بحران‌آفرینی غیرمستقیم!

در دکترین امنیتی رژیم صهیونیستی، راهبردی با عنوان بحران‌آفرینی غیرمستقیم وجود دارد که در آن بر دو گزاره تأکید بسیار شده است: الف) ایجاد بحران برای کشور هدف؛ ب) بازیگردانی در ایجاد و تثبیت بحران؛ این راهبرد در مقابل ایران اسلامی اجرا شده و رژیم صهیونیستی در ابعاد مختلف نظامی، سیاسی و اقتصادی آن را امتحان کرده است. برای اجرای آن، دو روش اجرا مشاهده می‌شود: اول؛ حضور در مناطق پیرامونی کشور هدف و دوم؛ ایجاد ناامنی‌ها و اقدامات ضدامنیتی داخلی باهدف توسعه بحران و سلب امنیت داخلی از مردم.

گزاره خبری: در راهبرد بقای رژیم صهیونیستی، ایجاد بحران در کشور هدف باید از طریق نزدیک‌ترین بازیگر پیرامونی مورد تهدید واقع شود. این تهدید لزوماً تهدید نظامی نیست. بلکه کشور هدف حضور دشمن خود را در کنارش احساس کند و آن را به‌صورت بالقوه تهدیدی برای خود بپندارد. این استراتژی اکنون در دستور کار رژیم صهیونیستی قرار گرفته است. وقوع این رخدادها اکنون در مناطق پیرامونی ایران محسوس است. به‌عنوان نمونه نشست عادی‌سازی روابط در اقلیم کردستان عراق، حضور لاپید در بحرین برای افتتاح کنسولگری این رژیم و اخیراً نیز ایجاد تنش و تحریک آذربایجان را می‌توان مواردی از این قبیل دانست.

گزاره‌های تحلیلی: 1- رژیم صهیونیستی در وهله اول به دنبال محاصره ایران در ابعاد اقتصادی و در وهله دوم انتقال کانون بحران‌ها به مرزها و درنهایت انتقال بحران‌ها به داخل کشور است. این امر تنها از طریق حضور مستقیم و غیرمستقیم این رژیم در مرزهای ایران میسر می‌شود. تأکید بر الحاق استان جنوبی سیونیک ارمنستان به آذربایجان، با بازیگری رژیم صهیونیستی انجام می‌شود؛ زیرا رژیم صهیونیستی با این اقدام به دنبال قطع دسترسی ایران به بازارهای اروپا از خاک ارمنستان است. البته دسترسی ایران به اروپا از طریق آذربایجان و ترکیه نیز امکان‌پذیر است اما مواضع اخیر این دو کشور، امکان چنین دسترسی را برای کشورمان سلب می‌کند. 2- «مرگ با هزار ضربه چاقو»، سیاستی است که رژیم صهیونیستی برای برهم زدن امنیت داخلی کشورمان ترسیم کرده است. با خروج آمریکا از افغانستان و کاهش نیروهای این کشور و دولت‌های متحد آن در منطقه غرب آسیا، بازیگری رژیم صهیونیستی برای محافظت از منافع این کشور در منطقه پررنگ‌تر شده است. این رژیم برای بقای خود نیز چاره‌ای جز ناامن نگه‌داشتن امنیت منطقه و برهم زدن ثبات امنیت در ایران اسلامی که بزرگ‌ترین تهدید وجودی برای آن است، ندارد.