نمی‌دانم چرا اینجا اینگونه است؟

* آقای شجاعی‌طباطبایی! واکنش شما نسبت به جنایات هولناک رژیم صهیونیستی پس از شروع عملیات توفان الاقصی در حوزه کاریکاتور چه بوده است؟
ما کاری را که حاصل 30 سال تعامل با هنرمندان آمریکای لاتین بود از حدود ۲ ماه پیش آغاز کردیم. رویکرد ما بیشتر سمت و سویی ضد استکباری و ضد صهیونیستی دارد. خدا را شکر مجموعه‌ای بسیار فاخر از بهترین آثار هنرمندان آمریکای لاتین از 15 کشور، در بهترین موزه غرب آسیا یعنی موزه هنرهای معاصر آماده شد. دهم آبان‌ماه نمایشگاهی برپا کردیم که بیشتر آثار آن ضدآمریکایی و ضد صهیونیستی بود. علاوه بر این موارد، بخش عمده‌ای از کارها به غزه اختصاص داشت. جز بخش‌هایی که به غزه اختصاص داشت، ما یک گالری بزرگ هم به آثار هنرمندان آمریکای لاتین با موضوع غزه اختصاص دادیم که می‌شود گفت آخرین گالری موزه هنرهای معاصر است. 9 نفر از چهره‌های بسیار مطرح عرصه کارتون و کاریکاتور آمریکای لاتین هم به ایران تشریف آوردند و ما در خدمت‌شان بودیم. علاوه بر اینکه این هنرمندان در اتفاقات بزرگ مثل راهپیمایی 13 آبان حضور پیدا کردند، در ارتباط با هنر مقاومت، رژیم صهیونیستی و بحث امروز غزه هم ورکشاپ و نشست تخصصی داشتند. نزدیک به 400 اثر از 15 کشور دنیا در موزه هنرهای معاصر برپا شد.  
اتفاق دیگر مجموعه کارهایی بود که من و دوستانم با موضوع غزه کار کردیم و در لانه جاسوسی به نمایش درآمد. خدا را شکر توانستم چیزی حدود 20 اثر در این مدت از شروع عملیات توفان الاقصی خلق کنم. این کار تا زمانی که غزه درگیر است توسط ما ادامه می‌یابد. در فضای مجازی نیز من از این آثار استفاده کردم و در آینده نزدیک کارهای دیگری را نیز اضافه خواهم کرد که موضوع اصلی آن غزه است.
* نقش هنر و رسانه را در این میان چگونه ارزیابی می‌کنید؟
زبان کاریکاتور، زبان هنر، بین‌المللی و قابل فهم است. امروز در فضای مجازی به طور مثال هنرمندان برزیلی جزو خط‌شکنان هستند و کار می‌کنند و دیده می‌شوند. کارهای آقای کارلوس لاتوف در اغلب تظاهراتی که در اروپا و سایر مکان‌ها برگزار می‌شود دیده می‌شود. ایشان برزیلی هستند و کارهای‌شان دیده می‌شود. توفان الاقصی رویدادی حماسی است که به گفته آقای سیدحسن نصرالله ورق را برگرداند. مقاومت فلسطین دیده شد. آنقدر اینها نادیده گرفته شده بود که عملا کشور‌های عربی دست دوستی و عادی‌سازی روابط را دراز کرده بودند. یکی از اتفاقاتی که باید روی آن کار کرد و تاثیرگذار است، زمانی است که هنر تبدیل به محصول می‌شود یعنی کاری که روی دست قرار می‌گیرد و دیده می‌شود. شما امروز در تظاهراتی که در سراسر دنیا برپا می‌شود این تصاویر استفاده را می‌بینید.
* امروز چه کنیم که بتوانیم بیشتر در عرصه ظاهر شویم و این هنر بیشتر تبدیل به محصول شود؟
اینها کارهایی است که باید درباره آن بیشتر فکر شود. ما به عنوان جمهوری اسلامی چه کاری می‌توانیم انجام دهیم. یکی از این کارها اتفاقی بود که در عرصه بین‌الملل رقم زدیم. ۳ کشور آمریکای لاتین یعنی بولیوی، اروگوئه و کلمبیا با اسرائیل کاملا قطع روابط کردند. اینها باید دیده شود و درباره‌شان بحث. آمریکای لاتین خیلی در این قضایا پیشرو است. امروز وظیفه انسانی و وجدانی ما صرف‌نظر از جایگاهی که داریم، این است که در این قضایا به صورت جدی حاضر شویم. برای من خیلی عجیب است که از برخی هنرمندان خبری نیست؛ سکوتی مرگبار آنها را فرا گرفته است، کاری که رسانه‌های دنیا انجام می‌دهند. مجامع بین‌المللی، رسانه‌های غربی حتی سازمان ملل هیچ اتفاق جدی را  رقم زده‌اند و اساسا اتفاقات را به نفع خودشان جعل می‌کنند. دنیای امروز ولی دیگر دنیای یک سال قبل نمی‌شود. فقط امسال حجم اخبار و تصاویری که توسط هوش مصنوعی تولید شده است اندازه کل جریان تولید عکس قبل از این اتفاق است. در این شرایط ما وظیفه داریم کار کنیم. الان کشورهای آمریکای لاتین که مسلمان نیستند اما به معنای واقعی کلمه آزاده هستند، شب و روز کار می‌کنند و در این زمینه دغدغه دارند اما اینجا من نمی‌دانم چرا اینگونه است. متاسفانه جریان روشنفکری خیلی در این فضا نفوذ کرده و اگر فردی به فضا ورود کند متهم می‌شود. اما متهم به چه چیزی؟! متهم به اینکه انسان است! متهم به اینکه از یک کودکی که در این ایام دائم در معرض صدای بمب و شهادت اطرافیان بوده حمایت کرده است! مگر می‌شود یک نفر وجدان داشته باشد و هنرمند باشد ولی با این حجم از تصاویر وجدانش به درد نیاید؟! به هر حال جلوی تصاویر در فضای مجازی را که نمی‌توانند بگیرند. این خیلی شرم‌آور است که بعضی شخصیت‌ها که خودشان را خیلی هنرمند می‌دانند درگیر فضاهای روشنفکرمأبانه شده‌اند و به این فضاها ورود نمی‌کنند. برای آنها ناراحتم و دلم برای‌شان می‌سوزد که اجازه نمی‌دهند این وجدان به غلیان بیاید. همه ما فطرتی داریم. آن طرف دنیا از این اتفاق جریان‌سازی می‌کنند. دانشجویان دانشگاه هاروارد را ببینید اما دانشجویان دانشگاه هنر ما امروز کجای کار هستند؟! فضای روشنفکرمأبانه ما فضای غریبی را ایجاد کرده است که من آن را درک نمی‌کنم. من سال‌های سال است که در این فضا هستم اما نمی‌توانم این را بپذیرم. مگر می‌شود کسی نسبت به این نسل‌کشی و کشته شدن بیش از ۳ هزار کودک بی‌تفاوت باشد و حتی نخواهد یک پست یا یک استوری بگذارد؟! 
منبع: روزنامه وطن امروز