بعنوان مثال کویتی ها اشتیاق بسیار بالایی به گوشت غاز دارند و دانستن این موضوع توسط خوزستانی‌ها می تواند کرانه های کارون رو پرورشگاه غاز کند و دولت بعنوان راهنما تا شکل گرفتن این مهم راهنمای آنها باشد آنگاه می توان ادعا کرد که دولت به مردمی شدن اقتصاد کمک کرده است، زیرا نه نیاز کویتی ها از گوشت غاز کم می شود و نه استعداد کارون در پرورش غاز.
عکس زیر یک صلوات شمار چینی می باشد که با قیمت تنها 2 هزارتومان فروش خوبی در متروی تهران دارد. احتمالاً کالاهای چینی دیگری مانند سبزه و هفت سین و تسیبح و سجاده چینی را هم تا کنون در بازار دیده اید. اما اینکه چینی ها چگونه تشخیص می‌دهند چنین وسیله ای می تواند در کشور ما با استقبال مواجه شود تحت شاخه ای از اقتصاد به نام اقتصاد فرهنگ قابل مطالعه است.
*یعنی چینی ها با داشتن 3 هزار اقتصاددان در دستگاه دیپلماسی خود، فرهنگ ملت‌های مختلف را مطالعه می کنند و برای تولیدکنندگان به عنوان راهنما، تولیدات و صادرات آنها را جهت دهی می کنند. حال دستگاه دیپلماسی ما چند اقتصاددان دارد؟ نقش وزارت خارجه در مطالعه اقتصاد و فرهنگ ملت‌ها برای راهنمایی تولیدکنندگان چه بوده است؟ براستی ابزار سنجش عملکرد وزاری خارجه در کشور ما چیست؟ آیا نباید یکی از شاخص ها همین نقش آفرینی ها در اقتصاد باشد؟
*از طرف دیگر ما تصور می‌کنیم که برای صارات حتما باید بتوانیم خودروهای لوکس یا موبایل‌های خیلی پیشرفته تولید کنیم تا نامش را بتوانیم صادرات بگذاریم. اما بر خلاف این تصور مشاهده می شود که چینی ها با مطالعه فرهنگ ما دست به صادرات کالاهایی بسیار ساده اما مورد نیاز ما می‌زنند.
*برای اینکه ما هم بتوانیم حتی تولیدکنندگان خانگی خود را صادرکننده کنیم کافی است آنها را از نیازهای سایر ملت‌ها آگاه کنیم . این مهم محقق نخواهد شد مگر با همت وزارت خارجه.
*بعنوان مثال کویتی ها اشتیاق بسیار بالایی به گوشت غاز دارند و دانستن این موضوع توسط خوزستانی‌ها می تواند کرانه های کارون رو پرورشگاه غاز کند و دولت بعنوان راهنما تا شکل گرفتن این مهم راهنمای آنها باشد آنگاه می توان ادعا کرد که دولت به مردمی شدن اقتصاد کمک کرده است، زیرا نه نیاز کویتی ها از گوشت غاز کم می شود و نه استعداد کارون در پرورش غاز.
*در بسیاری موارد دیگر، دولت‌های ما می توانند بعنوان راهنما نیازهای سایر ملت‌ها را کشف و تامین این نیازها را به استان‌های مزیت دار کشورمان واگذار کنند. امید است که شاخص‌های ما برای بررسی عملکرد دولت‌ها از دیوارهای کوتاه جناحی کمی فراتر رود و چنین موضوعاتی هم از شاحص‌های بررسی یک وزیر خارجه بحساب آید.
