- صفحه نخست
- |
- استان ها
- |
- بین الملل
- |
- سیاسی
- |
- چند رسانه ای
- |
- اقتصادی
- |
- فرهنگی
- |
- حماسه و جهاد
- |
- صبح صادق
- |
- صدای انقلاب
- |
- محرومیت زدایی
گروه سیاسی: روز شنبه 23 بهمن ماه دریابان علی شمعخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران با اشاره به همکاری راهبردی ایران و روسیه گفت پرواز جنگنده‌های روس از آسمان ایران برای عملیات در سوریه ادامه دارد. وی افزود: تهران هر نوع همکاری لازم دربارۀ سوریه با مسکو خواهد داشت و ممکن است هواپیماهای روسیه هم از فضای ایران عبور کنند که مجوز لازم صادر می‌شود. شمخانی تأکید کرد: عبور هواپیماهای روس منوط به رابطه، همکاری و تصمیم‌گیری از قبل است و این‌طور نیست که این کار بدون هماهنگی صورت گیرد. المانیتور در گزارشی در این خصوص نوشت: این خبر اسرائیلی‌ها را نگران کرده است. آنها چند روز قبل نگرانی‌هایشان را از روابط ایران و روسیه اعلام کرده بودند. سفیر روسیه در اسرائیل با هدف آرام کردن فضا اعلام کرد که دولت اسرائیل در مجموع نقش روسیه در سوریه را پذیرفته است. تنها نکته قابل ذکر از سوی آنها این بوده که «ای کاش به جای روابط ایران روسیه، روابط آمریکا و روسیه در بحران سوریه و جنگ علیه داعش جریان داشت.»
او گفته که اسرائیل خطوط قرمز خودش را دارد که آن هم به انتقال سلاح‌های مدرن به حزب الله و ایجاد جبهه ای ضد اسرائیلی در بلندی‌های جولان از سوی ایران و حزب‌الله مربوط می‌شود. مانور بین ایران و اسرائیل مصیبت بزرگی نیست. روابط سیاسی و نظامی‌بین روسیه و اسرائیل در حال افزایش است . همین مساله برای درک بهتر محرک‌های الزام آور برای شکل دهی به سیاست خارجی دو طرف و اهمیت پیدا کردن اسرائیل برای مسکو حایز اهمیت است. اول اینکه باید گفت اسرائیلی‌ها می‌خواهند وضعیتشان از لحاظ سیاسی و اقتصادی در موقعیت خوبی قرار داشته باشد. این پیش فرض، الزاماتی دارد: رشد تولید ناخالص داخلی اسرائیل در حال افزایش است. صنایع با تکنولوژی بالا در حال رونق گرفتن است. ایران تهدید مستقیم علیه امنیت کشور نیست و ارتش سوریه و مبارزان حزب الله درگیر جنگ داخلی سوریه‌اند.
این بدان معنا نیست که اسرائیل باید خیالش راحت باشد چرا که هم از لحاظ داخلی و هم خارجی با چالش‌های جدی ای روبه روست. دولت اسرائیل از هر دو طیف سیاسی از نخبگان گرفته تا پوپولیست‌های افراطی را در برمی‌گیرد. این دولت فاقد دیدگاه استراتژیک است بویژه در مساله توسعه سیاسی و مساله فلسطین. نخست وزیر این رژیم تخت بازرسی‌های رسمی‌برای پرونده‌های فساد است. اسرائیلی‌ها مشکل فلسطین را یک مشکل درونی می‌دانند در حالی که این یک معصل جدی است که موقعیت اسرائیل را در سطح بین‌المللی تحت‌الشعاع قرار داده است.
