امروز سی و یکم تیر ماه
1-سالروز شکست هجوم مجدد دشمن تا جاده اهواز – خرمشهر در روزهای پایانی
مهم‌ترین جاده ترانزیتی کشور قبل از جنگ و اصلی ترین جاده ارتباطی خرمشهر با مرکز استان خوزستان، جاده خرمشهر - اهواز است که از حدود ۶۰ کیلومتری خرمشهر تا پلیس‌راه خرمشهر طی پنج روز اول جنگ به اشغال دشمن درآمد. این جاده در مرحله اول عملیات بیت المقدس در اردیبهشت ۱۳۶۱ آزاد شد. دشمن مجددا در ۱۳۶۷/۴/۳۱ با هجومی گسترده به سمت اهواز و خرمشهر، تا این جاده پیش آمد که با نبردی سنگین و دشوار طی سه روز به عقب رانده شد.
جاده صاحب الزمان (عج)
این جاده در کیلومتر ۲۹ جاده اهواز خرمشهر واقع شده است و قبل از عملیات خیبر احداث گردید. رزمندگان برای رسیدن به جزایر مجنون و شط‌علی از این جاده عبور می‌کردند و قرارگاه خاتم الانبیا(ص) در ضلع شمالی ابتدای این جاده قرار داشت.
2-سالروز هجوم گسترده ارتش عراق در روزهای پایانی جنگ
خرمشهر در طول تاریخ خود چهار بار اشغال شد که سه بار آن با اتکا به بیگانگان یا در برابر واگذاری بخشی از سرزمین ایران، به وطن بازگشت. اما در آخرین بار، بدون پشتیبانی بیگانگان و بدون واگذاری حتی یک وجب از خاک ایران، خرمشهر آزاد شد. از بعد از ظهر ۱۳۵۹/۶/۳۱ زیر آتش سنگین ارتش عراق قرار گرفت. یگان‌های دشمن سپس در این منطقه تهاجم خود را از سه محور آغاز کردند: از جنوب ایستگاه حسینیه برای بستن جاده اهواز - خرمشهر و از سمت شمال و غرب خرمشهر برای دستیابی به دروازه شهر (پلیس راه).
دشمن با اجرای آتش سنگین و هجوم قوای زرهی به سمت خرمشهر و محاصره آن، طرح ریزی کرده بود که هماهنگ با برنامه اشغال سه روزه استان خوزستان، خرمشهر را نیز به اشغال در آورد ولی با مقاومت حماسی مدافعان خرمشهر نه تنها دشمن در اشغال خوزستان ناکام ماند، بلکه با تحمل خسارات و تلفات بسیار بعد از ۳۴ روز جنگ و گریز، خرمشهر را تصرف کرد. برای آزاد سازی منطقه وسیع جنوب غربی اهواز، عملیات بیت المقدس از ۱۳۶۱/۲/۱۰ آغاز شد. آخرین مرحله این عملیات (مرحله چهارم) از ۱۳۶۱/۳/۱ شروع شد که منجر به آزادی خرمشهر در ۱۳۶۱/۳/۳ گردید.
در روزهای پایانی جنگ نیز ارتش عراق با انبوهی از لشکر‌های خود در ۱۳۶۷/۴/۳۱ با تهاجمی دیگر خود را به جاده اهواز - خرمشهر رساند و ۳۰ کیلومتر از این جاده را اشغال کرد. در حالی که خرمشهر در خطر محاصره و اشغال مجدد قرار گرفته بود، با پیام هشدار دهنده امام خمینی، با حضور سپاه و انبوه نیروهای مردمی در این منطقه، طی سه روز درگیری و مقاومت، دشمن عقب رانده شد.
3- سالروز شهادت شهید مصطفی پژوهنده
پایه گذار لشکر ۵۸ ذوالفقار
بارها گفته بود شب‌ها خواب زیارت خانه خدا را دیده، وسایلش را جمع کرده و به حج مشرف شده است. فرمانده اش معتقد بود که این تکاور شجاع و با ایمان، به تنهایی می‌تواند یک لشکر را هدایت کند و به پیروزی های عظیمی دست یابد. او فرمانده گردان ۱۸۳ لشکر ۵۸ ذوالفقاربود فتح المبین ، چهره زیبا و مردانه اش را به خاطر دارد و آزاد سازی خرمشهر، شکست حصر آبادان، آزاد سازی ارتفاعات گیلان غرب و پاک سازی جزایر مجنون او را به خوبی می شناسند. بستان، تنگه چزابه و شیاکوه به قدوم مبارک او تطهیر شده و تبریک یافته اند و عملیات کربلای ۴ و ۶ او را حسینی دیده اند. او شاگرد شهید محراب آیت الله مدنی بود و در درس عرفان و مبارزه را از آن شخصیت والا مقام آموخته بود. خداوند ورود او را به قوه قضائیه در سال ۱۳۵۵نپسندیده بود و استخاره را جوابی جز رد و نفی نبود، ولی ورودش به دانشگده افسری، دستور خدا بود. با اسلحه خود و به دستور امامش پادگان را ترک کرد و در کوه های شمیران پنهان گردید ودر لحظه مناسب به مردم پیوست و با همان اسلحه به دانشگده باز گشت.
