دفاع مقدس؛ نه یک کلمه کمتر نه یک کلمه بیشتر

در همین حال وقتی ملتی با جنگ و تجاوز مواجه می شود که سرزمین، نوامیس و منافع حیاتی او را هدف قرارداده، غیرتمندانه و شجاعانه به جنگ و دفاع در برابر دشمن متجاوز رو می آورد. در این صورت، اقدام او با تحسین و تایید مواجه شده و ایثار و رشادت رزم آورانش در این عرصه تقدیس می گردد. به گونه ای که سمبل و نماد قهرمانی و مشروعیت این نوع جنگ به عنوان قبر سرباز گمنام برای تجلیل از مدافعان و جنگاوران در مهمترین مکانها تعبیه و ماندگار شده و در بازدید مقامات بلند پایه داخلی و خارجی یک نماد ملی و سرافرازی محسوب می شود.

تجلیل ملت شریف ایران اسلامی از رشادت های دوران هشت ساله جنگ تحمیلی و اطلاق دفاع مقدس به آن دوران، دقیقا با توجه به ماهیت دفاعی آن و پیوند انگیزه مدافعان با ارزش های دینی و میهنی است که مدافعان از اشغال سرزمین، چپاول خانه و کاشانه هم میهنان و برخی تعرضات ناموسی متجاوزین آگاهی داشته و برای جهادی فی سبیل ا... و دفاع از کشور و نظام اسلامی ذیل پرچم ولایت و رهبری دینی، شجاعانه و ایثارگرانه در جنگی نابرابر حضور یافته و با خلق حماسه هایی ماندنی چون دفاع و سد تجاوز، حمله به متجاوزین و آزاد سازی شهرها، روستاها و اراضی اشغالی و تثبیت پیروزی ها و تنبیه متجاوز، نه تنها اجازه دستیابی متجاوز به اهداف پلید اعلامی و اعمالی اش را نداده، بلکه با خلق ظرفیت های مادی و معنوی زمینه ساز ارتقاء قدرت نظامی و دفاعی و نائل آمدن به وضعیت بازدارندگی برای کشور عزیزمان شدند. به عبارتی رزمندگانی که در هشت سال دفاع مقدس در برابر تجاوز و حمله ناجونمردانه صدام و قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای حامی او ایستادند و تعدادی از این رزمندگان شهید، یا به صف جانبازان پیوستند، زمینه آرامش و امنیت امروز را نیز فراهم و نسل های بعدی را نیز مدیون ایثار و مجاهدت های مظلومانه خویش کردند.

بدیهی است تقدیس این دفاع و تجلیل از رزمندگان آن، پاسداشت غیرت و عزت ملی و بازتولید فرهنگ دفاعی و مصونیت بخش در برابر هر متجاوز احتمالی در امروز و آینده کشور و و نظامی زنده و بالنده است که متحجرانی چون طالبان و داعش و روشنفکر نمایانی چون منافقین، همسنگر با صدامیان در دیروز و هم آغوش با آل سعود در امروز و ترامپ خشمگین از ایران قدرتمند، در صف دشنمنان آشکار آن به حساب می آیند. دشمنانی که تنها عامل بازدارنده آنان از اقدامات جنون آسا و صدام وار، توان و آمادگی دفاعی کشور و جایگاه رفیع حماسه سازان غیور و شجاع آن می باشد.

تاسف بار اینکه نا آگاهی از تاریخ جنگ و یا برخی از عقده های سیاسی – جناحی و حقارت های شخصی، همان گونه که زمینه ساز جابجایی جلاد و شهید در حوادث در دهه 60 شده است، مولد ناسپاسی و جفا علیه رشادت ها و حماسه آفرینی های مدافعان وطن در دوران سخت و مظلومیت 8 ساله جنگ تحمیلی نیز شده و در سالی که مصادف شدن محرم و سالگرد دفاع مقدس یادآور امتداد عاشورا در دفاع مقدس می باشد، گزاره های موهنی چون «جنگ تحمیلی بنامیم یا دفاع مقدس، تفاوتی در عمق فاجعه و رنجی که بر این مملکت و ملت گذاشته، ایجاد نمی کند»، از زبان برخی خودی ها و فرزندان نسل حماسه ساز دیروز و تکیه زنندگان بر کرسی های قدرت در درون نظام شنیده می شود. شنیده هایی که، از ناسپاسی فرزندان ناخلفی حکایت می کند که به درد بی بصیرتی و ناآگاهی از تاریخ انقلاب یا خدای نکرده بیماری و انحراف نفاق مبتلا و بجای همراهی با مردم برای تجلیل از حماسه سازان، زبان به طعن و نیش زدن بر زخم ایثارگران و مدافعان وطن گشوده و خواسته یا ناخواسته قرار گرفتن در صف دشمنان و خائنانی چون صدام ومنافقین را افتخار خود می دانند.

