اگرچه هنوز چند روز تا پایان کار رسمی بیست‌وسومین دوره نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌های داخلی که در مصلی بزرگ امام خمینی(ره) تهران در حال برگزاری است، فرصت باقی مانده؛ اما واقعیت ماجرا این است که این نمایشگاه پیش از آنکه آغاز شود به پایان رسید؛ نمایشگاه مطبوعات سال 96 همان روزی که در سیاهه شرکت‌کنندگان آن جای نام رسانه‌های مؤثر و جریان‌ساز از هر دو قطب سیاسی کشور خالی ماند، زنگ پایانش به صدا درآمد[...]
یادداشت: اگرچه
هنوز چند روز تا پایان کار رسمی بیست‌وسومین دوره نمایشگاه مطبوعات و
خبرگزاری‌های داخلی که در مصلی بزرگ امام خمینی(ره) تهران در حال برگزاری
است، فرصت باقی مانده؛ اما واقعیت ماجرا این است که این نمایشگاه پیش از
آنکه آغاز شود به پایان رسید؛ نمایشگاه مطبوعات سال 96 همان روزی که در
سیاهه شرکت‌کنندگان آن جای نام رسانه‌های مؤثر و جریان‌ساز از هر دو قطب
سیاسی کشور خالی ماند، زنگ پایانش به صدا درآمد. وقتی خبرگزاری‌ها و
پایگاه‌های بنامی، چون فارس، تسنیم، رجا، جهان، مشرق و... و روزنامه‌های
مهم و مؤثری، چون شرق، اعتماد، آرمان، وطن امروز و... در این گردهمایی
رسانه‌ای حضور نیافتند، آیا می‌شود منتظر یک نمایشگاه پر بار بود؟! مشخص
است که چنین چیزی ممکن نیست.
چرا نمایشگاه مطبوعات پس از بیست‌وسه دوره
به چنین روزها و شرایطی رسیده است؟! بی‌تردید نمی‌توان پاسخ این پرسش را در
این نوشتار کوتاه بازخوانی و ریشه‌های متعدد آن را بررسی و تشریح کرد؛ اما
در میان علل مختلف که در رسیدن این نمایشگاه به چنین شرایطی نقش
داشته‌اند، یک علت بیش از همه خودنمایی می‌کند و آن، نقش دولت و سیاست‌های
آن در زمینه برگزاری نمایشگاه مطبوعات در سال‌های اخیر است. دولت اعتدال از
همان بدو آغاز به کار گویا با برگزاری این نمایشگاه میانه خوبی نداشته و
همچنان نیز ندارد؛ چنانکه در سال اول استقرار خود از برگزاری نمایشگاه سر
باز زد و در سال‌های بعد نیز با وضع قوانین مختلف و افزایش هزینه‌ها مدام
دایره حضور رسانه‌ها را محدود و محدودتر کرد تا سال به سال از رونق این
نمایشگاه کاسته شود و به حال و روز امسال و امروزش برسد که حتی رئیس‌جمهور
نیز دیگر زحمت حضور در مراسم افتتاحیه آن را به خود نمی‌دهد و معاون اولش
را راهی مصلی تهران می‌کند. روندی که هیچ بعید نیست در سال‌های باقی‌مانده
از دولت اعتدال به بی‌رونقی بیشتر و حتی تعطیلی کامل این نمایشگاه منجر
شود.
