صفحه نخست >>  عمومی >> پرسمان
تاریخ انتشار : ۲۹ آذر ۱۳۹۷ - ۱۳:۰۸  ، 
کد خبر : ۳۱۳۲۲۴

دلایل اعتراضات جلیقه زردها چیست؟

آنچه مسلم است اینکه اعتراضات جاری در فرانسه، ماهیتی بنیادین و زیربنایی دارد. به عبارت بهتر، در اینجا ما با پدیده‌ای سطحی و روبنایی مواجه نیستیم. نوع رفتار معترضین، شعارهایی که آنها سر می دهند و خشمی که بر فضای تظاهرات حاکم است، نشان دهنده انفجار جامعه فرانسه و تمایل ذاتی آن مبنی بر گذار از وضعیت موجود جامعه است. از این رو، بی دلیل نیست که سه بار عقب نشینی مکرون در برابر معترضین منجر به پایان اعتراضات نشده است. از سوی دیگر، "جلیقه زردها" در روزهای نخست حضور خود در خیابان‌های پاریس و دیگر شهرهای فرانسه، صرفا حکم "گروهی معترض" را داشتند اما در مدتی کوتاه به "نماد گذار ساختاری در فرانسه" و حتی ‌باتوجه به سرایت اعتراض ها به سایر کشورهای اروپایی، به "نماد گذار از اروپای واحد" تبدیل شدند. در مقیاسی وسیع تر، جلیقه زردها به نماد "تقابل با نظام سرمایه داری" تبدیل شدند. مخاطب جلیقه زردها صرفا دولت مکرون نیست بلکه سایر احزاب و گروه‌ها، اعم از سوسیالیست و محافظه کار هستند که طی دهه‌های اخیر، خصوصا پس از تشکیل اروپای واحد عملا قدرت هضم مطالبات مردمی را نداشته اند. بنابراین، اعتراض جلیقه زردها را نمی توان به یک اعتراض حزبی از سوی جریان‌های ملی گرا یا چپ‌های افراطی تقلیل داد. نباید فراموش کرد که اقشار مختلفی از مردم در میان جلیقه زردها حضور دارند. افرادی که لزوما متعلق به هیچ یک از جریان‌های سیاسی در فرانسه نیستند.

در سال 2007 میلادی، زمانی که بحران اقتصادی در اروپا به وقوع پیوست، شاهد آغاز اعتراضات در دو کشور یونان و اسپانیا بودیم. در آن زمان، بحران از "سطح هرم" شروع شد و به "راس هرم" یعنی تروییکای اروپایی نرسید. همین مسئله سبب شد تا سه کشور آلمان، انگلیس و فرانسه در صدد مهار و مدیریت اعتراضات اقتصادی در درون اروپا بر آیند. همچنین آنها با ساده سازی صورت مسئله، سعی کردند این اعتراضات را به "اعتراضات معیشتی"تقلیل دهند. فراتر از آن، سران اروپایی به دروغ به شهروندان خود وعده دادند که با اعمال سیاست‌های ریاضتی در کوتاه مدت، شاهد مهار بحران در قاره سبز خواهیم بود. هم اکنون در پایان سال 2018 میلادی قرار داریم و بحران اقتصادی در اروپا باقیست. "رشد اقتصادی" به عنوان یک شاخص مالی نیز در طی این مدت عملا نتوانست جایگزین "ریاضت اقتصادی" شود.

در حال حاضر اعتراض‌ها از "راس هرم" آغاز شده و به سطح هرم در حال گسترش است. این اعتراض‌ها از فرانسه آغاز شد؛ کشوری که دومین اقتصاد منطقه یورو و فراتر از آن یکی از رهبران اصلی اروپای واحد و منطقه یورو محسوب می شود. همگان به یاد دارند که در سال گذشته میلادی از مکرون به عنوان رهبر جدید اروپای واحد یاد می شد! سیاستمداری که محبوبیت وی هم اکنون در کشورش به حدود 23 درصد تنزل پیدا کرده است. صراحتا معتقدم که اروپا با جدی ترین بحران ممکن از زمان تشکیل خود مواجه شده است. بحرانی که مدیریت آن از عهده سیاستمداران سنتی (سوسیال دموکرات و راست میانه ) خارج شده است؛‌ زیرا مسأله‌ای که اکنون اروپا با آن مواجه است، هم به لحاظ ماهیت طبقاتی معترضان که از طبقه‌ی فرودست جامعه هستند و هم به لحاظ کیفیت شروع و ادامه‌ اعتراض ها که به صورت دومینووار به دیگر کشورهای اروپایی سرایت کرده است، متفاوت از گذشته است.

نظرات بینندگان
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات