کابوس برکات خون شهید

یادداشت: ترور سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی با برنامه‌ریزی قبلی، مصداق بارز اقدام تروریستی از سوی دولت آمریکاست. مشاهده صحنه‌های پرشور و شکوه تشییع پیکر پاک حاج قاسم، ابومهدی و سایر شهدای مقاومت در شهرهای مختلف دو کشور عراق و ایران محبوبیت این شهدا، درک عظمت مأموریت آنها برای اعتلای اسلام و مسلمانان، قدردانی مردم و پیوستگی و همبستگی دو ملت و دولت ایران و عراق را نشان می‌دهد که قطره‌ای اندک از جلوه ثارالله است و اساس کاخ ظلم آمریکایی را به زیر خواهد کشید. بر اساس گفته‌های مقامات آمریکایی، آنها از حدود یک ‌سال و نیم پیش در صدد ترور سردار سلیمانی و برخی دیگر از چهره‌های شاخص مقاومت جهانی اسلام علیه جبهه کفر و نفاق و ارتجاع بوده‌اند، اما آمریکایی‌ها و شرکای مجرم‌شان از امروز در کابوسی مداوم و مستمر به سر خواهند برد که به این زودی‌ها تمام نمی‌شود. شمارش معکوس انتقام سخت شاخه‌ها و شعبه‌های متنوع و متعدد جبهه مقاومت بین‌المللی از نظام سلطه و تروریسم آمریکایی آغاز شده است و سال‌ها زندگی را بر آنها تلخ خواهد کرد، به گونه‌ای که از سایه خودشان نیز می‌ترسند.
دومینوی آثار و برکات خون بی‌گناه سردار مقتدر و مظلوم جهان اسلام و چهره بین‌المللی مقاومت تازه آغاز شده و بزرگ‌ترین آن، زهر انتظار کشنده‌ای است که جرعه جرعه بر کام دشمنان ابله ما ریخته خواهد شد. اینکه انتقام سخت و راهبردی جمهوری اسلامی ایران و جبهه بزرگ مقاومت ضد سلطه آمریکایی در چه زمان و مکانی باشد، دردناک‌تر از خود اجرای حکم است. ممزوج شدن خون شهید سلیمانی و شهید ابومهدی المهندس به نماد اتحاد و انسجام مستحکمی بین ایران و عراق و جهان اسلام تبدیل خواهد شد که برای آمریکایی‌ها جز خسارت و هزینه بیشتر، آورده‌ای نخواهد داشت.
اما موفقیت نشست امروز ائتلاف «سائرون» تحت حمایت «مقتدی الصدر» با ائتلاف «الفتح» به ریاست هادی العامری می‌تواند بسترساز تصویب قانونی در پارلمان با رأی اکثریت نمایندگان برای اخراج آمریکایی‌ها از عراق و در ادامه از کل منطقه باشد. بنابر معاهدات بین‌المللی و قرارداد امنیتی میان آمریکا و عراق، ترور سردار سلیمانی و ابومهدی ناقض معاهدات آمریکایی‌هاست؛ زیرا بر اساس این معاهدات حضور نیروهای آمریکایی در عراق فقط در زمینه آموزش نیروهای عراقی است، نه اقدام به کشتار عراقی‌ها. برکات خون سردار در ابعاد داخلی مثل تضمین امنیت، وحدت، عزت و استقلال مردم ایران عزیز مثنوی هفتاد من کاغذ است که مجال دیگری می‌طلبد.