گذشتن از غیر خدا

زیارت حضرت رضا(ع) تمام زنجیرهای مادّی و تعلّق به این دنیا را از آدم می‌گیرد. بین ما و خداوند هفتاد هزار حجاب وجود دارد... عبادت‌ها و ترک گناه‌هایی که مؤمنان بحمدالله به آن موفق هستند، همه برای رسیدن به خداوند است. زیارت حضرت رضا(ع) پلی است برای کسی ‌که با معرفت به زیارت او بیاید، باید یکجا محبّت دنیا از دل او عروج کند و محبّت الله در قلب او قرار بگیرد که به تعبیر آقایان علما، مراحلی که انسان در سیر و سلوک دارد، همه را در یک شب، همان‌طور که حضرت سیّدالشّهداء(ع)، شهدای کربلا را قبل از شهادت به مرحله‌ شهود رساند... زیارت حضرت ثامن‌الحجج(ع) انسان را به پناه مطلق می‌رساند که این پناه مطلق، حتّی از پناه خود به پناه می‌رسیم. وجوب نوری هم باقی نمی‌ماند. زیارت خدا در عرش، یعنی بین ما و خداوند «ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى‏‏» انسان به مقام قرب نهایی می‌رسد. بین خدا و بنده‌ای که زائر حضرت علی بن موسی الرّضا(ع) است، هیچ حجابی باقی نمی‌ماند. زیارت امام رضا(ع) باید معرفت زیادی به ما دهد. از خود پاک شویم، از گناه پاک شویم، از تعلّقات پاک شویم، از رذایل اخلاقی پاک شویم، از عُجب پاک شویم که اگر نماز شب خواندیم، نماز شب ما را گرفتار خودخواهی و خودپسندی نکند. اگر مجتهد یا ملّا شدیم، تئوریسین شدیم، متکلّم شدیم، حکیم شدیم، نباید این حکمت برای ما بت شود و ما را بت کند. شما کدام آخوند را سراغ دارید که ملّا بودن او را بزرگ نکرده باشد؟ اینها حجاب است، ما نیامدیم بزرگ شویم، آمدیم خدا را بزرگ ببینیم. الله اکبر را متوجّه شویم، لااله‌الاالله‏ را متوجّه شویم. داروی این بیماری تکبّر، عجب، خودبینی، خودخواهی، انحصارطلبی، رقابت‌های مادّی، جاه‌طلبی، شهرت‌طلبی، همه نزد حضرت رضا(ع) است. کسی زائر واقعی امام رضا(ع) باشد، همه‌ حجاب‌ها از بین می‌رود که در رأس آن خودبینی است. علّامه‌ دهر شود، مانند آیت‌الله بهجت می‌شود... کسی‌که امام رضا(ع) را زیارت کند، «کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِه»‏ خاصیتی که در حرم حضرت سیّدالشّهداء، زیر قبّه‌ حضرت سیّدالشّهداء(ع) «والاستجابات تکون تحت قبّه» کنار ضریح شش گوشه‌ امام حسین(ع) خدا به زائر حضرت سیّدالشّهداء(ع) می‌دهد؛ برحسب این روایت، این خصوصیّت به حضرت رضا(ع) داده شده است و آن آب شدن و گذشتن از «ما سوی الله» و رسیدن به حضرت حق سبحانه و تعالی است. این مطلب «غایه القصوی» زیارت حضرت رضا(ع) گذشتن از«ما سوی الله» است. گذشتن از خود، رمز همه‌ این ایثار‌هاست.