البته بر مسئولان محترم اطلاعاتی و امنیتی و نهادهای بررسی کننده صلاحیت های مسئولیتی است که با این زنگ خطر به خود آیند و همان گونه که برای حراست فیزیکی مجلس شورای اسلامی از خطر نفوذ تکفیری، تجدید نظر در معیارهای امنیتی ضروری دانسته شد برای پاسداشت جایگاه های خطیر مسئولیتی نیز باید معیارهای صلاحیتی مجددا مورد بازبینی و تجدید نظر قرار گیرد تا اجازه حضور نااهلان بر مناصبی که با خون پاک شهیدان در نظام اسلامی تثبیت شده سلب گردیده و تکلیف کسانی که در عین ارتزاق از بیت المال و اشغال مناصب دولتی، وقیحانه اهانت به دفاع مقدس را در شرایط درگیری میدانی با تروریست ها‌ی تکفیری و تهدید گانگستری ترامپ، برای خود مجاز و بلکه نوعی پز روشنفکری میدانند، معلوم شود.

این نوع مواضع موهن از سوی چهره های به ظاهر موجه، خطی است که دشمنان عزت و غیرت ملی طراحی و با تصور برخورداری اهانت کنندگان از حاشیه امن و پوشش اتصال به خانواده های ایثار گر طراحی و برای لطمه به فرهنگ ایثار و جهاد به سوء استفاده از ناآگاهی و جهالت یا روحیات خیره سرانه و جسارت آنان برای لوث کردن برگه های نورانی و مولد قدرت ملی، رو آورده اند. اقدامی که نوعی خوش خدمتی خواسته یا نا خواسته به دشمنان قطعی و آشکاری چون ترامپ، گروهک رجوی و تروریست های تکفیری به حساب آمده و لذا مستلزم برخوردی قاطع و هوشمندانه است.

این نوع کج اندیشی ها و اهانت ها در گذشته و همزمان با دفاع هم مقدس سابقه داشته است که نمونه بارز آن، تردید آفرینی فردی ساده اندیش علیه ضرورت دفاع بود که منافقین و لیبرالها او را تریبون خود قرار داده و از زبان او به دفاع مقدس حمله می کردند. در پاسخ به آن ساده لوحی و قداست شکنی بود که مراد و امام رزمندگان اسلام، خمینی بت شکن، با دلجویی از خانواده های معظم شهیدان به صراحت فرمودند؛ ما برای یک لحظه از جنگ مان نادم و پشیمان نیستیم.

بنابراین چنین ادعاهای موهنی هیچگاه از حرمت مدافعان و قداست دفاع هشت ساله نخواهد کاست، اما اعتبار برخی مناصب و جایگاهها و منزلت بعضی عناوین را حتما مخدوش و طمع دشمنان و جنگ طلبان سفاک را علیه امنیت کشور بر می‌انگیزد. تنها راه جبران این خطای بزرگ اصلاح ادبیات و گفتار و عذر خواهی از مدافعان و ایثارگرانی است که با دفاع از میهن تا دفاع از حرم همواره امنیت و عزت مردم و کشور را به قیمت گذشتن از جان نگهبانی کرده اند. زخم زبان از داخل به مراتب از داغی گلوله و ترکش دشمن خارجی موثر تر بوده است، این زخم زبان ها است که می تواند وحدت و انسجام را در شرایطی که کشور به شدت محتاج آن است به خطر اندازد و چه چیزی بهتر از آن به عنوان خوش خدمتی به دشمن می تواند محسوب شود؟