عظمت این مراسم چیزی نیست که از چشم ملت‌ها و لنز دوربین‌های خبری پنهان بماند و لذا همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب فرمودند، راهپیمایی اربعین می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد تمدن نوین اسلامی باشد.
راهپیمایی اربعین از جمله مراسمی است که علاوه بر بُعد معنوی و فرهنگی، آثار و برکات متعدد دیگری را نیز به همراه داشته و دارد، که شاید تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته باشد.
رونق و بهبود وضعیت معیشتی و به‌ویژه زیرساخت‌های شهری در گذرگاه‌های مناطق محروم مرزی و در مسیر راه کربلا، یکی از برکاتی است که شاید بدون وجود چنین مراسمی، تحقق آن در کوتاه مدت امکان پذیر نبود و این نیست مگر لطف امام حسین (ع) به میزبانان زائرین حرمش در مسیری که هر سال رونق بیشتری می‌گیرد.
گسترش ارتباط و تعامل بین زائرین از اقوام مختلف ایرانی و ایضاً غیرایرانی، از دیگر برکاتی است که قطعاً به تقویت انسجام و وحدت بین مسلمین منجر خواهد شد.
همچنین مراسم اربعین نوعی تمرین عملی برای مردم و مسئولین در برخورد با حوادث غیرمترقبه نیز محسوب می‌گردد و این توانایی را در آن‌ها ایجاد می‌نماید که در تعامل و همراهی با یکدیگر، به‌راحتی بتوانند در حوادث احتمالی با بسیج امکانات، مشکل اسکان و تغذیه و سایر نیاز‌های آسیب‌دیدگان را تأمین نمایند.
بی‌شک حضور پررنگ مسئولین در بین مردم، به‌ویژه در مناطق مرزی و محروم کشور نیز، آثار و برکات خود را دارد و می‌تواند در رفع مشکلات موجود و سرعت بخشیدن به روند امور جاری مؤثر واقع شود.
عظمت این مراسم چیزی نیست که از چشم ملت‌ها و لنز دوربین‌های خبری پنهان بماند و لذا همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب فرمودند، راهپیمایی اربعین می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد تمدن نوین اسلامی باشد.
البته برای افزایش غنای مادی و معنوی این مراسم باید برای حل و رفع برخی از مسائل حاشیه‌ای آن نیز تدبیری اندیشیده شود.
به‌عنوان مثال؛ با این‌که عراقی‌ها با تمام توان و با تمام وجود پذیرای زائران اربعین حسینی هستند و مکان، تغذیه و خدمات رایگان را (بعضاً با بهترین کیفیت) در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند، اما برخی از هموطنان ایرانی، رفتار شایسته‌ای با زائرین عراقی حرم امام رضا (ع) و سایر امام‌زادگان مدفون در ایران ندارند.
برخی از موکب‌داران و میزبانان عراقی گلایه داشتند از این‌که، برخی از ایرانیان نه‌تن‌ها هزینه اسکان و تغذیه که حتی هزینه استفاده از سرویس بهداشتی را نیز از آنان دریافت می‌کنند و گاهی کالاهای مورد تقاضای آن‌ها را با قیمتی به مراتب بیشتر در اختیارشان قرار می‌دهند.
رفع مشکلات زیرساختی به ویژه در مورد راه‌های مواصلاتی و سیستم ارتباطی موضوع دیگری است که از یکسو می‌تواند رضایتمندی مردم عراق را به دنبال داشته باشد و ناآرامی‌ها را رفع نماید و از سوی دیگر، تبادلات تجاری، تعاملات توریستی و جریان سفر‌های زیارتی را تسهیل نماید؛ لذا شایسته است، مسئولین دستگاه‌های ذیربط در کشور، ضمن اعلام آمادگی خود برای پذیرفتن پروژه‌های بازسازی در عراق، مسئولین عراقی را به بهینه‌سازی زیرساخت‌ها ترغیب و با جدیت بیشتری موضوع را دنبال نمایند.
بهبود وضعیت بهداشتی در مسیر راه کربلا به‌خصوص در عراق حائز اهمیت فراوان است و این موضوع علاوه بر فرهنگ‌سازی مستلزم انجام اموری است که برخی از آن‌ها به هزینه چندانی نیاز ندارد.
استفاده بیش از حد از ظروف یکبار مصرف، عدم رعایت مسائل بهداشتی در تهیه مواد غذایی و همچنین پراکنده شدن حجم انبوه زباله در مسیر‌های راهپیمایی از جمله مواردی است که با انجام اقداماتی مانند؛ آموزش و فرهنگ‌سازی و یا تعبیه تعداد کافی سطل زباله، به راحتی قابل رفع است.
در مورد نظافت معابر، اگرچه گذرگاه‌های ورودی و خروجی ایران مشکل به مراتب کمتری دارند، اما کمبود سطل زباله در برخی از مسیر‌های داخل ایران از جمله؛ در اطراف برخی از موکب‌ها و اطراف گیت‌های ورود و خروج، کاملاً مشهود است.
صرف‌نظر از شکل و شمایل فضای داخلی و بیرونی منازل مردم عراق و این‌که اکثر منازل حالت ویلایی دارند، نکته قابل تأمل این است که یک اصل اسلامی کاملاً در آن‌ها رعایت شده است و این اصل چیزی نیست جز جداسازی بخش اندرونی (قسمت خانوادگی) از بیرونی (میهمانخانه) که همین مسئله پذیرش میهمان غریبه و نامحرم را تسهیل نموده است، در حالی که خانه‌های ایرانی عمدتاً آپارتمانی است و از وجود چنین مزیتی نیز بی‌بهره هستند.
اقدام ناصواب برخی از مغازه‌داران و رانندگان در عراق و گاهی در ایران، برای سوءاستفاده از موقعیت در جهت افزایش قیمت کالا و یا خدمات و نیز کرایه‌ها، یا سرقت خودرو یا اشیاء داخل آن‌ها در پارکینگ‌های مرزی ایران و همچنین سوءاستفاده اپراتور‌های تلفن همراه، از دیگر معضلاتی است که نیازمند برنامه‌ریزی دقیقتر است.
کلام آخر این‌که؛ متأسفانه تعداد معدودی از هموطنان بر این باورند که میهمان‌نوازی عراقی‌ها با هزینه ایران صورت می‌پذیرد و این نوع نگاه عین ناسپاسی از کسانی است که از بذل مال و دارائی خودشان برای پذیرایی از زائران ایرانی و غیرایرانی دریغ نمی‌کنند و این نیز نکته دیگری است که مستلزم توجیه افکار عمومی است.
