در روز‌های اولیه شمارش آراء انتخاباتی در آمریکا، دولت انگلیس به پیروزی ترامپ امیدوار بود، اما رفته رفته این امید کمرنگ‌تر شد. به طوری که اکنون با نزدیک‌تر شدن «جو بایدن» به صندلی ریاست جمهوری، وضعیت برای «بوریس جانسون» نخست وزیر انگلیس نیز دشوار‌تر می‌شود.
نشری دیت سایت آلمان با اشاره به پیشتازی نامزد دموکرات‌ها در شمارش آراء انتخاباتی آمریکا نوشت: در صورت شکست ترامپ در انتخابات، دولت انگلیس تنهاتر می‌شود. «جو بایدن» رئیس جمهوری جدید آمریکا خواهد شد و پشتیبان مهم خارجی که نخست وزیر بوریس جانسون و تندرو‌های حزب محافظه کار در خروج از اتحادیه اروپا (برگزیت) به آن اعتماد کرده بودند، از بین می‌رود.
بر این اساس در ژانویه بایدن رئیس جمهور آمریکا خواهد بود که به کاخ سفید می‌رود و شاید کمی هم به شخص جانسون و سیاست آمریکا در قبال انگلیس فکر می‌کند. این اتفاق تقریباً همزمان با پایان مهلت خروج انگلیس از اتحادیه اروپا رخ می‌دهد. با اجرایی شدن برگزیت، لندن از نقش خود به عنوان پل ارتباطی آمریکایی‌ها در اتحادیه اروپا صرف نظر می‌کند و از این رو برای دولت جدید آمریکا کمتر از گذشته جالب است. اگر دولت جانسون طی سال‌های اخیر به این میزان روابط خود را با اتحادیه اروپا تیره و تار نمی‌کرد، اکنون انقدر تنها نبود.
مقامات ساختمان شماره ۱۰ خیابان داونینگ استریت ظاهراً در روز‌های نخست شمارش آرا، همچنان به پیروزی ترامپ امیدوار بودند. «دومینیک راب» وزیر امور خارجه روز چهارشنبه اعتراف کرد:"ما از اینکه این پیروزی چقدر نزدیک بود، شگفت زده بودیم. " حتی وقتی دونالد ترامپ سرسختانه پیروزی ادعایی خود را اعلام کرد، راب از رفتار غیر دموکراتیک خود فاصله نگرفت. وقتی ترامپ روز پنجشنبه خود را با انبوه دروغ هایش در مقابل چشمان جهان ظاهر شد، دولت انگلیس سکوت کرد.
انتخاب بایدن یک شکست برای نخست وزیر انگلیس و تندرو‌های حزب او محسوب می‌شود. از نظر بایدن، احساس مسئولیت و احساس افتخار مهم هستند. بایدن نیز به این دلیل انتخاب شد که آنچه ترامپ و دیگر پوپولیست‌ها ندارند را تبلیغ می‌کند: احترام به قانون اساسی، قوانین، سازمان‌های چند جانبه (مانند سازمان تجارت جهانی) و موافقت نامه‌ها (مانند توافق نامه حفاظت از آب و هوای پاریس)، اما همچنین احترام به روح جامعه دیپلماتیک اتحادیه اروپا و قوانین آن.
به همین دلیل جانسون، بعنوان «ترامپ اروپا»، همانطور که نخست وزیر انگلیس در ایالات متحده آمریکا نامیده می‌شود، احتمالاً در کاخ سفید جدید روز‌های سختی را پشت سر خواهد گذاشت. بایدن فراموش نخواهد کرد که چگونه جانسون و هم حزبی هایش از حمایت‌های تحریک آمیز واشنگتن برای خروج از اتحادیه اروپا سوء استفاده کردند.
این برای جانسون خطرناک است، خصوصاً اینکه رقبای وی در داخل و خارج از حزب محافظه کار می‌توانند ناگهان با تدبیر، تخصص و رفتار صحیح سیاسی جایگزین بهتری برای او باشند.
