفته، خارج کند.

در عین حال که کشورهایی چون الجزایر که همواره سیاست‌هایی ضد صهیونیستی در قبال تل‌آویو اتخاذ کرده‌اند، هدف اول توطئه‌های این رژیم بوده‌اند که هیچ‌گاه خواهان قدرت‌گیری دشمنان خود بویژه در جهان عرب نبوده است.

موساد در یکی از گزارش‌های محرمانه خود به ارتش رژیم صهیونیستی درباره الجزایر و ارتش این کشور اینگونه هشدار می‌دهد: الجزایر در راس فهرست سرسخت‌ترین دشمنان اسرائیل قرار دارد و ارتش این کشور، یکی از قدرتمندترین ارتش‌های جهان عرب است که ادامه این اقتدار نگرانی‌های بسیاری برای اسرائیل ایجاد می‌کند.

به یاد بیاورید سوریه، مصر، عراق و لیبی نیز زمانی دارای چنین ارتش قدرتمندی بودند و رژیم صهیونیستی بشدت از وجود آنها احساس خطر می‌کرد.

http://jomhourieslami.net/paper/?newsid=121553

ش.د9503552