علی
فلاحیان، وزیر اسبق اطلاعات هنگامی که در مقام رئیس سازمان بازرسی کل
نیروهای مسلح در کرمانشاه و منطقه چهارزبر (محل درگیری با منافقین در
عملیات مرصاد) حضور داشته، در گفت‌وگو با برنامه خشت خام، ماجرای اعدام
منافقین در سال 67 را تشریح کرد و گفت: در سال 67، وقتی عملیات مرصاد صورت
گرفت، منافقین فهمیده بودند و در زندان شورش شد. این عملیات عجیب و به نسبت
خود خطرناک بود. بر سر این موضوع بحث شد. امام(ره) گفتند: چرا اینها را
نگه داشته‌اید؟ به ویژه کسانی که همین حالا در زندان می‌گویند که اگر مرا
رها کنید و باز هم مسلسل دست من بیفتد، شما را می‌زنم ـ به همین صراحت
می‌گفتند ـ امام فرمودند اینهایی که سر موضع هستند اعدام کنید. نگه داشتن
آنها معنایی ندارد، اما باز برخی از آقایان فشار آوردند و نمی‌گذاشتند.
قرار شد گروهی سه نفره [نیری، رئیسی و پورمحمدی] از وزارت و دادستانی و
کسانی که قاضی هستند و به بحث واردند، تعیین شود و اینها نظارت کنند و
ببینند اگر کسانی قابل عفو هستند و می‌شود اعدام‌شان نکرد، اعدام نشوند.
کار این گروه، این بود نه اینکه حکم اعدام داده باشند. قرار شد آنها (گروه
سه نفره) ببینند آیا افراد هنوز سر موضع خودشان هستند یا نه؟ ملاک سر موضع
بودن هم این بود که فرد می‌گفت من سازمان را قبول دارم و شما را قبول ندارم
و اگر رها شوم، علیه شما می‌جنگم. این سه نفر، یک به یک پرونده‌ها را
بررسی و با افراد مصاحبه می‌کردند و اگر سر موضع نبودند ـ با اینکه حکم‌شان
اعدام بود ـ عفو می‌خوردند؛ در صورتی که این کار اصلاً لازم هم نبود.
