شکست ۱۵ نوامبر اسرائیل چرا به اندازه ۷ اکتبر مهم است؟

صهیونیست های یک ماه بعد، ننگ دیگری را مرتکب شدند که کارفرمای آمریکایی هم مسئولیتش را نمی پذیرد. جان کربی، سخنگوی کمیته امنیت ملی کاخ‌سفید گفت: حمله به بیمارستان شفا با چراغ سبز ما انجام نشده است.
هر چند صهیونیست ها وانمود می کنند از هیچ چیز شرم نمی کنند و پیه همه بی حیثیتی ها را به تن مالیده اند، اما دقیقا می فهمند که چگونه در حال نابودی ته مانده آبروی خود هستند؛ حیثیت نایابی که ظرف ۷۵ سال اشغالگری، اورژانسی ترین نیاز شان بوده است.
فرعون نوزاد کُشی کرد تا کابوسش "موسی" (ع) متولد نشود و اسرائیل همان خبط منتهی به نابودی را مرتکب می شود. طی این یک ماه، صهیونیست ها به اطراف چند بیمارستان حمله کردند تا این که دو روز قبل (۱۵ نوامبر)، به بیمارستان شفا یورش بردند.
"پیتر لرنر" سخنگوی ارتش اسرائیل در اهمیت حمله گفته بود: «محوطه بیمارستان، مرکز اصلی عملیات و شاید حتی قلب تپنده و مرکز ثقل حماس است».
ادعا می کردند آنجا مقر حکومتی و پایگاه اصلی حماس است و لابد کلی اسیر می گیرند و اسیران شان را آزاد می کنند و ثابت می شود که ادعای تبدیل زیر زمین بیمارستان به پایگاه نظامی، درست بوده است.
آنها موفق شدند ظرف یک ماه، دو بیمارستان را مایه ننگ ابدی اسرائیل کنند! کادر درمانی و مجروحان بمباران ها را برهنه و بازجویی کردند، شماری را کُشتند و عده ای را اسیر گرفتند! اینها لابد برای ارتش سرشکسته و بی دستاورد در طول شش هفته جنگ، دستاورد است!
اما دریغ از یک سند معتبر درباره وجود پایگاه در زیر زمین بیمارستان! آنها به هیچ رزمنده ای از جوانان غزه دست نیافتند.
هر چند سخنگوی ارتش اسرائیل گفته: "نیروهای ما در تلاشند شبکه حماس در زیر بیمارستان را پیدا کنند و این کار هفته‌ها طول خواهد کشید"، نتانیاهو می گوید: "نشانه‌ های قوی داشتیم که گروگان های ما در بیمارستان هستند؛ اما هیچ اسیری پیدا نشد".
شبکه سی‌ان‌ان که بخشی از سامانه دروغ پراکنی به نفع صهیونیست ها بوده، اذعان کرد: "مطمئنا هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که نیروهای اسرائیل، تونلی را زیر بیمارستان کشف کرده‌ باشند؛ چیزی که سخنگوی ارتش اسراییل، سه هفته قبل نقشه‌ آن را نشان می داد»!
یوسی ملمان، تحلیلگر امنیتی صهیونیست، اهمیت شکست تازه را می فهمد که نوشت: "احساس بدی دارم. اسرائیل در حمله ای بی‌سابقه‌، اعلام کرد مقر فرماندهی حماس زیر بیمارستان است؛ اما نه اسیران را پیدا کرد و نه خبری از مقر حماس بود. سخنگوی ارتش می‌گوید در آنجا مقادیری اسلحه و نقشه پیدا کرده. آیا این در مقابل آسیبی که به حیثیت ما در سطح بین المللی وارد شد، مفید است؟"
امیر بوخبوط تحلیلگر نظامی "واللا" هم می گوید: "آنچه را که در بیمارستان شفا دنبالش بودیم، پیدا نکردیم. باور ما این است هر چقدر سازمان اطلاعات ما در پی مراکز قدرت حماس باشد، هر بار غافلگیر خواهد شد".
"اریک باربینگ" افسر سابق سرویس امنیتی شاباک هشدار داده: "سران حماس می‌دانند چگونه نبرد را به طور منظم کنترل کنند. حماس همچنان کنترل اوضاع غزه را در دست دارد. اغلب سیستم‌ های فرماندهی آنها آسیبی ندیده و تسلیحاتی که دارند، برای وارد کردن خسارت قابل توجه به ما کافی است. باید از دست کم گرفتن حماس خودداری کنیم".
رژیم صهیونیستی در این ۴۲ روز، قریب۱۲ هزار غیر نظامی از جمله کودکان و زنان را قتل عام کرده، اما در کف میدان، به هیچ دستاوردی نرسیده است. بی تردید باید این شکست را بزرگ تر از شکست ۷ اکتبر (۱۵ مهر) تلقی کرد.
غافلگیری ۷ اکتبر، شکست بدی بود؛ اما می شد ادعا کنند که چون غافلگیر شده اند، بدترین تلفات چند دهه گذشته را داده اند(!)
آنها بعد از شش هفته، و با وجود حجم گسترده عملیات هوایی و زمینی، هیچ حرف برای گفتن و توجیهی  برای ارائه ندارند. این "هیچ بزرگ"، تصویری دقیق از توانمندی ارتش اسرائیل و سرویس های اطلاعاتی آن، (به علاوه مدیریت میدانی، بمب های ممنوعه و عملیات کماندویی آمریکا) در باریکه ۳۶۰ کیلومتر مربعی غزه است.
هر چه جنگ پیش می رود، برای رژیم صهیونیستی فرسایشی تر می شود. تاکنون حدود ۲۰۰ تانک مرکاوا، از سوی رزمندگان غزه منهدم شده است. اسرائیل، شمار تلفات نظامی خود را ۳۷۰ نفر اعلام کرده که بر اساس تجارب گذشته باید، دست کم، ضرب در ۳ کرد.
نتانیاهو، حتی وقت اضافه جنگ و جنایت را هم تلف کرد. اسرائیل نه تنها شکست ۷ اکتبر را جبران نکرد، بلکه نوار شکست ها را به بدترین شکل ممکن ادامه داد.
محمد ایمانی