سیاست دولت جدید رژیم صهیوینستی در قبال ایران

برای دولت تحت رهبری نفتالی بنت، نخست وزیر جدید رژیم صهیونیستی، موضوع ایران یک مساله بسیار پیچیده است که تحت تاثیر مولفه های مختلفی قرار دارد. از یک سو نخست وزیری راستگرا و تندروی مثل بنت روی کار آمده است که تلاش می کند تا گرایش های راستگرایانه اش را در گفتمان تنش زایی که نسبت به ایران دارد نشان دهد و از این طریق پایگاه مردمی خود را بین رای دهنگان راستگرا تقویت کند. به ویژه اینکه به واسطه ائتلاف با نیروهای سیاسی میانه رو برای تشکیل دولت، این گرایش راستگرایانه با شک و تردید روبرو شده است. ضمن اینکه در اردوگاه رقیب که توسط بنیامین نتانیاهو رهبری می شود، تلاش بر این است که بنت به عنوان شخصیتی معرفی شود که در مقابل ایران ضعیف عمل می کند. از سوی دیگر نخست وزیر جدید صهیونیست ها به دنبال این است تا خود را شخصیتی نشان دهد که در خصوص مسائله ایران همانند دولت قبلی اسرائیل به دنبال ماجراجویی نیست بلکه حاضر است نسبت به تلاش های دولت آمریکا برای بازگشت به توافق هسته، نرمش هایی هم از خود نشان دهد.
به هر حال، موضوع چگونگی تعامل دولت اسرائیل با ایران تحت تاثیر تحولاتی است که در سال های اخیر در سطوح داخلی و منطقه ای و فرامنطقه ای رخ داده است. به گونه ای که این متغیرهای مختلف بازتاب مستقیمی بر این موضوع داشته است.
متغیر داخلی: در صحنه داخلی اسرائیل تحولاتی اساسی رخ داده است که به نوبه خود بر نوع تعامل با ایران اثرگذار بوده است. ائتلافی که دولت کنونی رژیم اسرائیل را تشکیل داده در تلاش است تا ثبات خود را حفظ کرده و بیشترین زمان ممکن در قدرت باقی بماند. درواقع دولت نفتالی بنت در تدوین راهبرد خود برای نوع تعامل با جمهوی اسلامی ایران مجموعه ای از مولفه را در نظر می گیرد:
-حفظ ثبات و پایداری ائتلاف تشکیل دهنده دولت و در عین حال کنترل معارضانی که در داخل با پیش کشیدن موضوع ایران به دنبال ضربه زدن به ائتلاف حاکم هستند.
- توجه به افکار عمومی که درک آن از خطر ایران تغییر کرده است و براساس نظرسنجی صورت گرفته توسط "برنامه پژوهش های امنیت ملی و افکار عمومی" در انستیتو امنیت ملی (INSS) در دسامبر 2020 تاکید 31 درصد از پرسش شوندگان این بوده است که برنامه هسته ای ایران بزرگ ترین تهدید برای اسرائیل است.
- نوع نگرشی که نهاد نظامی اسرائیلی با در نظر گرفتن مولفه های مربوط به امنیت ملی اسرائیل دارد هم یکی از مبانی اصلی در هر گونه گفتگوی احتمالی بین اسرائیل و شرکای آن (اسرائیل) در خصوص راهبرد تعامل با مساله ایران است.
متغیر منطقه ای و فرامنطقه ای: در سطح منطقه ای و بین المللی نیز متغیرهایی وجود دارد که تکمیل کننده متغییر داخلی اسرائیل بوده و بر چگونگی تعامل دولت جدید این رژیم با ایران اثرگذار است و از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
-روی کار آمدن دولتی دموکرات در آمریکا که برخلاف ترامپ به دنبال این است تا همانند اوباما به توافقی با ایران دست یابد. توافقی که تاکید آن روی پاره از اصلاحات و اضافه کردن بندهایی به برجام است. نتیجه حضور چنین دولتی در آمریکا، مجبور شدن بنت به نشان دادن نوعی نرمش درخصوص مسائل مربوط به ایران است.
- روی کارآمدن اصولگرایان در ایران و متوقف شدن مذاکرات وین. البته دولت جدید ایران تاکید کرده است که از مذاکره استقبال می کند. اما تردیدی نیست که در این دولت قواعد جدیدی حاکم خواهد شد و موقعیت دولت جدید می تواند نفتالی بنت و هم دسته های او را با چالش جدی مواجه کند. به گونه ای که دیگر به مانند گذشته از قدرت مانور کمتری در قبال تحرکات منطقه ای ایران برخوردار خواهند بود.
- کلام پایانی اینکه، با توجه به اینکه ایالات متحده آمریکا همچنان امیدوار است تا از طریق مذاکرات وین به خواسته های خود برسد، درخواست های مقامات دولت جدید اسرائیل از واشنگتن در خصوص چگونگی تعامل با ایران در اولویت قرارندارد. هرچند که فشارهایی که از سوی مخالفان تحت رهبری نتانیاهو در داخل وارد می شود، این احتمال را حفظ می کند که دولت بنت دست به اقداماتی بزند که از قبل درخصوص آن با آمریکا توافق نشده است.