این عکس را سید یاسر جبرائیلی، تحلیلگر مسائل اقتصادی در صفحه اینستاگرامی خود گذاشته و نوشته است:
آمار واردات محصولات کشاورزی ما بسیار وحشتناک است. کل درآمد پیش‌بینی شده از محل نفت در بودجه سال جاری، حدود ۱۴۸ هزار میلیارد تومان است. کل بودجه عمومی کشور نیز ۴۰۷ هزار میلیارد تومان است. حال حساب کنید که ۱۰۴ هزار میلیارد تومان یعنی معادل دو سوم درآمد‌های نفتی بناست در سال جاری صرف واردات خوراک دام و گوشت شود. می‌توان به این شکل نیز حساب کرد که اگر این وابستگی به واردات محصولات کشاورزی و گوشت رفع شود، چه میزان وابستگی ما به درآمد‌های نفتی کاهش خواهد یافت.
این آمار دهشت‌انگیز واردات محصولات کشاورزی و خوراک دام و گوشت چراست؟ آیا ما در کشور مشکل آب یا زمین مناسب برای استحصال محصولات کشاورزی داریم؟
در کشور ما حدود هشت میلیون هکتار زمین مورد بهره‌برداری وجود دارد که از آب کشاورزی استفاده می‌کند. از این مساحت، حدود دو میلیون هکتار صرف کاشت خوراک دام می‌شود و شش میلیون هکتار، صرف کاشت خوراک انسان. آن دو میلیون هکتاری که برای خوراک دام استفاده می‌شود، پاسخگوی نیاز ما نیست و این است که به واردات روی آورده‌ایم. ظاهرًا ماجرا این است که ما مشکل زمین و آب داریم و به این دلیل محتاج واردات هستیم.
اما واقعیت این است که این وابستگی به واردات اقلام کشاورزی، ناشی از اهمال مدیریتی یا تصمیمات غلطی است که ظرفیت هشتاد میلیون هکتار مرتع در کشور را تقریباً بلااستفاده گذاشته است.
آنچه در تصویر می‌بینید، بخشی از مراتع کشور است که دامدار عزیز ما، بدون استفاده از آب کشاورزی یا خوراک وارداتی دام، در حال تغذیه گوسفندان خود است.
شاید گفته شود این دست مراتع، پاسخگوی نیاز کل کشور نیست و اکثر مراتع کشور در چنین وضع مطلوبی نیستند. پاسخ اینکه اولاً از همین مراتع زنده موجود نیز استفاده مطلوب و بهینه نمی‌شود؛ ثانیاً جمعی از نخبگان جوان و انقلابی، در منطقه‌ای در استان قزوین، به دانشی دست یافته و توانسته‌اند بدون استفاده از یک قطره آب کشاورزی، مساحت عظیمی از مراتع منطقه را برای تأمین خوراک دام برای دامداری خود احیا کنند. این مدل، که تجربه شده و چندین سال است که جواب داده، قابل تعمیم به کل هشتاد میلیون هکتار مراتع کشور است.
اگر این اتفاق بیفتد، اولاً تمام هشت میلیون هکتار اراضی که از آب کشاورزی استفاده می‌کند، صرف کاشت خوراک انسان خواهد شد، ثانیاً نه تنها نیاز به واردات حتی یک کیلو خوراک دام یا گوشت از بین خواهد رفت، بلکه ما با وفور محصولات دامی مواجه خواهیم شد و علاوه بر کاهش قیمت و افزایش توان مصرف گوشت و لبنیات، توان صادرات نیز خواهیم داشت.
به این یادداشت دکتر جبرائیلی این نکته را نیز لازم است اضافه کنیم که بی تدبیری‌های سال‌های اخیر در بخش مدیریت اجرایی کشور موجب شد تا با خوش خیالی نسبت به هزینه‌های کم واردات به نسبت تولید داخلی، حجم عظیم گوشت به کشور وارد شود. در واقع علت عمده مشکل امروز کشور در بخش گوشت به همین موضوع برمی گردد که در سالیان اخیر بیشترین ضربه را به تولید داخلی زده است، به طوری که در نتیجه همین خوش خیالی‌ها در سال اخیر دولت بخش زیادی از ارز تخصیص یافته به کالا‌های اساسی را به واردات گوشت اختصاص داد تا مانع افزایش قیمت آن در بازار شود، ولی هنوز که هنوز است قیمت این کالای پرمصرف داخلی با درآمد‌های خانوار ایرانی هم خوانی ندارد و همچنان جزو کالا‌های لاکچری است.
