عثمانی گری ترکیه بر اساس مؤلفه قدرت اقتصادی و تروریسم نیابتی تعریف شده است

 عثمانی گری در چند سال اخیر تبدیل به یک سیاست ثابت برای ترکیه شده است. بنظر می رسد در این هدف اتاق فکرهای متعددی ایجاد شده است که بطور شبانه روزی در حال برنامه ریزی و با طراحی تئوری های متعدد سعی در رسیدن به اهداف بلند پروازانه اردوغان رئیس جمهور دارند. برخی معتقدند کشورگشایی در سیاست عثمانی گری جزو برنامه ریزی اصلی اردوغان باشد. در این زمینه نمونه های هم  اعلام شده است.

اما واقعیت امر این است که در شرایط امروزی تحقق چنین اتفاقی بعید بنظر میرسد. به این دلیل که اولا با توجه به هزینه و تلفات زیاد این کار شدنی نیست و دوم اینکه در بلند مدت  دولت و مردم آن کشور بشدت طرف خارجی را طرد خواهد کرد، مثل اتفاقی که در افغانستان بعد از بیست سال برای آمریکا اتفاق افتاد و نکته سوم این است که با توجه به افزایش بازیگران تاثیرگذار منطقه ای و بین المللی، امکان تصمیم گیری به یک کشور صرف با تامین منافع خود را نمی دهد بنابران کشورهای مختلف اجازه تصرف و ضمیمه شدن محیطی ولو کوچک از یک کشور ضعیف را به یک کشور صاحب هژمون نخواهند داد که ترکیه هم از این قاعده مستثنی نیست.
یکی از مهمترین هدف ترکیه در چند سال اخیر توسعه اقتصادی است. ترکیه با یک برنامه ریزی همه جانبه و تمام نگاه اقتصادی بدنبال رسیدن به کشور توسعه یافته و تاثیر گذار اقتصادی در منطقه و جهان است. البته در راه حتی گاها نیز از استقلال سیاسی خود هم می گذرد. اینکه ترکیه از ترس خشم آمریکا دست بسته نسبت به روابط نظامی خود با ترکیه است دقیقا در راستای عدم از دست دادن برخی از راهبرد های کلان اقتصادی خود است. البته چنین اقتصادی تحت عنوان، اقتصاد وابسته مطرح است که در بلند مدت پاسخگو توسعه نخواهد بود. اما نقطه حائز اهمیت در حال حاضر این است که آنکارا با استفاده از نیروهای تروریسم نیابتی و پهپاد های خود، بدنبال نفوذ استراتژیک خود می باشد.

 از اینرو نشریه نشنال اینترست اگرچه در برخی جا با اغراق بوده، می نوسید: " ترکیه با استفاده از پهپادهای ارزان قیمت داخلی و مزدوران نیابتی، سرنوشت جنگ در سوریه، لیبی و قفقاز را تغییر داد و منافع استراتژیک بلندمدت خود راتقویت کرده است.

ترکیه ثابت کرد با ترکیب پهپاد و تروریسم نیابتی سرنوشت جنگهای نامتقارن را تغییر میدهد.  اردوغان _ از زمان به قدرت رسیدن درسال ۲۰۰۳ گسترش صنعت دفاعی ترکیه را به یکی از اصول کاری خود تبدیل کرد. در نتیجه تلاشهای اردوغان بین سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۹ صادرات دفاعی ترکیه از ۲۴۸ میلیون دلار به ۲.۷ میلیارد دلار در جهان افزایش یافت و تعداد شرکتهای دفاعی ترکیه از ۵۶ شرکت به ۱۵۰۰ شرکت افزایش یافت.  ترکیه زمانی ۸۰% درصد از سیستمهای تسلیحاتی خود را وارد میکرد، اما اکنون تنها ۳۰% درصد تسلیحات وارد میکند و قصد دارد تمام سیستم های نظامی خود را تا سال ۲۰۲۳ به صورت بومی تولید کند.

نکته راهبری در این موضوع این است که سیاست عثمانی گری اردوغان توجه جدی به بحث نفوذ در مناطق راهبردی در نقاط مختلف جهان دارد.  اینکه در وضعیت فعلی تئوری ترکیه از طریق آذریایجان بدنبال نفوذ در قفقاز جنوبی است به این معنی است که آنها از طریق نیروهای نیابتی در تلاش برای رسیدن به اهداف اقتصادی و امنیتی خود می باشند. نکته جالب این است که ترکیه علی رغم ادعای دشمنی با ارمنستان بر سر موضوع قره باغ، بیشترین مراوده اقتصادی نیز با این کشور بصورت غیر علنی دارد.
در سوریه نیز ترکیه از طریق نیروهای نیابتی- تروریستی همواره سعی در تغییر معادلات این کشور بوده است که در بلند مدت نیز آنها در تلاش برای سیطره در بازار اقتصادی این کشور دارند.
اوضاع در افغانستان، لیبی و برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز بر همین روال است. بنابراین سیاست عثمانی گری در وضعیت فعلی نگاه ویژه ای به سیاست اقتصادی بر پایه نفوذ دارد. بنظر می رسد که ترکیه تمام تحوالات در آذربایجان و منطقه قره باغ رابا هدف تاثیرگذاری مطلق بر انرژی آن منطقه ، آسیای مرکزی و اتحادیه اروپا را دنبال می کند. در پایان با جمع بندی نکات مطرح شده، می توان پایه سیاست عثمانی گری اردوغان در اقتصاد و نفوذ در نکات استراتژیک منطقه با نیروی تروریستی نیابتی و قدرت نظامی ارزیابی نمود.