از بنیانگذار لشکر ۵۸ بود و در اولین حمله این لشکر، ارتفاعات استراتژیک شیاه کوه را آزاد کرد. همان جا بود که ترکش های خمپاره چشم و دست و سینه او را مجروح ساخت و او پس از بهبودی نسبی، دوباره عازم جبهه شد. ۱۳۶۳ یعنی در ۲۶ سالگی ازدواج کرد و در همان سال از طرف فرمانده نیروی زمینی، جهت انتقال فنون نظامی به دانشجویان دانشکده افسری مامور شد. جنگ را سر لوحه همه چیز قرار داده و پس از مدتی، فرماندهان را راضی کرد تا دوباره به جبهه برگردد. اما این بار جبهه رفتن او مانند همیشه نبود؛ رفتنی بود بدون بازگشت و آغاز سفری بود که بارها درخواب دیده بود. سی‌ام ۱۳۶۷ پس از نماز شب، به یکی از دوستان خود گفت این آخرین ساعاتی است که من در میان شما هستم. بعد از نماز صبح وقبل از طلوع آفتاب، دیگر درمیان شما نخواهم بود. منطقه را به شما می سپارم، مواظب باشید صبح روز سی و یکم تیر ماه، گلوله توپی درآسمان به دنبال هدف می گشت و مصطفی در انتظار آغوش کشیدن او لحظه شماری می کرد. صدای مهیبی برخاست و سنگر مصطفی از خون تکاور اسلام گشت.
خاطره ای از شهید
مشغول بررسی اوضاع عقبه دشمن بودیم که عناصر کمین دشمن با استفاده از دوربین دید در شب، ما را دیدند و به ما شلیک کردند، بطوری که ما مجبور شدیم از سمت دیگری به سوی نیروهای خودی برگردیم و به همین دلیل راه را گم کردیم و در میدان مین دشمن گرفتار شدیم. درهمین درگیری قطب نما از کار افتاد و ما سمت خودی و دشمت را نمی شناختیم. هوا کم کم داشت روشن می شد و ما می بایست هر چه زودتر فکری برای بازگشت می کردیم، اما شهید پژوهنده با طمانینه خاصی به من گفت اول نماز بخوانیم که اگر شهید شدیم بی نماز از دنیا نرفته باشیم شهید پژوهنده در همان میدان مین بدون این که کوچک ترین اعتنایی به وضعیت آن لحظه داشته باشد، مشغول نماز شد. در آن لحظات بحرانی، به چهار جهت نماز خواند و بعد از دعا و نیایش آماده خروج از میدان شدیم و با تلاش فراوان راه را پیدا کردیم و به موضع اولیه برگشتیم.
4-سالروز شهادت شهید محمد علی شفیعی
فرمانده گردان ۳۲۰ توپخانه
سرلشکر شهید محمد علی شفیعی در خانواده‌ای مذهبی و متوسط در سال ۱۳۲۹ در شهرستان علویچه (نجف آباد) پا به عرصع هستی نهاد و پس از طی تحصیلات دبستان و دبیرستان وارد دانشکده افسری شد و به استخدام نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران درآمد.
وی دوره مقدماتی ۲۸ را در تاریخ ۱۳۵۴/۵/۲ با موفقیت به پایان رسانید و دوره ۳۲ عالی رسته‌ای را از تاریخ ۱۳۶۵/۷/۵ تا تاریخ ۱۳۶۶/۴/۱ با بهترین نتیجه به پایان رسانید.
برخی مسئولیتهای وی در دوران حیات پربرکتش عبارتند از فرمانده گردان در لشکر ۹۲ زرهی اهواز و گروه ۲۲ قمشه و فرمانده گردان ۳۲۰ توپخانه.
بر بال دعا به آسمان باید رفت
افتاده ز پا از این جهان باید رفت
خواهی تو اگر به قرب جانان برسی
با مرگ تن و نثار جان باید رفت
به گوش لاله خونی نسیم عاشق گفت
چو گل ز باغ جهان پاره پاره باید رفت
رسیده لحظه موعود و نیست گاه درنگ
به عرصه گاه شهادت هماره باید رفت
شهید محمد علی شفیعی در سی و یکم تیرماه ۱۳۶۷ در واپسین روزهای جنگ در خرمشهر به آرزوی دیرینه خویش رسید و به زیارت معبود شتافت.
