دولت راهی غیرازاین ندارد؟!

یادداشت: جمهوری اسلامی در چهل سال گذشته همواره با یک دشمن خارجی نام‌آشنا روبرو بوده که درصدد ضربه به اصل نظام بوده است. آمریکا در تمام این مدت از راه‌هایی همچون جنگ مستقیم، تحریک اقوام، ترور شخصیت‌ها، تهاجم فرهنگی و تحریم اقتصادی به فکر به زانو درآوردن جمهوری اسلامی بوده و دراین‌بین برخی از غرب‌گرایان داخلی که در قدرت اجرائی کشور نیز در مقاطعی در اختیار آن‌ها بوده است، تلقیشان بر این بود که توان با گرگ مذاکره کرد و نظام را به سمت مذاکره سوق می‌دادند.

گزاره‌های خبری:

رئیس‌جمهور روحانی روز یکشنبه (8 تیرماه) طی اظهاراتی در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا گفت: «سال ۱۳۹۹ سخت‌ترین سال کشور از لحاظ فشار اقتصادی دشمن و بیماری عالم‌گیر است.» وی تصریح کرد: «از لحاظ فشار اقتصادی، فشاری که از سال ۹۷ آغاز شد، در سال ۹۸ بیشتر ‌شد و در سال ۹۹ هم بیشتر می‌شود. امروز شدیدترین فشار اقتصادی بر کشور عزیزمان وارد می‌شود.» در کنار این اظهارنظرهای ناامیدکننده از سوی دکتر روحانی، برخی از سیاسیون اصلاح‌طلب نیز در داخل مجدداً ساز مذاکره مجدد با آمریکا را کوک می‌کنند؛ مصطفی تاجزاده افزایش قیمت دلار را به تحریم نسبت می‌دهد و راهکار حل مشکل را در مذاکره می‌داند و حسین علایی می‌گوید باید با ترامپ مذاکره می‌کردیم و پرچم مذاکره را از دست او می‌گرفتیم. وی در گفتگو با روزنامه اعتماد اضافه می‌کند: «به‌محض آنكه دونالد ترامپ حرف زدن درباره خروج از برجام را شروع كرد و درخواست مذاكره كرد، ايران مي‌توانست دستور كاري براي مذاكرات با آمريكا تعيين كند تا اين حربه را از دست او بگيرد.»

گزاره تحلیلی:

هدف از ترسیم سالی سخت و هم‌زمانی آن با طرح مذاکره مجدد با آمریکا از سوی برخی اصلاح‌طلبان، این پیام را به مردم القا می‌کند که تنها راه‌حل مشکلات کشور مذاکره است و دولت راهی غیرازاین پیش رو ندارد؛ درحالی‌که تجربه به ما نشان می‌دهد، مذاکره تأمین‌کننده منافع ملی کشور نیست و مدعیان مذاکره با آمریکا ابتدا باید دستاوردها و امتیازات داده شده در گذشته را برای ملت برشمارند و بعد سخن از مذاکره بزنند. آیا این آقایان حاضرند دارایی شخصی خود را درازای دریافت هیچ، معامله کنند؟ مقام معظم رهبری در خصوص مذاکره با غربی‌ها می‌فرمایند: «این‌ها مذاکره هم که می‌کنند مذاکراتشان با دغل و فریبکاری است. همان کسانی که پشت میز مذاکره ظاهر می‌شوند، آن جنتلمن‌های پشت میز مذاکره، همان تروریست‌های فردای بغداد هستند.» (نویسنده: فرهاد کوچک‌زاده)