گزارش روز/ تصمیم بدون بازگشت

یادداشت: هجدهم اردیبهشت ماه 1398، درست یک سال پس از خروج ایالات متحده آمریکا از توافق جامع هسته‌ای، جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفت به صبر استراتژیک خود در برابر وعده‌های دولت‌های اروپایی مبنی بر تأمین منافع ایران در برجام و زنده نگه داشتن این توافق بدون حضور آمریکا پایان دهد. ایران با اعلام یک برنامه چند مرحله‌ای بر اساس مفاد 26 و 36 توافق جامع هسته‌ای، بخشی از تعهدات خود را به حالت تعلیق درآورد و اعلام کرد، اگر در بازه زمانی تعیین شده (60 روز) اروپایی‌ها در راستای تأمین منافع ایران گامی برندارند، اجرای بخش دیگری از تعهدات خود را نیز متوقف خواهد کرد! حالا در روزهای ابتدایی تیر ماه و در فاصله کمتر از 15 روز مانده به پایان فرصت سه کشور اروپایی حاضر در برجام، خبرگزاری انگلیسی «رویترز» فاش کرده است، انگلیس، آلمان و فرانسه با ارسال یادداشتی به تهران، به طور رسمی به کشورمان هشدار داده‌اند که در صورت توقف تعهدات برجامی از سوی دولت ایران، جمهوری اسلامی با عواقب سختی روبه‌رو خواهد شد. اروپایی‌ها که بلافاصله از آغاز فرصت 60 روزه، اعلام کرده بودند هیچ ضرب‌الاجل یا شرط‌گذاری از سوی تهران را نمی‌پذیرند، کمی بعدتر با بی‌فایده دیدن این لفاظی‌ها، با جملاتی آشتی‌جویانه وعده‌های خود درباره سازوکار مالی اینستکس را تکرار کرده و در نهایت وزیر خارجه آلمان را برای رایزنی و وقت‌کشی بیشتر راهی پایتخت جمهوری اسلامی ایران کردند، اما اکنون با شکست همه این تلاش‌ها و روبه‌رو شدن با این واقعیت که تصمیم نظام اسلامی درباره آینده برجام، یک تصمیم بدون بازگشت است، مسیر تهدید را در پیش گرفته‌اند. بهتر این بود که سیاستمداران اروپایی پیش از نگارش این یادداشت، به تاریخ چهل ساله انقلاب اسلامی و سیاهه تهدیدات بی‌پایان و البته بی‌اثر آمریکایی‌ها و غربی‌ها نگاهی می‌انداختند و مسیر آزموده و شکست‌خورده تهدید ملت ایران با هدف عقب‌نشینی مردم ما از حقوق و منافع‌شان را یک بار دیگر امتحان نمی‌کردند.