مسیر برجام و فرجام آن

برنامه جامع اقدام مشترک موسوم به برجام، توافقی بین المللی بر سر برنامه هسته ای ایران بود که در تاریخ 23 تیر 1394 میان کشورهای 5+1  در شهر وین تدوین گردید.

 بر طبق این توافق محدودیت هایی در بخش انرژی  و تاسیسات هسته ای  کشورمان اعمال شد و به منظور بررسی ،نظارت و تایید اعمال محدودیت ها از سوی ایران، آژانس بین المللی انرژی  اتمی به تمامی تاسیسات هسته ای کشورمان دسترسی منظم خواهد داشت.

 در  قبال این محدودیت ها و دسترسی های منظم، ایران نیز از ذیل تحریم های شورای امنیت،سازمان ملل،اتحادیه اروپا و آمریکا باید خارج می شد.

   گرچه موافقان برجام بر این باور بودند که این توافقنامه فتح الفتوح روابط ایران با جهان بود و به مثابه آفتاب تابانی خواهد بود که تمام یخ های روابط را آب خواهد کرد، ولی تمدید تحریم ها از آغازین روز های اجرای توافق مثل تمدید قانون ایسا(قانون تحریمی ثانویه که در سال 1995 علیه ایران تصویب شده بود) که از سوی مجلسین کنگره و سنای آمریکا تصویب شد و توسط رییس جمهور وقت آمریکا امضاء شد، نشانه های انحراف از برجام روشن شد.

    گرچه این حرکت تلنگری هرچند کوچک بر حامیان برجام وارد نمود ولی علیرغم هشدارهای مقام معظم رهبری مبنی بر عدم خوش بینی به برجام ، هیچ مقابله به مثلی در قبال نقض های مکرر آمریکا مشاهده نشد.

  اکنون برای ساده لوحانی که پیشرفت و توسعه را در گرو کلماتی چون جهانی شدن می دیدند بخوبی واضح و مبرهن شده است که دست دوستی با کسانی مثل آمریکا که امام خمینی(ره) آن را شیطان بزرگ نامید، راه به جایی نخواهد برد.

 اگر قرار بود رابطه با آمریکا تغییری در روند بهبود وضعیت اقتصادی کشور ایجاد کند باید کشورهای اروپایی که با آمریکا رابطه دارند این پیشرفت را لمس می کردند، در حالی که کشورهایی نظیر اسپانیا و یونان به رغم ارتباط با آمریکا نه تنها پیشرفت نداشته بلکه اقتصاد آنها در حال فروپاشی است.

     آری! اگر در زمان تصویب برجام عجله نمی شد، شاید کار به این جا نمی رسید، توجه به تعلیق های سال 82 و 83 در رابطه با غنی سازی اورانیوم باید مورد توجه قرار می گرفت چرا که حدیث "مومن از یک سوراخ گزیده نمی شود" مصداق همین امر است.

  اکنون بعد از 30ماه مذاکره، آمریکا به عنوان یکی از اعضاء از  توافق خارج شده و هشدارهای رهبر معظم انقلاب جامه عمل پوشیده است.

   گرچه اقدام ترامپ در خروج از برجام و رفتار زشت و سخیفش به تعبیر مقام معظم رهبری  خلاف انتظار نبود ولی آنچه در این مقطع قابل توجه است این است که برخی دولتمردان کشور علیرغم روشن شدن غیرقابل اعتماد بودن آمریکا از آخرین رمق های برجام حمایت نموده و به 5 کشور اروپایی باقی مانده چشم امید دوخته اند.