هر دو جناح راست و چپ اسرائیل ایده‌های خودشان را درباره این معضل دارند. آنها بر این باورند که زمان آن رسیده است که اسرائیل نقشه استراتژیکی برای نوار غزه و کرانه باختری تدوین کند. مخالفان این ایده معتقدند که راه حل قابل دفاع برای این درگیری، این رژیم را در سطح بین‌المللی و داخلی وارد دوران جدیدی خواهد کرد. با این حال تعداد کمی از آنها، از مسکو انتظار حرکت‌های جسورانه تری در سال 2017 دارند. اینکه اسرائیلی‌ها می‌خواهند بدانند چه اتفاقی در سوریه خواهد افتاد و سیاست‌های آمریکا در خاورمیانه به چه سمتی خواهد رفت به این دلیل است که نتایج این تصمیمات بر تشکیلات خودگردان فلسطین و اسرائیل تاثیر مستقیم خواهد گذاشت.
یکی از حساس‌ترین زمان‌های روابط اسرائیل و روسیه جایی است که ایران تل‌آویو را هدف گرفته و این مساله به بزرگترین تهدید امنیتی این رژیم تبدیل شده است. اسرائیلی‌ها نگرانند که تحولات هسته ایران با وجود برجام به چه سمتی خواهد رفت اما تل آویو منتظر است ببیند تهران چه قدمی‌برخواهد داشت. فعالیت‌های ایران در سوریه و حمایتش از حزب‌الله و حماس علیه اسرائیل، اسرائیلی‌ها را نسبت به ایران نگران تر کرده است. اسرائیل یکی از طرفهای درگیری در سوریه نیست. این رژیم از بشار اسد حمایت نمی‌کند و داعش نیز تهدید مستقیمی‌برای اسرائیل نیست. با این حال اسرائیل با دقت تحولات امنیتی را در مرزهای شمالی اش دنبال می‌کند. روابط اسرائیل و ترکیه و مصر و اردن در حالت ثبات قرار دارد. مسکو نیز از تحولات این چنینی حمایت می‌کند.
اسرائیلی‌ها به دنبال ایجاد روابطی با عربستان هستند و کارشناسان اسرائیلی ترجیح می‌دهند در این مقطع به دلیل رفتارهای قدرت‌های سنی منطقه به آنها نزدیک‌تر شوند. روابط بین آمریکا و دیگران برای اسرائیل نقطه دیگری بر صفحه رادار روسیه است. آمریکا شریک استراتژیک اسرائیل است و اوباما نیز تصریح کرده بود که این وضعیت حتی اگر با دلخوری‌هایی از سیاست‌های اسرائیلی‌ها همراه باشد ادامه خواهد داشت. من فکر می‌کنم تردیدهایی در اسرائیل در مورد انتظاراتش از دونالد ترامپ در چند هفته گذشته وجود داشته است اما مساله اصلی این است که این احتمال وجود دارد که این دولت رفتار دوستانه تری با اسرائیل داشته باشد. نگرانی اسرائیلی‌ها این است که ترامپ نیز رویکرد اوباما را ادامه دهد و در صدد کوچک کردن نقش این رژیم در خاورمیانه باشد.
این مساله اسرائیل را به یک دولت غیر دوست و اگر نه متخاصم در منطقه تعبیر خواهد کرد. در روند اخیر روسیه خود را به طور بالقوه شریک اصلی اسرائیل با هدف جایگزینی همه توانمندی‌های آمریکا جا زده است. داشتن سیاست فعالانه بازگشت به خاورمیانه روسیه را به دنبال تبدیل شدن به یک ناظر عاقل تبدیل کرده است. اما این کار دو جنبه دارد: اسرائیلی‌ها از ساختن مجدد روابط دو جانبه استقبال می‌کنند اما احتمالا بیشتر از این نخواهد بود. نشانه‌هایی کمی‌از اینکه این رویکرد ممکن است تغییر کند وجود دارد و به عنوان مثال می‌تواند گفت علی‌رغم تغییرات کلیدی در ابعاد داخلی و خارجی در روسیه این کشور برای همکاری‌های چند‌وجهی‌اش با ایران با موانع بزرگی نظیرمشارکت با اسرائیل همراه است.
http://mardomsalari.com/4258/page/15/8340
ش.د9504357
