وقتی جنگ اوکراین آغاز شد و تیتر یک رسانه‌های غربی «نه به جنگ» شد، هنگامی که تحریم‌های غربی و آمریکایی از هنر و اقتصاد تا سیاست روسیه را هدف گرفتند[...]
وقتی جنگ اوکراین آغاز شد و تیتر یک رسانه‌های غربی «نه به جنگ» شد، هنگامی که تحریم‌های غربی و آمریکایی از هنر و اقتصاد تا سیاست روسیه را هدف گرفتند، تماشای تصاویر کودکان یمنی که در بحران غذا در یک قدمی مرگ قرار گرفته‌اند، تماشای خنده‌های مستانه شاهزاده ریاض، قصاب کودکان یمن در دیدار با سران غربی، شنیدن اخبار عادی‌سازی روابط حکام متحجر منطقه با تل‌آویو، تصاویر شلیک ارتشیان صهیونیست به جوانان فلسطینی برای هر کسی که کمی فقط کمی انصاف و انسانیت دارد، بی‌تردید دردناک‌تر شد!
البته این دفعه اول نبود که حقوق بشر معنایی دوگانه یافته است، مگر می‌شود فراموش کرد در گوانتانامو چه گذشت؟مگر می‌شود فراموش کرد که کاروان‌های عروسی در افغانستان چگونه بمباران می‌شدند؟ مگر می‌شود سکوت مجامع حقوق بشری در برابر قطعه قطعه کردن و ذوب کردن در اسید خبرنگار عربستانی را فراموش کرد؟ فراتر از اینها، مگر می‌شود یادمان برود که سردار حاج قاسم سلیمانی را در فرودگاه بغداد در حالی که مهمان دولت عراق بود، ترور کردند و صدایی از هیچ یک از دولت‌های غربی و متحجر منطقه بلند نشد؟ چرا راه دور برویم؟ همین چند روز پیش صهیونیست‌های غاصب بر سر «شیرین ابوعاقله» خبرنگار شبکه الجزیره چه آوردند و در مراسم تشییع او چگونه به جنایت دست زدند؟ نه،اینها فراموش نمی‌شود و نخواهد شد.
البته مسائل حقوق بشری در جنگ و شکنجه و ترور با گلوله خلاصه نمی‌شود، گاه جنایتی خاموش علیه یک ملت در حال رقم خوردن است که تبیین و به تصویر کشیدن آن به مراتب سخت‌تر خواهد بود، مانند جنایتی که اکنون در پس تحریم‌های غیر انسانی دارو و... از سوی آمریکا علیه ملت ایران به جرم ایرانی بودن و مستقل بودن در حال رخ دادن است! اما مرثیه‌سرایی در باره حقوق بشر پایان ماجراست؟ قطعاً پاسخ منفی است.
اگرچه بصیرت‌افزایی و کار رسانه‌ای در حوزه حقوق بشر یکی از مهم‌ترین رویکردها و سیاست‌هایی است که باید دنبال کرد، باید با به خدمت گرفتن هنرهای مختلف از موسیقی و سینما تا نمایش و روایت در این باره روشنگری کرد، اما اکتفا کردن به این حد نیز نا کافی است و باید این موضوع را در میدان سیاست و دیپلماسی نیز دنبال کرد و از همه ظرفیت‌ها برای اثبات جنایت حقوق بشری غرب علیه ملت ایران استفاده کرد. در این راستا یکی از ابتکارات خوب دولت سیزدهم دعوت از نماینده حقوق بشر سازمان ملل به تهران برای بررسی آثار انسانی تحریم‌های ظالمانه ایالات متحده آمریکا بود؛ موضوعی که عصبانیت جریان‌های ضد انقلاب و دشمنان ملت بزرگ ایران را در پی داشت! تا آنجا که علی‌نژاد، از چهره‌های سیاه جریان ضد انقلاب در شبکه‌های اجتماعی مدام از مردم ایران! درخواست می‌کرد به این سفر و دعوت اعتراض کنند و بگویند که تحریم حق ایرانیان است!
سفری که هفته گذشته انجام شد و گزارش ارائه شده در آن نشانه‌ای از ظلم و جنایتی را منعکس کرد که به واسطه تحریم دارو و... علیه ملت ایران در حال رخ دادن است. این موضوع می‌توان گام آغازین خوبی در این مسیر باشد.
