مهدی محمدی در کانال تلگرامی خود نوشت: این سخنان مردخای کدار را بخوانید. او سعی کرده به اسرائیلیها بفهماند وارد جنگی شدهاند که در آن پیروزی ممکن نیست، چراکه نه با مجاهدان در غزه، بلکه با خدای آنها میجنگند: «بارها گفتهام که اگر یک دست و یک پای یکی از اعضای حماس آسیب ببیند و فقط دو انگشت در دست دیگرش باقی بماند، روی پای دیگرش میایستد و دو انگشتش را به نشانه پیروزی بالا میبرد. چرا؟ چون فرزندان و نوههایش راهش را ادامه میدهند. چون زنده مانده است و موفق شده است. این تصویر پیروزی است. ما باید بفهمیم که این تفکر و معیاری متفاوت است... آیهای در قرآن وجود دارد که میگوید: اناللهمعالصابرین. خداوند با کسانی است که ظرفیت تحمل رنج برای مدتی طولانی را دارند. سعی کنید بفهمید: صبر؛ ما در عبری چنین کلمهای نداریم. صبر زمانی است که یکی از اعضای حماس دو سه ماه در تونل است و روشنایی روز را نمیبیند. خیلی کم غذا میخورد. بعد با کلاشینکف بیرون میآید و یک یهودی را میکشد. چرا؟ او ظرفیت تحملکردن دارد و این برای من قابل درک نیست. شما در داخل حباب اسرائیلی زندگی میکنید. آنها به خاطر الله زنده هستند. الله با آنهاست. آنها جهادگر هستند. ما مبارزان راه آزادی هستیم. بله... ما درگیر جنگی مقدس نیستیم. ببینید، روزی با زیپی لیونی بحث میکردم. به او گفتم ساختار مذهبی آنها در اینجا غالب است. برای آنها الله بازیگر اصلی است، اگر تنها بازیگر نباشد. برای آنها خداوند حتی در میدان نبرد حاضر است. او بازیگری جایگزین است و این تفاوتی عظیم در زمینه ظرفیت روانی و ظرفیت کلی و همچنین ظرفیت جسمی است، زیرا ایمان با عواقب جسمی همراه نیست. توان آنها در این خصوص بیاندازه است. من نمیگویم ظرفیت اخلاقی ما کمتر اهمیت دارد، اهمیت دارد، اما آنها در جنگی مقدس هستند. دست کم نیمی از ما نمیخواهیم این را بفهمیم.»
منبع: روزنامه جوان