عید غدیر امسال را باید یک عید تاریخی دانست. مهمونی ده کیلومتری سال گذشته این بار با ابعاد و کیفیت بیشتر و نه تنها در تهران، بلکه در ده‌ها استان با حضور پرشور مردم برگزار شد، مهمانی که اگر چه به ظاهر در چند کیلومتر برگزار شد اما تاثیرات فرهنگی و معنوی آن تا هزاران کیلومتر دورتر و در سراسر جهان اسلام نیز قابل مشاهده است؛ در باره این مهمانی باید به چند نکته توجه داشت.
این رویداد شاد و شادی‌آفرین در حالی رخ داد که عده‌ای اصرار دارند مردم ایران به دلیل مشکلات اقتصادی، عصبی و افسرده‌اند و با نظام و مسائل دینی قهر هستند! اگر بخواهیم یک نمونه روشن از تجمیع ایمان و امید را معرفی کنیم، بی‌شک مهمونی ده کیلومتری مصداق بارز آن است. مردم مؤمن به عشق امیرالمؤمنین(ع) در این اجتماع حاضر می‌شوند و با وجود مشکلات متعدد بر اعتقادات خود پافشاری دارند؛ چرا که به برکت همین حضور، این امید را هم دارند که به زودی بر معضلات موجود غلبه خواهیم کرد. این در حالی است که قاطبه شرکت‌کنندگان در این مراسم قشر متوسط جامعه هستند که با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند.
این جشن نشان داد جمهوری اسلامی هم اعتماد به نفس بالایی دارد و هم به مردم خود اعتماد زیادی دارد؛ به این معنا که می‌داند از پس چنین رویداد کلان و بزرگ چند لایه با یک امنیت کامل برخواهد آمد و نیز یقین دارد که در این حجم وسیع حتماً مردمش به صورت میلیونی شرکت خواهند کرد و به این فراخوان لبیک خواهند گفت.
برخلاف ادعاهای سیاسی مطرح شده، رسانه ملی همچنان بین مردم مرجعیت بالایی دارد و نفوذ و برد آن شگفت‌آفرین است؛ چرا که تبلیغ و دعوت این فراخوان از سوی رسانه ملی و حکومتی صورت گرفته است. در طرف مقابل، چندین رسانه با هزینه‌های گزاف و زمان مستمر علیه دین و انقلاب می‌گویند و می‌نویسند؛ اما خروجی آن چیست؟ اعتراف به شکست‌های مکرر و همراهی حداقلی مردم با این رسانه‌ها!
گفته می‌شود این‌گونه جشن‌ها مناسک‌سازی‌های حکومتی است نه دینی! همین هم به خوبی نشان‌دهنده قدرت جمهوری اسلامی است که می‌تواند تنها در دو سال در میان این همه هجمه و حمله، چنان کار فرهنگی و اجتماعی خویش را پیش ببرد که از هیچ، این حماسه حضور را بیافریند. یک جشن شاد و مفرح همگانی و جمعی که هم تعظیم شعائر است و هم انسجام ملی و دینی را به همراه دارد. مردم و حکومت در کنار هم بارها و بارها اتفاقات خوب و ماندنی را رقم زده‌اند. هر جا مردم به میدان آمده‌اند و حاکمیت راه را برای مردم باز و آسان کرده است، ثمرات آن وصف‌ناشدنی بوده است.
به یقین یک رویداد بزرگ با ضعف‌ها و نواقصی هم همراه خواهد بود؛ اما نکته مهم این است که پس از یک بار برگزاری این مراسم در سال گذشته، امسال شبیه چنین جشنی هم در سایر استان‌ها و هم در بسیاری از محلات در قالب کوچک‌تری برگزار شد تا در کنار بسیاری از مناسبت‌های ملی و مذهبی، عید غدیر نیز به عنوان هویت دینی و شیعی صاحب یک نماد به یاد ماندنی شود و نشان دهد، می‌توانیم هم کلان بیمارستان بسازیم و هم در همان روز کلان اقدام فرهنگی را به ثمر برسانیم.
جامعه‌شناسان و تحلیل‌گرانی که برای تجمعات چند صد نفره دور هم جمع می‌شوند تا مردم ایران را تحلیل کنند و اکثر اوقات هم به نتایج غلط و دور از واقعیت می‌رسند، این بار در دورهمی‌های خود، تجمعات میلیونی غدیر را نیز به بحث بگذارند و درباره آن نیز سخن بگویند. روشن است این اتفاق در بین این جماعت نخواهد افتاد؛ اما جریان‌های انقلابی و دینی که با همت و قدرت خود این شکوه بی‌نظیر را رقم زدند، بایسته است امتداد این مراسم را با تحلیل‌های درست و مطابق با واقع انجام داده و پیوست‌های علمی و تجربی این واقعه تاریخی را تکمیل کنند.
