توان تعمیم‌دهی و تسری‌بخشی مسائل از تمایزات ویژه انسان است؛ اما همیشه در روندی ایجابی و مثبت نیست[...]
یادداشت: توان تعمیم‌دهی و تسری‌بخشی مسائل از تمایزات ویژه انسان است؛ اما همیشه در روندی ایجابی و مثبت نیست. گاهی برداشت‌ها و تعمیم‌ها در روندی مغالطه‌آمیز تحت تکنیک «فراگیر»نمایی قرار گرفته، نتایج ناخوشایند هم تولید می‌کند. مصداق بارز این موضوع، آغاز دومینووار حرکتی در روزها و هفته‌های اخیر است که به صورت تدریجی و مستمر ناامیدی، یأس‌پراکنی و گسست‌نمایی در شیرازه حاکمیت و اجتماع ایرانی را به سبب پاره‌ای ناآرامی‌ها در بازارهای اقتصادی و اتفاقات اجتماعی در فضای سیاسی و فرهنگی جامعه ما تبلیغ و ترویج می‌کند. وقوع سلسله اقداماتی که از دی ماه گذشته آغاز شده و با عبور از ایستگاه‌هایی، مانند خیابان پاسداران، کازرون، اعتراض کامیون‌داران، فشل‌سازی بازارهای ارز، طلا، خودرو با سونامی نقدینگی و تعطیلی بازار تهران فعلاً به آخرین آنها، یعنی قضیه آب در خرمشهر رسیده، به مثابه نشانگانی تحلیل می‌شوند که مؤید و تسریع‌بخش این فضا بوده و گاهی برخی از خودی‌ها را نیز نگران آینده کشور و انقلاب می‌کند.
این در حالی است که باید در واکاوی علل بروز و ظهور آنها هم به زمینه‌های داخلی که برخی کاستی‌ها و ناکارآمدی‌های بخش‌های مسئول مسبب آن است، توجه کرد و با دقت، سرعت، قاطعیت و اتحاد همه مسئولان برای آنها چاره‌ای اندیشید و از مسئله‌سازی و نقدهای ناامیدساز بی‌مورد اجتناب کرد و هم از نقش‌آفرینی بازیگران بیگانه غفلت نکرد. اتفاقاً این بخش مهم است؛ چون برنامه‌ریزی و تقسیم‌کاری در توطئه دشمن دیده می‌شود که کم‌سابقه است. دشمنان مستأصل انقلاب از یک سو با فشار روانی و تبلیغات مثلث دروغ‌ساز غربی، صهیونیستی و ارتجاع عربی در ایجاد این فضای ناامیدی و احساس از دست رفتگی همه چیز(!) به تحلیل وضعیت داخلی ما می‌نشینند و از سوی دیگر، از طریق عمله‌جات واداده و خائن داخلی خود موجده میدانی اتفاقات و اغتشاشاتی هستند که خوراک تحلیلی آنها در چرخه معیوب و باطل «عملیات روانی تحلیلی‌ـ ایجاد اغتشاش‌ـ تحلیل وقایع برساخته‌ـ تشدید ناامیدسازی» را تأمین می‌کند؛ حتماً کسانی که اسلحه به دست می‌گیرند و اعتراض آرام و بحق مردم خرمشهر به شوری آب شرب را بحرانی می‌کنند، از جنس خرمشهر نیستند و دقیقاً دشمن به این نیاز دارد تا بهم‌ریختگی فضای داخل را بزرگنمایی کرده و سیستم را از دست رفته جلوه دهد. اما چه سست است بافته دشمن؛ چرا که اولاً، نظام اسلامی همانند غالب نظام‌های سیاسی غربی و عربی جدای از مردمش نیست که امروز بخواهند در مقابل هم قرار گیرند. ثانیاً، مطالبه مردم در مشکلات بحق‌شان قبلاً به صورت کارشناسی و دلسوزانه از زبان رهبری بیان شده و اگر تحریم‌های خارجی و برخی اعتمادهای بی‌جای داخلی نبود، به طور قطع امروز شاهد این وضعیت نبودیم. ثالثاً، وقوع چند اتفاق با کیفیتی گفته شده، به معنای فراوانی آنها نیست و نباید ما را از بررسی درست، دقیق و سریع جوانب مسائل غافل و در اثر برخورد غیرکارشناسی، مسائل اجتماعی جدیدی ایجاد کند و در نهایت اینکه، نظام اسلامی با همدلی مسئولان و مردم و پیشه کردن استقامت با قوت از این مرحله عبور خواهد کرد.
