جنگ تحمیلی توطئه‌ای جهانی بود که ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹ بر ملت ایران تحمیل شد. پشت صحنه جنگ را همه قدرت‌های جهانی اداره می‌کردند؛ آنها انقلاب اسلامی را برای خود نمی‌دیدند؛ بلکه آن را مانعی بر سر راه سلطه‌گری خود می‌دیدند. اما ملت ایران با رهبری حضرت امام(ره) موفق شد[...]
جنگ تحمیلی توطئه‌ای جهانی بود که ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹ بر ملت ایران تحمیل شد. پشت صحنه جنگ را همه قدرت‌های جهانی اداره می‌کردند؛ آنها انقلاب اسلامی را برای خود نمی‌دیدند؛ بلکه آن را مانعی بر سر راه سلطه‌گری خود می‌دیدند. اما ملت ایران با رهبری حضرت امام(ره) موفق شد جنگ تحمیلی را به دفاع مقدس تبدیل کند. این دوره هشت سال دوره سرنوشت‌سازی در تاریخ ملت ایران است.
اگر به تاریخ ۳۰۰ تا ۴۰۰ ساله ایران نگاه کنیم، بخش‌هایی از ایران در زمان حکومت هر یک از شاهان به دیگر ممالک بخشیده شده است. حتی در دوران پهلوی نیز مناطقی از ایران جدا شدند. آخرین آن هم بحرین بود. لذا قدرت‌های جهانی در انتظار شکست انقلاب، تجزیه ایران و ساقط کردن جمهوری اسلامی بودند. این در حالی است که رزمندگان اسلام با رشادت‌های خود توانستند جنگ را به نفع خود به پایان برسانند.
از سوی دیگر رواج فرهنگ دفاع مقدس با ایثار، فداکاری، روحیه، شجاعت، از خودگذشتگی و شهادت‌طلبی در رزمندگان اسلام شکل گرفت و فرهنگ مقاومت و نبرد عاشورایی بود که سرنوشت جنگ را رقم زد. ملت ایران به این جهت پیروز میدان جنگ شدند.
رهبر معظم انقلاب در سخنان‌شان جنگ را یک گنج می‌دانند که هم باید از آن محافظت کرد و هم دفاع مقدس را به جهت ابعاد فرهنگی، اجتماعی و عاطفی‌اش مورد توجه قرار داد. فرهنگ عاشورایی دفاع مقدس باعث شد پویایی دفاعی به نسل‌های آینده منتقل شود.
به جبر زمانه نسلی که جنگ را دید، از صحنه خارج خواهد شد، واقعیت این است که اگر بخواهیم این میراث را حفظ کنیم، باید آن را بتوانیم منتقل کنیم که این مهم علاوه بر انعکاس آن از طریق رسانه‌ها با برگزاری کاروان‌های راهیان نور در مناطق عملیاتی شدنی است. زمانی که مردان و زنان، دانش‌آموزان و دانشجویان با توجه به تأثیراتی که از مناطق عملیاتی می‌گیرند، عازم مناطق جنگی می‌شوند، این بدان معناست که فرهنگ عاشورایی رزمندگان منتقل شده است.
به گفته رهبر معظم انقلاب خود راهیان نور یک فناروی بی‌بدیل و بی‌نظیر است که می‌تواند قدرت نرم را تولید کند. پس باید به شکل ویژه‌ای آن را مورد توجه قرار داد.
که شهرک دارخوین بسیار در این زمینه می تواند موثر باشد، این شهرک محل استقرار لشکر ۱۴ امام حسین(ع) است. کسانی که در لشکر امام حسین(ع) توفیق حضور داشتند، با شهرک دارخوین به خوبی آشنا هستند؛ چرا که این مأوا و قدمگاه رزمندگان، ایثارگران و جانبازان بود و حدود ۱۳ هزار رزمنده لشکر امام حسین(ع) در دوره دفاع مقدس در این منطقه به شهادت رسیدند.
در این شهرک دعای ندبه، توسل و کمیل رزمندگان همواره به گوش می‌رسید و به واقع به منطقه روحانیت خاصی می‌بخشید. بنابراین مجموعه‌ای که در دست احداث است، می‌تواند یادآور آن دوران باشد. هر چه در این زمینه سرمایه‌گذاری شود، برای حفظ فرهنگ عاشورایی و دفاع مقدس است و با سازوکارهای مؤثر و زیباسازی محیط می‌توان به انتقال این فرهنگ کمک کرد.
شهید خرازی شروع عملیات و انجام آن را یک تکلیف می‌دانست، هر رزمنده‌ای که در دفاع مقدس حضور داشت، شهید خرازی را ملاقات کرده است؛ زیرا ایشان فرماندهی جنگ را عهده‌دار بود. او همواره در میدان جنگ به امور سرکشی می‌کرد. تلاش می‌کرد که کم و کاستی‌ها را مرتفع سازد. خلقیات و ویژگی‌های خاص فرماندهی، دلاوری، شجاعت و ایمان در او به روشنی مشهود بود. ابتکار جنگ و عملیات را همواره در دست داشت. در هر شرایط سختی حضور می‌یافت و در عین حال چهره‌ای دوست‌داشتنی و همیشه خندان داشت، طوری که همواره در اذهان رزمندگان ثبت می‌شد. ایشان اهل تدبیر در جنگ بود و مدبر اقداماتی بود که به موقع باید اجرا شود. در زمان جنگ تحمیلی یک بار شهرک بمباران شد حضور شهید خرازی به عنوان کسی که خود را به آب و آتش زد و برای نجات رزمندگان و مکانی که در حال برافروختن بود بسیار تلاش کرد؛ به یادماندنی است. شهید خرازی همواره با چهره خندان و تبسمی که همیشه بر چهره داشت، با همه روبه‌رو می‌شد. به یاد دارم در جلسه‌ای در مورد عملیات کربلای ۴ در حال صحبت بودند، در پاسخ به این بحث که برای چه می‌جنگیم؟ گفتند: ما باید خود را خالصانه وارد جنگ کنیم.
آن شهید بزرگوار همواره بر این تأکید داشت که با توسل به حضرت زهرا(س) و به حول قوه الهی و با فرمان امام(ره) عملیات را با موفقیت به پایان می‌رسانیم و همین‌طور هم می‌شد. چنانکه عملیات کربلای ۴ نیز با موفقیت به اتمام رسید و در واقع این عملیات، ماشین جنگی دشمن را نابود کرد.
به یاد دارم فردای صبح عملیات بود که دیدم یک نفر پشت موتورسوار است و در منطقه می‌گردد. ایشان را روی موتور دیدم که در حال بازدید از خط مقدم بود. او منطقه را مورد بازدید قرار می‌داد تا دریابد چه چیزهایی مورد نیاز است و با تدبیر خاص و خالصانه‌ای که داشت همواره فرماندهی می‌کرد. وی همواره با رزمندگان همراه بود. سرانجام هم در جریان عملیات کربلای ۵ در تاریخ ۸ اسفند ماه ۱۳۶۵ به شهادت رسید. روحش شاد و یادش گرامی باد.
