سیدالشهداء(ع) سریع‌ترین راه رسیدن به توحید

یکی از مقاماتی که انسان می‌شود به آن برسد، مقام «محبت» است. انسان می‌تواند در مقامی قرار بگیرد که خدای متعال را دوست بدارد. این مقام بسیار بالایی است. همه سهم محبت‌های ما محبت هم صنف‌های‎مان است. انسان آنقدر باید رشد کند که بتواند محبت خدای متعال را در دلش جای دهد، مشتاق حق باشد و او را عبادت کند. خدا را بپرستد و مقابل او خاشع باشد، آن هم تواضعی که از سر محبت باشد... ماه شعبان ماه نبی اکرم (ص) است. «هَذَا شَهْرُ نَبِیِّک سَیِّدِ رُسُلِک» نام این ماه شعبان است. شعبه‌ای از عنایات الهی است. «شَعْبَانُ الَّذِی حَفَفْتَهُ مِنْک بِالرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَان» خدای متعال می‌فرماید ما او را در پوشش رحمت خودش و رضوان خودش قرار دادیم. اگر کسی وارد ماه شعبان شد، از هر دری وارد شود وارد محیط رحمت خدا شده است... سیدالشهدا (ع) نیز وجود مقدس و چراغی است که در قلب نبی‌اکرم (ص) روشن شده است. بیشترین و سریع‌ترین هدایت و سریع‌ترین دستگیری تا رساندن به مقام توحید به وسیله سیدالشهداء (ع) است. ایشان بهترین وسیله شفاعت نبی‌اکرم (ص) هستند. سیدالشهداء (ع) عاشورا را به‌جان خریده برای اینکه حقیقت در عالم ظاهر شود. بنابراین، حقیقت در عاشورا ظاهر شده است. عاشورا افق ظهور حقیقت است. سیدالشهداء (ع) همه را دعوت کردند. فرمود: «خدا سفره‌ای برای من پهن کرده و من بلایی را تحمل می‌کنم اگر با من همراه شوید، شما را تا قرب خدا می‌برم.» اینکه سیدالشهداء (ع) داعی‌الله هستند، به این معناست که وجود مقدس سیدالشهداء (ع) دعوت‌کننده خداست. سیدالشهداء (ع) در مکه ندا دادند: «مَنْ کانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا» اگر کسی حاضر است خونش را در این راه بدهد و مشتاق لقای خداست و خودش را آماده ملاقات با خدا کرده، با ما همسفر شود. اگر با ما راحل شد ما او را می‌رسانیم. راحل با مسافر فرق می‌کند. مسافر می‌رود، وطنش پشت سرش است و دوباره برمی‌گردد؛ ولی راحل کوچ‎نشین است. وطنش پیش رویش است. حضرت فرمود: اگر حاضرید خون دل‎تان را در راه لقاءالله بدهید و اگر آماده ملاقات با خدا شدید با من کوچ کنید. اگر راحل بشوید و با من کوچ کنید من شما را می‌رسانم. آن‌روزی که حضرت همه را دعوت می‌کرد، اگر همه می‌آمدند، مثل حبیب همه را می‌رساند. حضرت نگفت ده نفر یا هفتاد و دو نفر با من بیایند. این هفتاد و دو نفر خودشان را رساندند! حضرت سیدالشهداء (ع) روز عاشورا اینها را به لقاءالله رساند. سیدالشهداء (ع) سفینه نجات است که موج‌ها را می‌شکند و ما را به ساحل مقصود و توحید می‌رساند. نمی‌گذارد موج‌های فتنه ائمه نار ما را در آتش فرو ببرد. سیدالشهداء (ع) وسط آتش رفته و آتش را برای دوستان خودش گلستان کرده و همه را بهشتی کرده است. سیدالشهداء (ع) آن روزی که دعوت می‌کرد، همه را دعوت کرد. آنهایی که اجابت کردند رسیدند. هنوز هم راه باز است... دعوت سیدالشهداء (ع) هنوز باقی است. هنوز هم آماده دستگیری است تا ما را به لقاءالله برساند. سیدالشهداء (ع) هنوز دارد صدا می‌زند. «مَنْ کانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا» هنوز این دعوت هست.