اکنون پس از گذشت ده قرن، بار دیگر غرب، شرق را مورد تجاوز قرار داده است، اما این بار به طور نامحسوس و نامرئی، با تحریک تعصبات، پا به مرزهای شرق گذاشته و جهان اسلام را درگیر نزاع‌های سیاسی، مذهبی، فرقه‌ای و حکومتی کرده است.
با نگاهی اجمالی به صفحات تاریخ اروپا در قرون وسطی، در قلمرو شارلمانی امپراتوری بیزانس به‌زحمت می‌توان چند تن باسواد پیدا کرد اما مقارن همین عصر در سدۀ دوم تا چهارم هجری قمری است که قلمرو اسلام از غرب آفریقا، از کنارۀ اقیانوس اطلس تا شرق بین‌النهرین در مرزهای چین و در اسپانیا (اندلس) پرچم یگانگی خداوند و رسالت پیامبر(ص) به اهتزاز درآمده و همه با هر فرقه به یک‌سوی مشخص نماز و حج بجا می‌آوردند، مسلمین با کتاب‌های افلاطون، ارسطو، اقلیدس و جالینوس و منجمین در باب اجرام فلکی و دانشمندان، محققان، فلاسفه و متکلمین در حال تحقیق و تفحص بودند و این در حالی بود که جهان اسلام در این قرون توسط سه دولت اسلامی عباسیان در بغداد، اُمویان اندلس و شیعیان فاطمی در مصر اداره می‌شد. هر چند متأسفانه تنش‌های سیاسی و نظامی و مذهبی گاهاً در میان بود، لیکن در مجموع قدرت جهان اسلام یک قدرت فرامنطقه‌ای و جهانی بود. افسوس به تدریج این اختلافات مذهبی، سیاسی و جنگ‌های داخلی با توطئه عناصر داخلی و خارجی، غالب بر روح وحدت و برادری شد و روحیۀ تساهل و تسامح به جای عدالت و شیوع نارضایتی عمومی از حاکمان بداندیش زمینه را در قرن 5 و 6 هجری قمری (1096-1291 م) مهیا کرد تا پاپ اوربان دوم خطبه هیجانی خود را در شهر کلرمون فرانسه ایراد نماید و شعار از مارسی فرانسه تا مزار مقدس (اورشلیم) را سر دهد و جنگ‌های صلیبی 200 ساله در منطقه آغاز نماید که این به وضوح تجاوز آشکار غرب به شرق بود. هر چند در طول هشت جنگ طولانی، دولت های¬ اسلامی با ناکامی‌هایی مواجه شدند اما پیروزی‌ها و نتایج آن به مراتب چشمگیرتر و این آغاز دوران جدید در اروپا شد. اکنون پس از گذشت ده قرن از آن حادثه به وضوح آشکار است، بار دیگر غرب، شرق را مورد تجاوز قرار داده است، اما این بار به طور نامحسوس و نامرئی، با تحریک تعصبات، پا به مرزهای شرق گذاشته و جهان اسلام را درگیر نزاع‌های سیاسی، مذهبی، فرقه‌ای و حکومتی کرده است و خود بر اریکه قدرت تکیه زده و خونریزی‌های شرق را نظاره می‌کند و از منابع آن سود کلان می برد و اینجاست که جمله تاریخی سید جمال‌الدین اسدآبادی که آرزوی وحدت جهان اسلام را داشت به ذهن تداعی می‌شود که "مسلمانان با هم متفق شده‌اند که با هم متحد نشوند". رمز پیروزی در این حملات و تجاوز آشکار به منافع کشورها و ملل اسلامی، اتحاد مسلمین، چشم‌پوشی از تعصبات بی جا و آگاهی از نفوذ و نقشه غرب است، آن‌گونه که رهبر عزیزمان به کرات بر وحدت و اتحاد اسلام تأکید کرده اند. چه خوب است که همۀ عالمان جهان اسلام از هر فرقه و مذهبی که هستند بر اساس مصلحت زمان هم که شده هرگونه عامل تفرقه و اختلاف انگیز که در بین مسلمین رواج دارد را منع و تنها بر وحدت اسلام تکیه کنند؛ آن‌وقت است که آفتاب اقتدار، اتحاد، وحدت و پاکی از شرق طلوع خواهد کرد.
