دیروز در نشستی جنجالی در مجلس شورای اسلامی آخرین لایحه از لوایح کارگروه اقدام ویژه مالی(FATF) موسوم به لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم(CFT) به تصویب رسید و بازتابهای بسیاری در رسانههای خارجی و داخلی داشت[...]
یادداشت: دیروز
در نشستی جنجالی در مجلس شورای اسلامی آخرین لایحه از لوایح کارگروه اقدام
ویژه مالی(FATF) موسوم به لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تأمین
مالی تروریسم(CFT) به تصویب رسید و بازتابهای بسیاری در رسانههای خارجی و
داخلی داشت. نکاتی در زمینه این لایحه، فرایند تصویب و پیامدهای اجرایی آن
قابل ذکر و تأمل است که بایستههای رفتاری ویژهای را میطلبد:
1ـ تا
کامل شدن چرخه نهایی این مصوبه و تبدیل آن به قانون فرصتهایی باقی مانده
است و باید شورای نگهبان آن را از نظر مغایرت با قانون اساسی و شرع مبین
اسلام بررسی کند که اگر رد شود و مجلس نیز به اصلاحات احتمالی شورا تن
ندهد، به مجمع تشخیص خواهد رفت و مجمع با هدف بنبستشکنی در ساختار سیاسی
کشور و به منزله بازوی مشورتی رهبری با در نظر گرفتن عیار مصالح و منافع
کلان ملت با حضور قاطبه مسئولان ارشد کشور و حضور نمایندگان غالب سلایق و
علایق سیاسی و اجتماعی در آن تصمیمگیری میکند؛ از این رو خروجی و نتیجه
تصمیمگیری مجمع هر چه باشد، با امضای رهبری فصلالخطاب بوده و باید مورد
توجه و اتقان قرار گیرد.
2ـ در حین بحث و بررسی مجلس درباره این لایحه،
برخی نامه دفتر رهبری را که به دلیل ضرورت طی مراحل قانونی منتشر شد،
مستمسک خود گرفتهاند تا فردا روزی همانند برجام مدعی تأیید آن از سوی
معظمله شوند؛ در حالی که اولاً، برخی توقع دارند در هر موضوع چالشی، رهبری
رأسا ورود کنند؛ در حالی که دأب رهبری ورود به مسائل با وجود سازوکارهای
قانونی نیست. ثانیاً، نظر رهبری درباره کلیت کنوانسیونهای بینالمللی
کاملاً شفاف و خدشهناپذیر است. آنچه مشخص است اینکه، تجارب چهل ساله
انقلاب و نظام و رهنمودهای رهبر معظم انقلاب، دقت و مراقبت در مفاد
کنوانسیونهایی را که عموماً برخلاف ظاهر آراسته، محتوایی استعماری دارند،
ضروری میکند.
3ـ تجربه لایحه CFT نشان خواهد داد، آنچه بیش از یک
کنوانسیون خاص اهمیت دارد بصیرت عمومی مردم است. گفتمان بیاعتمادی به غرب
باید ورد زبان و ملکه ذهن عامه جامعه شود. مردم باید به این نتیجه قطعی
برسند که همچون همه سالهای گذشته از انقلاب اسلامی در آینده نیز هیچ
گزینهای خارج از ایران دلسوز آنها نخواهد بود.