تغییر در کاخ سفید همچنین بر روند برگزیت و مذاکرات لندن و اتحادیه اروپا تأثیر دارد. برای بایدن به عنوان یک آمریکایی با ریشه‌های قوی کاتولیک-ایرلندی، رفاه ایرلندی‌ها مهم است، اما مهمتر از همه توافق نامه صلح ایرلند شمالی است. اما این دقیقاً همان چیزی است که جانسون به آن بی توجه بوده است. هنگامی که وی لایحه بازار داخلی را پیشنهاد کرد، بند‌های پروتکل ایرلند شمالی را برای جلوگیری از کنترل مرزی بین استان ایرلند شمالی و جمهوری ایرلند تضعیف کرد. نتیجه قانون بازار واحد در نهایت این خواهد بود که اتحادیه اروپا مجبور می‌شود به نوعی تجارت بین ایرلند شمالی و جمهوری ایرلند را کنترل کند.
جانسون همچنین باید سودای توافق تجاری بزرگ با ایالات متحده را فراموش کند. بایدن در سپتامبر به توافق بین آمریکا و انگلیس واکنش تندی نشان داد و گفت: مهم نیست که چه نوع توافق نامه‌ای بین انگلیس و ایالات متحده منعقد خواهد شد، باید به توافق صلح ایرلند پایبند بود و از قوانین سخت مرزی اجتناب کرد. به بیان دیگر جانسون باید بند‌های بحث برانگیز قانون بازار داخلی را فراموش کند. اما وی تنها در صورت توافق در مورد توافق تجاری با اتحادیه اروپا می‌تواند افکار عمومی در داخل کشور را توجیه کند و زمان برای او به تدریج در حال اتمام است.
جانسون با تکیه بر حمایت ترامپ در مذاکرات با اتحادیه اروپا بر خواسته هایش پافشاری کرده است. در واقع وعده معامله تجاری با آمریکا، دلیل عزم جانسون و هم حزبی هایش برای خروج از بازار داخلی اتحادیه اروپا و اتحادیه گمرکی آن است. استدلال اصلی برای برگزیت همیشه این بوده است که پادشاهی انگلستان جدا از مقررات آزار دهنده اتحادیه اروپا در آن صورت از آزادی مذاکره برای توافق نامه‌های سودآور تجاری با کشور‌های ثالث، از جمله ایالات متحده برخوردار می‌شود. دقیقاً به همین دلیل، جانسون و نیرو‌های موافق برگزیت در حزب، توافق نامه خروج «ترزا می» را پذیرفتند. همچنین در آن زمان ترامپ تهدید کرد که در غیر این صورت آمریکایی‌ها قادر به تجارت با انگلستان نخواهند بود.
ایالات متحده می‌خواست مواد غذایی را به انگلیس صادر کند، به عنوان مثال گوشتی که با هورمون تولید می‌شود. اما این تنها در صورتی جواب می‌دهد که انگلیسی‌ها مجبور به رعایت استاندارد‌های ایمنی غذایی اتحادیه اروپا نباشند. انگلیس امیدوار بود که ترامپ پیروز شود و لندن بتواند خطر شکاف بنیادی با اتحادیه اروپا را پشت سر بگذارد، اما اکنون باید داونینگ استریت در این مورد تجدید نظر کند.
در داخل انگلیس حزب محافظه کار بزودی مقصر را برای دور نگه داشتن کشور از پیامد‌های شکست ترامپ پیدا خواهد کرد؛ نام این فرد بوریس جانسون است. نخست وزیر در حال حاضر با مشکلات سیاسی داخلی روبرو است. نه به این دلیل که موج دوم همه گیری کرونا به راه افتاده و این کشور دوباره در تعطیلی سراسری به سر می‌برد و نه حتی به این دلیل که اقتصاد با پیش بینی منفی ۱۱ درصد، عملکرد بدتری نسبت به سایر اقتصاد‌های اروپا در سال جاری خواهد داشت.
بلکه، چون جانسون مدام تصمیماتی می‌گیرد که بعداً باید آن‌ها را لغو کند. لیست اینگونه تصمیمات طولانی‌تر و طولانی‌تر می‌شود و با افزایش بی اعتمادی مردم به وی جریان اپوزیسیون به راحتی می‌تواند جانسون را در انتخابات پارلمانی شکست دهد. سوال این است که حزب محافظه کار کی به این نتیجه می‌رسد که پس از یک شروع تازه در واشنگتن دی سی چهره جدیدی در خیابان داونینگ آینده‌ای روشن‌تر را برای انگلیسی‌ها نوید دهد.
